Midis Prishtinës dhe Beogradi apo midis Kosovës dhe Serbisë?

Midis Prishtinës dhe Beogradi apo midis Kosovës dhe Serbisë?



Kontrabandimin e terminologjisë “legjislative” në Kosovë e legalizojnë dokumentet zyrtare me të cilat punojnë “ndërkombëtarët”, të cilët respektojnë nocionet shtetërore të shtetit të Serbisë, duke filluar nga emri i shtetit “Kosovo” (e jo Kosova) dhe deri në aktet më të thjeshta, që janë edhe fletë-ftesat për kremtime dhe manifestime të “ndërkombëtarëve” në Kosovë. Natyrisht kjo terminologji zyrtare është kontrabanduar edhe në variantin anglisht të Kushtetutës. Themi “variantin” e nuk themi “përkthimin” për shkak se respektimi i natyrës së gjuhës në të shkruarit e saj është shkelje e nocioneve përcaktuese ligjore. Në instancën ndërkombëtare (në OKB) dokumenti i Kushtetutës së Kosovës anglisht përkthehet nga serbishtja, e jo nga shqipja, sepse edhe në shqip vjen nga anglishtja. “Ky lëshim” “gjuhësor” ka prapavijën e identifikimit të një gjuhe të legjislacionit që shpreh sovranitet sipas aktit (edhe aktualisht zyrtar) që quhet Rezoluta 1244. Po këto janë, fundja, çështje me të cilat e spekulojnë (gjuhësisht) legjislacionin kushtetutës të Kosovës, pavarësisë së shtetit, kështu që punë e madhe pse një pjesë “ndërkombëtare” nuk e pranon pavarësinë e Kosovës dhe përpiqet ta mohojë madje edhe nëpërmjet falsifikimit gjuhësor të legjislacionit. Shkelja (vulgarizimi gjuhësor) i nocionit terminologjik (në këtë rast gjuhësor) ka domethënie që shpreh qëndrim jo më gjuhësor, por qëndrim politik. Nocionet nuk përkthehen, as emrat nuk përkthehen, e sidomos në gjuhën juridike, dhe kur “përkthehen” kjo bëhet për të spekuluar substancën kuptimore të ligjit, në këtë rast Kushtetutës. Si quhet shteti i Kosovës në Kushtetutë? Dhe kush e quan ndryshe, mund ta respektojë natyrën e gjuhës së tij, por jashtë përdorimit politik, dhe vetëm për përdorim gjuhësor. Shembulli më i mirë është ky si spekulohet emri i shtetit me emrin e qytetit, kur Kosova (në relacione të marrëdhënieve të saj të imponuara nga UNMIK-u me Serbinë) quhet “Prishtinë”. 12 takime në vitin e ardhshëm, sipas raportit më të ri të Ban Ki Moon-it, do t’i “lehtësojë” UNMIK-u bisedimet midis Prishtinës dhe Beogradit. Pra jo midis Kosovës dhe Serbisë si dy shtete sovrane, po midis Prishtinës dhe Beogradit si qytete brenda “territorit” 1244, Serbisë. Spekulimi me trajta gjuhësore i sovranitetit të Kosovës nuk bëhet jashtë të gjitha akteve të “protektoratit” jolegjitim 1244. Sipas 1244-shit Prishtina dhe Beogradi janë në Serbi, e sipas Kushtetutës së Kosovës Beogradi nuk gjendet më në Kosovë, Kosova është e pavarur definitivisht dhe deri ditën e fundit të ekzistimit të botës. Përpjekja të “lehtësohen” bisedimet e “Prishtinës” me “Beogradin” në zbatimin (tash thonë të 6 fushave), e shpjegojnë më së miri vetë “gjashtë fushat” (6-pikëshi). E keqja është që edhe media, edhe konsiliumi i politikanëve të Kosovës, sikur e përdorin tog emrat Prishtinë-Beograd me aq lehtësi, duke harruar kështu përfaqësinë shtetërore të Prishtinës dhe duke e barazuar për përfaqësinë shtetërore të Serbisë. Deshi a nuk deshi Ban Ki Mooni dhe Tadiqi (dhe delegati i tyre Zanieri, me shegertët e tij nëpër “organizata” të ombrellës) Kosova nuk quhet “Prishtinë”, por Kosovë. Nëse Beogradin e nuk e pengon që në “marrëdhëniet” bilaterale me Kosovën të prezantohet si “Beograd”, këtë nuk ke si ua ndalon, por atëherë ne do të themi bisedimet e shtetit të Kosovës me Beogradin, madje edhe me Kragujevcin, Kushumlinë…Kur themi “Prishtinë” mendojmë në prefekturën e saj, dhe për Prishtinën çdo lloj marrëdhënieje me shtete dhe qytete të botës mund të bëjë komuna, përkatësisht Isa Mustafa. Prishtinën e përfaqëson komuna, e jo Qeveria, Kuvendi, apo Presidenca. Por UNMIK-u me Beogradin e përdorin (për bisedime bilaterale) shtetërore Prishtinë, duke e eskivuar Kosovën, që do të thotë shtetin. Kur thua Kosova, thua shteti i Kosovës. Kur thua Prishtinë, thua komuna e Prishtinës. Por provenienca politike e Kosovës tashmë është deklaruar: nuk do të lejojnë që mediat t’i mësojnë si procedojnë politikë dhe legjislaturë! Kështu që edhe ky editorial është shkruar për kot fare!