Jorgo Telo:BESARTA E JASHARËVE =Poemë – baladë= Pjesa e parë (Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit )

nga **Agim Gashi** Sun Mar 06, 2011 12:11 am

Jorgo Telo:BESARTA E JASHARËVE =Poemë – baladë= Pjesa e parë (Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit )

=Poemë – baladë= Pjesa e parë

(Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit )

Jorgo Telo:BESARTA E JASHARËVE =Poemë – baladë= Pjesa e parë (Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit ) U1_femijet

Fëmijët e tre vllëzërve: 1.Afetja(e vdekur), 2. Hidajetja (e vdekur), 3.Lirija (e vdekur), 4. Shqipja ( e gjallë) 5. Besimi (i vdekur), 6. Kushtrimi (i vdekur), 7.Igballi (i vdekur), 8. mysafir (i gjallë), 9. Marigona ( e gjallë), 10. Fatimja (e vdekur), 11. Igballja ( e vdekur), 12. Besarta (e gjallë), 13. Selvetja (e vdekur), 14. Blerina (e vdekur), 15. Ilirja ( e gjallë), 16. Fazliu ( i gjallë), 17. Valdetja ( e vdekur), 18. Blerimi ( i vdekur)

O m’e vogla e fisit t’Jasharaëve,

Me diellin - kuvend

në mëngjes, mbrëmje.

Kredhur e tëra në vorbullën e ngjarjeve…

Kush di ç’bluaje

në të dëlirtën mendje…

Në lëndinë fluturat e në pemë zogjtë

Në vapë mërdhinin

kundruall syve të tu.

Dhe t’i shihje përpjetë, mandej edhe teposhtë;

E etur si Kosova

për një qiell blu….

E etur si Kosova për jetë të pavranët

Për jetë gazmore,

Gazmend në çdo vatër

E etur për një truall ku s’gjenden tiranët;

Ku jeta rrit shtatin

në troje të pastër…

Ngarendja në traditë, vlerat qet në dritë.

Ç’gërmohet nëpër shekuj,

latohet në kujtesë…

Me yjet e Prekazit – bashkuar yjësitë

Të ngjizur në flamur

me të thekshmen besë…

Zgjedhin dallëndyshet, mandej ngrënë çerdhen;

Punojnë nën skërmitjet

e maçokut të zi…!

Kështu dhe jasharët tok në kullë kthehen

Në kullën – kështjellë

t’etur për liri.

Besarta ndër ëndrra jetonte tjetër jetë.

I shprehur gazmimi

nëpër buzëqeshje.

Ia shihte veç mëma buzëqeshjen e lehtë

Përlindur te buza

në të gjumit heshtje.

Po rritej me ëndrra një trembëdhjet’ vjeçare.

Me dashurinë e Adiles,

Me virtytet e Ademit

Më të brishtës lule të fisit të Jasharajve

Oh, ç’i panë sytë

në ditët e tmerrit!

Ata sy që shihnin veç lule lëndinash

U desh të vështronin

më makabret pamje…

Harroi Besarta bukuri rudinash

U ndesh me çnjerëzoret

masakrat serbiane…

“S’na tremb dot, o shkja, - thirrte gjysh Shabani

S’jemi siç mendon,

s’jemi bagëti!

Predhat mbi çati shembën dhe tavanin

Në rrethim të dytë

prej ujkut lubi…

Si kështjella e Krujës para 500 vitesh

U mbajt e rrethuar

Kulla e Adem trimit…

Polic’ e ushtarë – rrethim mbas rrethimesh;

Adem komandantin

në dorë të shtinin…

Përdorën soje armësh gjer dhe minahedhëse

Ta shkrumbonin kullën,

Kullën qëndrestare…

Shikonte Besarta, njomzakja lulembledhëse

Si shembej çatia

Dyer e dritare…

Kërkonin Ademin, ku dinin gjë bishat;

Nuk binte në kurth

aq kollaj luani…

Tutje në shpin’ kodrash trandnin degët pishat ;

Pishat sikur flisnin:

Mizorinë të ndalnin.

Pemët paqësore u përfshinë në luftë.

Shihnin kriminelët

turrur n’errësirë.

E dinin…Ademi… ai mjekërxhufkë

Në mungesë dënuar,

s’pranonte zixhirë…

Si mund që luani të mbyllej n’kafaz?

A gjendej burrë nëne

ta shtinte në kurth…?

Ndaj makina sërbe u kredh në “maraz”

Dhe mbas çdo të shtëne

shfrynte plot me duf…!

Njëzet vjet vendimi… mbyllje në qeli.

I dyti rrethim

shpejt u përgatit.

Kulla s’njihte heshtje… priste me qetësi

Shabani me Hamzën

U gjendën në pritë…

Si mund ta lëshonin qetas atë kullë?

Si ta shkelnin besën

Dhënë Adem birit?

Qe luft’ e vërtetë e jo thjesht’ një shpullë;

Kafshonte kuçedra

dhe foshnjat e gjirit.

Ku ta dinin “-içët” se në atë strehë

Tjerrur nëpër mote

Ngjarje e kujtime…

Ku ta dinin “-içët” , heu, se sa jetë

çelën n’atë kullë,

që nuk ulte krye…

Lum, hej, trimëria që gjëmon si shpellë!

Turrin nis te sheshi,

Ngjit malet e larta…

Lum, hej, trimëria që hyn në legjendë!

Nuk e tremb rrebeshi,

nuk e mbraps shtrëngata.

A mund të lëshohen lehtë’ e qetë – qetë

vatra ku je lindur,

trojet ku je rritur?!

Veç një Sllobodan, një fytyrë zbehtë

Si një sharlatan

Mbet’ duke u skërrmitur…

Pse hyre, çakall, në shtegun e drerëve?

Nuk e dije, dreq,

Sa e çmojn’ lirinë?

Doje të gëlltitje jetën e të tjerëve…

Porse liridashësit

Si të vdesin dinë…

Nepsi për grabitje rikthen historinë

Në rrethim të tretë

Horrat u vërvitnë…

Sulmin mbi Prekaz për në mars i shtyrë

Me shkulme e gulçe

Shkiau – egërsirë…

Përsëri në shenjë – kulla e Ademit

Ta shkallmonin shpejt

zemrën e lirisë…

Mbi njëzet pjesëtarë përjetuan tmerrin

Në emër të jetës,

të përjetësisë…

Jasharët e tjerë ishin në mërgim.

Ndërsa vetë Ademi

u gjend brenda kullës.

Sulmi agresorit nisi me tërbim.

(Lidhën besë nderi

Zogjtë e furtunës…)

E kush mund të flinte, kishin ndjerë rrethimin.

“Sot do kemi luftë, -

foli Komandanti.

Të tjerët në sy shihnin kryetrimin

Dëgjuan, kur shtoi:

“Me ne qoftë fati…!”

Në mëngjes beteja shpërtheu e ashpër

Shtet i babëzitur

Përmbi një familje.

U vërvit mbi kullë një arsenal armësh.

Blerim i përzhitur

prej një shteti – skile…

Ç’kish lindur Kosova! Një fis besëlidhur.

Për liri të etur,

të etur për jetë.

Një fis i patrembur, durimtarë të lindur

Tejet trimërorë,

Heronj të vërtetë.

Me këngë Ademi – në ballë të betejës:

“Jo, jo, nuk ka vdekje

më të mirë për mua!”

Mori ajo kullë nurin e Kështjellës,

Tri dit’ nën goditje;

Shkiaut s’iu dorëzua.

Shumic’ e familjes mbledhur te një kthinë;

Dhe atje ra predha

Ashtu… verbërisht.

Ra atje ku mbledhur ishin gra, fëmijë

Ra atje ku jeta

vritej barbarisht .

Trembëdhjet’ prej tyre shpejt ndërruan jetë.

E para – Adilja

Zonja e shtëpisë.

Shpëtoi Besarta, tri dit’ e tri netë

Strukur ndën një magje

Shpres’ e ardhmërisë…

E ndërkoh Ademit iu soll në kujtesë

Idhulli legjendar,

trim Ahmet Delia.

Me sopat çetnikëve u ra mespërmes;

Siç e deshi nderi,

Gjithë Shqipëria…

Zbraz e rimbush armët, hutoi zagarët.

Ato armë Ademit

i shkonin për shtat.

Tërbimi banditëve tejkaloi “gradët”…

Kujtoi babanë,

ç’i rrëfeu një natë:

“… Kur u linde, bir, gjëmoi Drenica.

Ishte ditë feste,

Dita e Flamurit.

Dita e lirisë festohej me krisma;

O sa jam gëzuar!

T’flas si burri burrit…

Bir, në qarjen tënde shihja tjetër klimë.

Fymëmarrje për trojet,

Ëndrrën për liri…

Te balli, te goja vështroja lavdinë;

Të dua të fortë,

Kreshnik për liri.

Besoj që Adilja të ka thënë, mor djalë;

Si të kam mbështjellë

me flamur kuqezi.

Se kur linde ti, kish krisma, jo fjalë.

Me kujdes u rrite

burrë për shtëpi.

Mos kesh trembje syri, as dridhje qerpiku.

Të nderosh, o bir

ditën kur u linde.

Jasht’ nga vatrat tona hasmi dhe i ligu!

Të mos harrosh kurrë

të flaktën Rilindje…

Me të dy vëllezërit, Rifatin e Hamzën

Të kesh dashuri,

Mos u ndajë kurrkush.

Siç t’ua dojë zemra, do t’ua gatit dasmën.

Veç të më nderoni

me fis e me krushq…”

xxx

Ja, ç’rrëfim kujtoi, duke mbush’ gjerdanët;

Kujtoi krejt Kosovën

Atje prenda pragut.

Ashtu siç i donte, s’i lëshoi armët

Në kullën e lindjes,

te Kështjell’ e gjakut…

Pa ngrënë’ e pa pirë Besarta në makth;

Mbuloi dyshemenë

gjaku në çdo cep.

Ademi qëndroi, luftoi nëpër gjak;

gjersa ra siç bien

Trimat e vërtet’…

Ra në kulm të jetës, në kulm të lavdisë;

Ashtu siç i ka hije

bestarit kreshnik.

Ndaloi rrahjet zemra te pragu i shtëpisë,

U përjetësua

me aktin fisnik…

Buçitje betejës iu qarkua Globit.

Gjaku depërtoi

tokën tejpërtej.

Me eshtra u ngrit përmendore kombit.

Përmbi jetdhënët

Trimat zulmmëdhenj.

Prekaz i Drenicës shungulloi token.

Lajmi mori dhenë

sa hap e mbyll sytë.

Bëma e jasharëve u përhap në botë

Zogjtë nëpër pemë

Stisën meloditë…

Të tridhjet milicët ishin mish për top

Adem legjendari

Zgjoi trimërinë…

Rrethimit të ujqve s’u shpëtonte dot

Edhe nëse mundej…

S’e linte shtëpinë.

N’ atë kullë qëndrese hynë dhe komshinj

Me bacën Adem

bënë besa – besë.

Ademi dhe Hamza ndën atë betim

Veç’ te gryk e pushkës

mund të kishin shpresë…

Kështu mori duhmë luft’ e UÇK-së

S’mund ta ndalte kush

Atë vrull shqiponje.

Në themel të saj një Legjendë është:

Mbeti Kryekëngë

e çdo shpirti dhe goje…

-VIJON-

Jorgo Telo:BESARTA E JASHARËVE =Poemë – baladë= Pjesa e parë (Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit ) 188225_1719976652506_1630998071_1574903_6689991_n

Jorgo Telo:BESARTA E JASHARËVE =Poemë – baladë= Pjesa e parë (Në kujtim të 13 vjetorit të Luftës legjendare të Prekazit ) 188225_1719976652506_1630998071_1574903_6689991_n

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30