ROZI THEOHARI:DORËZUAR PRIFT NGA AT NOLI

nga **Agim Gashi** Mon Mar 24, 2014 12:33 pm

ROZI THEOHARI:DORËZUAR PRIFT NGA AT NOLI

Në kishën shqiptare të Shën Mërisë në Worcester, MASS predikon prifti i nderuar me origjine dardhare, Spiro Paze.
Zoti Spiro është shqiptari i fundit në Amerikë i dorëzuar prift nga peshkopi Fan Noli, në vitin 1962. Spiroja më tregonte mbresat nga ajo e diel e paharruar plot emocion, gëzim, por dhe krenari, kur po kurorëzohej nga duart e bekuara dhe zëri lumturues i të përndriturit imzot Nolit. “Gjatë veprimtarisë sime si prift, – thotë zoti Spiro, – jam përpjekur të predikoj e të kryej shërbesën kishtare sipas mësimeve dhe shëmbëllesës së të paharruarit tonë imzot Nolit.” Ai kujton e tregon me humor kur At Noli dorëzonte priftërinj të rinj shqiptarë që nuk e kishin arsimin e nevojshëm.

I përndritshmi Noli i mësonte: “I këndoni lutjet ashtu si dini, shqip, po pastaj lart i rregullon perëndia.” Peshkopi Noli i zgjidhte priftërinjtë e rinj ndër njerëzit e ndershëm e patriotë. Në rolin e mësuesit ai u jepte mësimet e nevojshme teorike dhe si predikues, si të zhvillonin meshën e të lexonin liturgjinë. Zoti Spiro tregon se ishte 35 vjeç kur u dorëzua prift, në vitin 1962. Ai përfundoi shkollën një -vjeçare të teologjisë dhe Fan Noli i propozoi të bëhej prift, mbasi nevojitej një i tillë në kishën shqiptare ortodokse të Filadelfias. “Para se të vinte dita e shugurimit, bëra përgatitjen e duhur, – thotë zoti Paze. – Ditën praktikoja shërbesën kishtare me dy priftërinj shqiptarë, Harallamb Dode dhe at Sotir Dillogjika, kurse natën takohesha me Fan Nolin në apartamentin e tij në Boston, për të studiuar më thellë shërbesën kishtare.

“Çfarë të bëri përshtypje, – e pyes, – në vizitën e parë tek Fan Noli?

“Librat… një dynja me libra që të zinin frymën…, një piano, fletore me nota muzikore…, përsëri libra… Dhe, e dyta,

s’më harrohet humori i imzot Fan Nolit. Unë jam rritur në Amerikë dhe gjuhën shqipe nuk para e dija mirë. Fan Noli u llahtaris kur më dëgjoi në fillim, “Ti llafosesh shqip si një çoban, o Spiro!”, – më tha. Kaluan shumë net kur Noli, si një mësues i mirë i shpjegonte Spiros me durim historinë e gjeografinë e Shqipërisë, i diktonte rregullat e gramatikës shqipe, i jepte për të lexuar librat e shkruar ose të përkthyer nga ai vetë, i tregonte përralla shqiptare deri tek aventurat e Nastradin Hoxhës. Po ashtu i tregonte ngjarje të jetuara kur Noli ishte në Shqipëri.

Arriti dita e fundit e vizitës tek apartamenti i Nolit. Ishte e shtunë në darkë. “Tek i ngjitja shkallët e shtëpisë së Nolit, - kujton Spiroja, – më dridheshin këmbët. Apo, nga që vija i dobët nga shëndeti, i uruari, ma kishte ngjitur dhe nofkën “Cirimingo” e qeshte me lot sa herë më emërtonte me këtë fjalë.” Por atë natë Noli i madh ishte serioz, nuk bëri shakara me dardharin trup-imët. U takuan si burri me burrin dhe Spiroja bëri “konfeshën”—rrëfimin para peshkopit.

“Gjatë rrëfimit Noli i madh më dha një këshillë: “ Dëgjo, Spiro, kur nga disa besimtarë nuk do të dëgjosh fjalë të mira, gëlltiti!… Kur të të shajnë…, gëlltiti!… Mos lufto me njerëzit dhe “continue working”—vazhdo punën tënde.”

Sigurisht, atë të shtunë mbrëma Spiroja nuk fjeti mirë dhe kur erdhi e diela në mëngjes, ai e ndiente trupin e trurin të ngrirë. Por emocionet e tij u shkrinë sapo peshkop Noli hapi ceremoninë. Kisha ishte mbushur plot e përplot me shqiptarë e amerikanë dhe Spiroja dalloi të ulur në rreshtin e parë Anton Athanasin dhe zonjën e tij, Esterin.

Pas dorëzimit prift e pasi u përshëndet me të gjithë besimtarët, në shoqërinë e Fan Nolit, dy priftërinjve të sipërpërmendur dhe Anton Athanasit me Esterin, zoti Spiro shtroi një drekë në restorantin e dëgjuar “Pier 4”. “Por Fan Noli hëngri vetëm zarzavate, – shton Spiroja, – e mua më dukej sikur gjithë shpenzimet shkuan kot. Sepse e doja si baba dhe e respektoja si zotni atë deli burrë që quhej Theofan.”

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30