Kristaq Shabani:KONGRES“ Transmetim i Vlerave Universale përmes Poetikës Magjike “-nga Patrick Sammut, poet, studiues , MALTË

nga **Agim Gashi** Fri May 18, 2012 10:15 pm

Kristaq Shabani:
KONGRES“ Transmetim i Vlerave Universale përmes Poetikës Magjike “

Kristaq Shabani:KONGRES“ Transmetim i Vlerave Universale përmes Poetikës Magjike “-nga Patrick Sammut, poet, studiues , MALTË 292602_10150887893403186_678723185_9670272_1918305545_n

Kristaq Shabani:KONGRES“ Transmetim i Vlerave Universale përmes Poetikës Magjike “-nga Patrick Sammut, poet, studiues , MALTË 292602_10150887893403186_678723185_9670272_1918305545_n

nga Patrick Sammut, poet, studiues , MALTË

Hyrje:

Të gjithë njerëzit janë të barabartë. Njeriu është gjithashtu çka ai shkruan. Dhe poezia është ajo magji, e cila vjen direkt nga zemra e tij dhe shpirti. Poezia e vërtetë është universale. Ka lindur në një vend të veçantë dhe në rrethana ( kohë ) të veçantë, por është se pastaj transformohet në diçka, e cila është universale përmes asaj çka mund të quhet poetike magjike. Çfarë ekzaktësisht është kjo “ poetikë magjike “? Është një nga ato që s’mund të thuash. Gjithsesi, çfarëdo kush mund të thotë është i tillë një element mund të shprehë që gjeja apo shteti. i cili i bashkon të gjthë njerëzit, nga të cilët, ndonjëherë, vendosin ose nga e cila ndonjëherë koha ata vijnë së bashku. E tillë “ poetika magjike “ varet në elemente të tjera të ndryshme: ky është niveli tematik, ku poeti diskuton ato dhe vlera, të cilat i përkasin apo kanë të bëjnë me diçka në të gjitha llojet njerëzore të tilla si: paqe, familje, dashuri, miqësi, respekt drejt Nenës Natyrë ; ekziston gjithashtu niveli stilistik, ku përmes përdorimit së shembëlltyrës ( gjallërisë ose karakterit figurativ ) dhe mekanizma të tjerë poetikë poeti ndihmon të transformojë të shkruajturit në poezi. Në këtë mënyrë kjo “ poetikë magjike “ udhëton përmes kohës dhe hapësirës, dhe ndjehet çfarëdo qoftë gjuhë është përdorur dhe çfarëdo kombësie e poetit. Ndoshta mundet të pakësojë në fuqi, kur teksti origjinal është përkthyer në një gjuhë sekondare, por është tashmë ndjehet faleminderit drejt faktorit universialitet dhe gjithashtu aftësitë e përkthyesit.

2.
Malta :
I nderuar doktor Amante Buontempo lindi në 1920 dhe vdiq në 2004. Ai ishte themeluesi i Shoqatës së Poeteve Maltezë ( themeluar në 1975 ), tashmë në aksion veprimi dhe sot. Midis publikimeve të tij “Si vis pacem cane simper” (1973), “Wishful Thoughts” ( Mendime të dëshiruara ) (1975) and Rhythmical Reactions ( Reaksione Ritmike ) (1981). Pjesa më e madhe e poezisë së tij është sociale në natyrë. Në fakt Buontem shkruan rreth problemeve te shoqërisë moderne të tilla si: droga, sida, dështim, korrupsion, terrorizëm, ndëshkime kapitale, divorc, prostituim, uri, luftë, kriminalitet, ndryshimet midis klasave sociale dhe pedofili. Një nga poemat e tij është “Gjuha e zemres sime”, ku ai shkruan:
“ Dhe të arsyeshmit
janë lopë të çmendura,
sesa më shumë njerëz:
të cilët duke njohur efektet e Çernobilit,
i mbajnë tashmë eksperimentet e tyre nukleare.
Në skllavëri ose varfëri, ai shkruan që “ Bota është në prishje. Ne jemi ushtarë të paqes së vërtetë është rreth luftës. Këtu shkruan Buontempo në këtë mënyrë: Jo lufta është paqja e vërtetë, por në Art më e mira vjen nga zemra e pastër dhe e dashuruar. Sërish në Gjuhën e zemrës sime ai shkruan:
Unë s’e di si të flas dhe si të shkruaj,
nese jo në Poezi,
duke dërguar disa mesazhe drejt botës që unë njoh,
një mesazh të dashurisë së vërtetë dhe paqes së brendshme .
Një tjetër poet bashkëkohor nga Malta është Marlene Saliba, lindur në 1949. Publikimet e saj jane Time-Faring (1994) dhe Xbihat tal-Antenati / Ancestral Visions (Vizione të trashëgueshme (2011), koleksion me poezi dygjuhësh. Aty gjendet një poet shumë shpirtëror dhe metafizik. Saliba bëhet në nga tempujt Neolitik të Maltës, dhe përpiqet të gjejë kuptimin e vërtetë përballë të tilla konstruksioneve perfekte dhe të bukura. Duke marrë parasysh Saliba gjendet një zë i përmijtë, duke buruar nga të tilla faltore, të cilët disa ose pak i kuptojnë ose dhe ndonjëherë i dëgjojnë. Është zëri që na bën një me universet, që na rrethojnë, një zë që na kujton gjithashtu paqen dhe lumturinë e brendshme. Në të tilla konstruksione Saliba sheh "ëndrrat e Lashta përkthyera në format artistike, / zbuluar një hyjnor prania e hershme / se njerëzit e kanë njohur së bashku." Këtu "Trashëgimia jonë qëndron metafizike", "një trashëgimi të gjeometrisë së shenjtë, ç skulptura animuar ç na lë kështu me një të vërtete ç se shekulli ynë nuk mund të endë saktësisht kuptoj ... "(nga një ëndërr në gur).

Greqia:
Potis Katrakis u lind në Demonia në Laconia, Greqi. Një nga botimet e tij më të fundit është Unforseen (2009). Këtu gjithashtu shohim Katrakis si një ambientalist dhe me ndërgjegje ndaj njerëzimit. Në mbipopullimin dhe zhvillimin poeti merret me ndotjen e ujërave dhe të mungesës së burimeve të pastër dhe natyrore. Merret me "dukuri natyrore ... të ndotjes, mbipopullimit ...", dhe gjithashtu me armët atomike ... "terrorizmit". Të gjitha këto vënë të ardhmen tonë në rrezik. Nga ana tjetër, në heshtje të natyrës, thuhet se poeti dhe natyra janë të lidhura së bashku. Katrakis vëren heshtje të kësaj natyre është më elokuent se "zëri ose stilolapsi e tij" i njeriut. Kjo është arsyeja pse poeti "shpenzon shumë herë lexim të heshtjes së saj". Poezia në vetvete është shpesh një temë në vargun Katrakis . Kur imagjinata është në dashuri, është për konceptimin dhe lindja e poezisë. Kjo është tejet shumë të bukur dhe lirike: letër e bardhë, në të cilën poezia është shkruar, krahasohet me një "lëruar plan". Tre shtyllat mbi të cilat është ndërtuar poezia janë: memorie, fantazi dhe gjykimi. Në poet i dukshëm dhe i padukshëm. Katrakis pyet se kush është poet. Për atë poeti është ai, që i vlerëson të gjitha gjërat, të dukshme dhe të padukshme. Në një poemë ai shkruan : "Shtrirja e një poeme nuk varet nga numri i faqeve dhe vargjet e saj, por për sasinë dhe fuqinë e dritës që rrezaton!" Poezia është dritë dhe, në këtë mënyrë, një element shërues kundër "errësirës së shpirtit" (Drita e poezisë). Poezi kuptohet si fjalët (oratori ), të cilat mund të jenë transformuar në veprime .

Një tjetër poete bashkëkohor grek është Eleni I. Grivas, lindur dhe ende jeton në Kato Lokridas Tithorea. Në një prej të fundit publikimeve të saj , Foto e jetës (2010), ne shohim Eleni Grivas si vëzhguese e thjeshtë e gjërave rq përditshme dhe në këtë mënyrë e di se jeta është e përbërë nga kontrasteve të forta. Kështu, poezia këtu është një mjet për të reflektuar për njerëzimin (me të mira e tij dhe të keqijat) dhe jetës. Ajo shkruan në lidhje me dashurinë dhe mëshirë e fëmijëve nga njëra anë, dhe në lidhje me shkatërrimin dhe ftohtësisë së botës të rritur në anën tjetër.
Grivas kështu mbështet vlerat pozitive (dashuri, miqësi, lumturi, të paturit e një "zemër të mirë") ndaj botës materialiste të sotme (pasuri, lakmia, para, pushtet), e cila është e pavlefshme nga greva e vdekjes. Lumturia është duke shijuar gjërat që nuk kanë çmim dhe është kështu bukur dhe e pakapshme (Shëndeti dhe siguria). Atje ku nuk ka dashuri, ka tirani e varfëri dhe ankth. Këmbëngulje ka, por në asnjë mënyrë direkte për dije, dhe kjo e fundit as nuk mund të blihet . Fjalët e hidhura janë më keq se plagë dhe plagë. E gjithë kjo, duke përfshirë pasionin dhe gabimet mund të krijojnë dhimbjen, e cila është mbajtur sekret, ose është fshehur prapa një të qeshure.
Për më tepër, kënaqësia është rezultat i paqes e mendjes dhe qetësi e shpirtit (paqja e mendjes). Grivas këshillon lexuesit e saj të mendojnë, para se të flasim: Kjo është si një e drejtë me të tjerët në JET. Në një tjetër poemë të shkurtër Grivas shkruan në lidhje me arsimimin, të cilin ajo e sheh si zgjidhje për drogë, vjedhje, vrasje dhe përdhunim. Një element i shpeshtë është zëri Grivas në favor të "njerëzve në nevojë", dhe në shenjë proteste kundër "njerëzve të paskrupullt" (Një katastrofë e totalit). Një katastrofë e tillë vjen, kur njerëzimi është prishur përmes parave dhe materializmit, të cilat çojnë në vuajtjet e shumta. Grivas gjithashtu shkruan vargun e mjedisit: në ndotjen ajo kontraston ajrin e pastër të maleve . Malet janë një hapësirë, ku poeti është i lumtur (Pranvera), dhe pranverë është jeta dhe lumturia përmes tingujve të tij dhe ngjyrave. Në rrugën shkrimore të Grivas shkruan për fatkeqësitë në lidhje me zhdukjen e kafshëve, pyjet digjen, ndotja dhe problemet e ozonit. Edhe këtu ne shohim poetin si shkruan për pulsin e asaj çka po ndodh në botën e sotme.

Indi:

Një nga poetët indianë të sotëm është Arbind Kumar Choudhary. Ai është babai, themelues i Shoqatës Ndërkombëtare të Poetëve, Eseistëve dhe Romancierëve (2006) në Begusarai, Bihar, si dhe një nga anëtarët themelues të Shoqërisë Letërsisë Botërore, Tripura. Ai është gjithashtu redaktor i dy revistave reputacionale letrare, "Kohinoor" dhe "Ayush". Publikimi i tij i fundit është “Natyra” (2011). Poezia e tij është një poezi shumë koncize dhe intriguese, gjuha e tij është shumë e veçantë. Thelbi i tij si poet është natyra, por destinacioni i tij i fundit është reflektim mbi aspekte të ndryshme të jetës së përditshme të tilla si: dashuria dhe pabesia, politika dhe korrupsionit.
Kurt F. Svatek nga Vjena shkruan për poezinë e tij: "Choudhary është jo vetëm një admirues romantik i natyrës. Kjo s’ka asnjë dyshim "fund të dyfishtë", për të mprehur vetëdijen tonë për problemet këtu dhe atje ".

Rusia:

Unë kam marrë kohët e fundit një numër të madh të poezive nga Dr. Adolf P. Shvedchikov, shkencëtar rus, poet dhe përkthyes. Ai u lind në Shakhty në 1937 dhe ka botuar një numër të madh të poemave në revista të ndryshme ndërkombëtare letrare. Rreth Universaliteti i poezisë është poema e tij e shkurtër
“Vendos pasqyra paralele në frontin e njëri-tjetrit”. Këtu Shvedchikov shkruan:
"Vendosni pasqyra paralele në frontin e njëri-tjetrit,
Dhe ju bën të zhytur në pasqyrë pasqyrim i jetës reale...
Ju zhdukeni plotësisht,
Treni juaj i mendimeve ju çon në pafundësi ...
"Kjo pafundësi është se hapësira, ku të gjithë njerëzimi mblidhet dhe të bëhet një.
Shvedchikov shkruan rreth luftës dhe urrejtjes. Kjo është lufta pa fund dhe për vuajtjet njerëzore.
Ne kemi ardhur lakuriq në këtë botë.

3. Poetika magjike përballë fjalëve:

Poetët janë vëzhgues të shkëlqyer të asaj çka ndodh pa dhe me sjelljen njerëzore. Por ata janë jo gazetarë ose lexues buletinesh. Fjalët e tyre janë speciale sepse ata janë me një kujdes të veçantë në rregull për të prekur zemrat tona dhe këto të thella në shpirtrat tanë. Shumë herë ata zgjedhin për thjeshtësi, në nivelin linguistik. Por kjo nuk do të thotë që ata mund të lënë mënjanë bukurinë të të tillave mekanizma si metaforë. Kjo është ajo çka e bën poezinë më me tepër ngjyra të plota dhe tërheqese: lufta është prezantuar si një e keqe e madhe .
Kjo është ajo që e bën poezi shumë më të gjallë dhe tërheqës: lufta është paraqitur si një murtajë, dashuria si një melhem, natyra si një strehë dhe kështu me radhë. Magjike poetik është dhënë edhe përmes rimës, ritmit dhe aliteracionit. Këtu poezia , jo vetëm thotë, por është edhe të shëndoshë. Kjo është më evidente në poezinë e Choudhary-së. Poezi është bërë e tingujve dhe ngjyrave dhe gjithashtu kuptimin e poetit të çudit si ai duket rreth. Kështu Shvedchikov shkruan:
"Unë përshkruaj portretin tuaj panjohur në rërë të verdhë, të dunave prej kadifeje. Buzëqeshja juaj është simpatike, Dhe unë jam i ri përsëri! Unë përzihem me një nga rrezet e diellit dhe ndriçimin e hënës. Unë jetoj thjesht pa një kujdes… Pse jetojmë? Unë dëgjoj pëshpëritje e pishave Balltike dhe britmat e mprehtë e shqetësojne detin ... Unë mbaj në mendjen time vesën, të njëjtin mëngjes dhe fytyrën tënde hyjnore! "
Unë përshkruaj portretin tuaj panjohur, fati i njerëzimit është vdekja. Megjithatë, përmes poezisë, njeriu bëhet i pavdekshëm . Edhe kur do të jetë larg, Shvedchikov shkruan: "Kur do të jetë larg, / Mos ia plas të qarit, / vargjet e mia do të qëndrojë me ju, ..."
Nëpërmjet njeriut poezia kapërcen hapësirë dhe kohë. A është kjo magjia e poetikës?
(Prill 2012)

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30