Adem Zaplluzha:Cikël poetik

nga **Agim Gashi** Sat Feb 12, 2011 11:17 pm

Adem Zaplluzha:Cikël poetik

SA HERË QË KËNDOVA

Sa herë që këndova
Këngën s’ e gjeta në dhomë
Mes gishtërinjve
E dredhja cigaren

Duhani i mykur
Kollej
Nga era e rëndë
E gazetës Times

Për çdo ditë
Bëja vetëvrasje
Nikotina vuante
Nga një sëmundje e keqe

Kurse unë kaloja rrugës
Duke kënduar himnin
Por fjalët
Kurrë nuk i gjeta në dhomë
E tekstin e kërkoja
Në ndërgjegjen e popullit

FLUTURIMI

Sonte dhembja
Nuk mungoi në shtratin tim
Dallëndyshet fluturuan
Në Polin e Veriut

KËLTHITJET E MACEVE

Rrugët rrëshqasin
Këtejpari
Këlthitjet e maceve
Të zeza
Zbresin në qytet
Bletët kurrë më
Nuk dolën në kullosa

NUK I PATËM LARË DUART

U katandisëm deri në asgjësim
Sikur të mos ishte
Mos harresa
Do të na përpinin
Me gotën e verës

Në Darkën e Fundit
Aq shumë ujë
Patëm në udhën tonë
Sa që kurrë nuk u ndalëm
Në asnjë gurrë
Për t’i larë duart

Sa herë që macet e zeza
Na e prenë rrugën
Na sërish gjenim shtigje
Duke u ikur burimeve
Për të mos i larë duart

U katandisëm
Nëpër udhët e botës
Ecëm drejtë Ferrit
Edhe në darkën e djallit
Mbetëm pa i larë duart

MILINGONAT

Mos kërkoni plagë
Në ëndrrat e mia
Edhe ditët e leckosura
M’i kanë tredhur lebesët

Sa herë që kërkova
Ta gjeja dhembjen e mallkimit
Në mua zhgjëndrrat u zgjuan
Duke rikujtuar të kaluarën

Përse ky trishtim i përdalët
Zgjohet kaq herët
Gishtat dridhen
Si telat e qemanes

Shpeshherë
Zgjohet mos harresa
E kuja çohet peshë
Nën pemët e kalbura
Valëzojnë milingonat

VETMIA

Më tha se
Kemi mbërritur padashur
Në fund të rrugës
Që t’i numërojmë
Të gjithë plepat
Në harresën
Tonë të ndryshkur

Hap pas hapi
I ndoqëm kalorësit
Patkonjtë i tejkaluan etjet
Asnjë kalë i sëmurë
Asnjë fërkem e përbuzur

Në lumin e heshtjes
Zhurmojnë buzavajet
Këlthitjet e ndërgjegjes
Prekin plagën e mëshirës
Në sytë e pikëllimit
Pikojnë lotët e ditës

Tek e fundit
Edhe kjo udhë le të shkojë
Në djall të mallkuar

Sa herë që i çela sytë
M’i verbuan sorrat
Do të iki nga kjo rrugë
Asnjë shteg më
Nuk ka mbetur në hapësirë
Në këto udhëtime
Po koten përsëritjet
E dhembjeve të heshtura

KUMTI I FJALËVE

Kur kumti i fjalëve
Përjeton ringjallje
Ndërkrehen shpirtrat
Në frymëmarrjen e gurit

I shkelëm të gjitha udhët
Si makthi gjumin e natës
Nëpër venat tona
Kaluan qeshjet e përdala

Nuk mund t’i ndalim
Gjëmat
As imagjinatën
E dhembjes

Në tehun e këlthitjes
Shpeshtohen vetëvrasjet
Kur e kalojmë lumin
Kokulur uji qeshë
Zbrazëtira tradhtisht
I vret heshtjet

Në kthetrat e korbit
Barten lajmet
Kumti i fjalëve
Përjeton vetëvrasje

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30