Ekrem Ajruli: Vaji i bubazhelit (Cikël poetik)

nga **Agim Gashi** Wed Apr 29, 2009 12:10 am

VAJI I BUBUZHELIT

Si do të vejë halli
Si t’ia bëj i gjori
Karrierën time
Lumi seç e mori
Ah! kjo kushtetutë
Kurrë dritë mos patë
Pse nuk ka një ligj
Që mandatin zgjatë
Ndaj do marr librezën
të dal në sokak
Për partinë e dashur
Shumë jam bë merak
Do të bllokoj autostradat
E të zë hekurudhat
Se pa kontigjentet
Do t’më shtohen rrudhat
Do të trupoj dete
Rrugë e magjistrale
Se paratë e pushtetit
I bëra fekale
Po më zbrazet grazhdi
Pakësohen devizat
Kollaren e bukur
Ma qëndisin mizat
Nuk e meritoja këtë
unë si atdhetar
ndaj kundërshtarët
vdekja le ti marrë
Më buçet koka
Inati s’më del
Le ta dinë të gjithë
Unë jam bubuzhel
Ndoshta jam në ëndërr
Ishalla jam në gjumë
O fron qeverie
Unë të dua shumë
Se duroj këtë shaka
Mos më veni në lojë
Vërtetë do t’më leni
Me gishtin në gojë
Vallë kush ma bëri
Këtë sherr pahije
Mua më të madhit
Burbulec partie
Pa dashnoren time
Si t’ia bëj hallit
S’më mbetet gjë tjetër
Veç t’i fryjë kavallit
Kur hy në kafene
Askush nuk ma varë
Shikojnë me përbuzje
Si të jem zuzar
Do t’ia hiqja vetes
E ta lë një nam
Por më pengon feja
Që e ka shpallë haram
Në djall le të venë
nuk paskam rrugë tjetër
Ndaj do të kthehem
Tek shoqëri e vjetër
GËNJESHTARI
më thanë kujdes
është i pacipë
s’ka turp
nuk besova
se vitet rëndonin
më shumë se fjalët
më thanë kujdes
gënjeshtrat
i ka me tepricë
ani thash njeri
ç’të bëj i mjeri
turpi
vendin e ka në ballë
nuk rin
në prapanicë
MENDJEMADHI
kanarinë nuk je
pëllumb jo, aspak
qyqe tinëzare
apo krrokatës dështak
çdo herë synon lartësinë
të matesh me shkabën
kur të tradhton kujtesa
zhytesh në moçale
patjetër fis ke zhabën
përdhunues tavolinash
për hell shet qiqra
po më pyetën kush je
do t’u preferoja
një mijë rriqra
përbirohesh birucave
me dërdëllisje patetike
kurrë s’mësove ç’është kurrizi
me buzëqeshjet tua cinike
ngel origjinal mi gjirizi
TI
Mal me përralla
Ballin mbushur me përrenj
Akoma merresh me andralla
Për bisedë kurrë s’je i denjë
Koka të mbeti lëndinë
Fytyra shpat me dëborë
Kur nuk e tejkalove fëmijërinë
Kam kohë thua s’është vonë
LI DERRAT
Hipim në fron
sa herë na ofrohet
kur jemi larg tij
malli nis na shtohet
pasuria zë e rritet
nis e shkëlqen froni
barku ynë nis e fryhet
rroftë e qoftë padroni
sa e mirë anarkia
na e shton lezetin
na i forcoi këmbë e duar
e duam ryshfetin
ne do burra me kollare
“ajka e atdheut”
sulemi mbi kolltuqe
me shpatë t’Skënderbeut
ca u bëmë deputet
disa tjerë ministër
është mbush qeveria
kërroçe pa kapistër
shtrohen kokteje
kërcet zijafeti
barkun bosh me dorë
le ta mbajë mileti
s’mbarojnë drekë e darka
nuk zbrazet tepsia
luksi ynë ka marrë hov
Rroftë qeveria
le të venë në djall t’mallkuar
arsimi kultura
prapanica ka nis të trashet
na shkëlqen lëkura
RRËNJËT
dikush na i rrëmih bjeshkët
të gjej rrënjë lashtësie
bisha e përhirtë
ardhur prej Azie
netëve të zeza pis
endet bjeshkëve të Sharrit
kërkon farë e fis
pjella e barbarit
duke rend pas rrënjësh
kapton monopate
seç e nxjerrin rrënjët
larg në Karpate
gërmon nëpër shekuj
me vite dekada
në dorë i ngel bishti
pasi shpesh i humb lopata
kurrë s’iu mbush mendja
kukudhit, të marrit
se këto bjeshkë janë
tokë e shqiptarit

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30