AGIM GASHI - PËRSËRI NË SPITAL

nga **Agim Gashi** Tue Nov 03, 2015 9:10 pm

AGIM GASHI

PËRSËRI NË SPITAL

Po mjerimi si është ndryshe?
Veç kështu si m´ka gjetë mu,
I shtrimë n´spitalin e Aachenit
Askush nuk vjen me më vizitu.

Dal n´dritare, shiqoj natyren,
Krejt më duket si ashtë gjelbru,
Sdi a ashtë vjeshta a pranvera
Kam humbë krejt kuku për mu!

Të gjithë më shofin fytyr ngrysun,
Ua shof dhimbjen që kan për mu,
Se paskam pas askend n´këtë jetë
Më paskan rrejtë, m`paskan mashtru.

Nuk më thirrin më vajz as djal
Nuk më thirrin vllazni e motra,
T´u mendu i rrjedhin lotët
Nanës t`shkretë atje te votra.

Loti i nanes i randë sa bjeshka
E qet syni, buron nga zemra,
Dashuni e nanes ashtë vaji i saj,
Bota e thirri me njiqind emna.

II
Dola jashtë n`oborr t´spitalit,
Qeshnin njerzit e pinin kafe,
Ju kishin ardhë nëpër vizita
Plot buzqeshje ndrronin llafe.

I shiqoj dhe ju lakmoja,
Mallkoj veten që jam në jetë,
Në mergim n´vetmi vjen vdekja
Ky ashtë tmerri i vërtetë.

Nji fjal t´fundit para vdekjes,
Nuk ke kujt me ia lane,
Nji buzqeshje pa dal shpirti
Kush ja qon të zezes nanë.

Athue ma bajnë vorrin n´atdhe?
E kufomen kush ma dergon?
Si ndryshuen njerzit dhe bota,
Ven për vorr sdi a m´kan lanë.

III
O Zoti i Madh që fale qiellin,
Fale njerzimin dhe gjithësinë,
Po pse fale kriminelët
Fale bandat dhe mafinë?

Sot njerzimi ka ndryshue
Në emen t´Zotit shkurtojnë koka,
A janë njerz këta xhahila
Me të kqija u mbush toka.

Humbi nderi, humbi miqësia,
Secili shiqon punën e vetë,
N´fatkeqësi nuk ndihmohen miqët
Se kthejnë kryet as se kanë dert.

As familjet s´janë si ma pare
Kur kishte plot aty dashuni,
U shpërndanë në t´kater anët
Ska ma gzim, ska lumtuni.

Shkon n´vendlindje s´të njef rinia
Nipa e mbesa sdinë kush je,
Nuk të flasin kur kalon rruges
Si n´mërgim atje n´atdhe.

Nuk ashtë çudi që mu m´harruen
Se gjithkund ndërroi njerzia,
Veç n´spitalet e mërgimit
Ah! E madhe kjo merzia.

I lumi ai që ashtë shëndosh
Dhe ka zemer e njerzi,
Ka familjen e ka atdheun,
Të mbushun plot me dashuni.

Nga spitali ju qoj të fala,
O ju njerz bashkëatdhetar të mi,
Ska çka na vyen liri e atdheu
Poqëse skemi dashuni.

Dashunia e mban kombin
Mban familjen, e ngjall jeten,
Pse të duhet ma shumë i hueji
T´u e harru kombin dhe veten.

T´kthehemi mbar si ka thanë Zoti
Ta duam familjen, ta duam vetëveten,
Dikush vdes e dikush lindë
Dikush duhet me vazhdu jeten.

Jeta jonë po na randohet
Të pa shpresë po jetojmë,
Eni motra e e eni vllazen
Atdheun ta ndërrojmë.

Në shkolla, tona e fakultete,
Si në shtet e prag t´shtëpisë,
Bashkarisht ta bajmë lavrimin
Me mbjell faren e dashunisë.

03.11.15
Aachen

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30