Luan Çipi: Në Fabrikën e Çimentos

nga **Agim Gashi** Sun Jul 19, 2009 2:47 am

Në Fabrikën e Çimentos

Nga Ditari i Luan Çipit

Nga 1 shkurt 1970 deri 5 korrik 1975 për gati 5 vjet e gjysmë punova ne Fabrikën e Çimentos. Atje u emërova me detyrën e Kryetarit të Degës së Plan- Paga Norma. Ishte periudhë e vështirë për familjen tonë. Vëllai im i madh, Bektashi, shofer autobusi ne Parkun Automobilistik Vlorë ishte arestuar dhe për tetë muaj e mbanin në qeli, pa e nxjerrë në gjyq, me akt akuza nga më të ndryshmet që nga komplot, spiunazh, agjitacion-propagandë e deri vjedhje e organizuar e në proporcione të mëdha. Përfundimisht i ngeli akuza e sajuar me mjeshtri “mitmarrje e përsëritur” (30 lekë të vjetra) dhe përvetim vegla e pjesë këmbimi rezervë të autobusit të vet, po në vleftë qesharake. U dënua 7 vjet dhe vuajti gjysmën e dënimit në Bulqizë. Mu desh të ndihmoja vëllain dhe familjen e shtuar në numër.
Për mua puna në Fabrikën e Çimentos ishte më e paktë dhe sektori i punës më i kufizuar, duke qënë i shtrirë brenda territorit të Fabrikës së Çimentos dhe Fabrikës së Eternitit. Për ta kryer sa më mirë detyrën, së pari, mu desh të thellohesha në njohuritë tekniko-teknologjike. Në këtë drejtim unë shpejtë e arrita nivelin e dëshiruar, aqsa, brenda një kohe të shkurtër them se dija po aq sa kishin mësuar, në ato pak leksione të marra në Universitet edhe teknologët e fabrikave. Kishte boll literaturë si në shqip dhe në rusisht, aq më tepër që fabrika ishte e abonuar, kishte bibliotekën e vetë dhe vazhdonte të vinte atje revista ruse “Cement”, që unë e çfletoja me dëshirë.
Për fatin tim të mirë Drejtor në këtë ndërmarrje erdhi vunjotasi Nonda Baka, një luftëtar i vjetër dhe që kish pasur pozicione të rëndësishme partiake dhe shtetërore. Ai, ndërsa për të gjithë dukej i ashpër, i pa afruar dhe shumë kërkues, mua me dukej interesant, krenar dhe burrnor dhe një drejtues me cilësi të ralla: Kërkonte, vinte detyra dhe e kontrollonte personalisht gjendjen, çdo ditë. Unë bashkëpunoja mirë dhe krejt normalisht me të. Po kështu më ndodhi dhe me atë që e zëvendëso si drejtor, me ish elektricistin Bajram Arapi. Marrëdhënie të mira vendosa dhe me K/Inxhinierin, specialistin e pasionuar Nikolla Qirko, me K/Mekanikun Bexhet Ganaj me personelin tjetër inxhinjero teknik si Anastas Bojaxhiun, Kristaq Lolin, Vasil Papën, Ilia Ilian, Mehmet Bushin, Fotaq Gjipalin, Muhamet Bajraktari, etj. Edhe kolegët e mi, punonjës të administratës ishin mjaft aktiv si Ilirjan Tushe, që drejtonte Degën e Furnizim Shpërndarjes; Elam Hoxha, Shefi i Financës, Salihe Gjata, në kuadër; ekonomistët dhe financierët Petraq Bano, Besnik Nelaj, Mellania Qirko, Elektra Ndreçka, Pranvera Sherifi, Foni Haxhimihali. Edhe midis punëtorëve të thjeshtë dhe personelit të mesëm teknik unë kisha mjaft miq dhe dashamirës. I tillë ishte Nuro Bodo, për të cilin kam shkruar posaçërisht, Servet Dani, ish mësues dhe brigadier i remontit mekanik, Qerim Vrioni, Rait Racaku, Luftëtar Xhelo, Myslym Mustafaj, Hanëme Papa, Latif Xhyheri, Nimet Shabani, Guri Puçi, etj.

Gjatë kësaj kohe Drejtori i Filialit Ekonomik të Mbrëmjes i Fakultetit Ekonomik të USh Tiranë, Paskal Dhimitri, më tërhoqi të jap mësim, si pedagog i jashtëm, fillimisht për lëndën “Statistika e Industrisë” dhe më pas “Organizimin dhe Planifikimin e Ndërmarrjeve Industriale” dhe më së fundi “Organizimin e Punës dhe të Drejtimit” Kjo zgjati, pa ndërprerje deri gati 12 vjet, kur ky filial u mbyll. Ne merrnim pjesë aktive në jetën e shkollës, jo vetëm duke dhënë mësim, por edhe në rrethet e posaçme metodike dhe në Këshillin Pedagogjik. Në shumë raste shkuam dhe asistuam në diskutimet e organizuara në Tiranë, nga Katedra në Universitet si dhe në mësime shembullore atje, për të marrë përvojë. Duhet thënë se mësimi në Filialin e Vlorës organizohej me nivel të pëlqyer dhe studentët tanë ishin cilësor. Kjo dukej edhe nga sezoni i provimeve, ku asistonin të deleguar nga qendra, të cilët shpesh dhanë konfirmimin e superioritetit të studentëve tanë, të cilët punonin në praktikën konkrete ekonomike dhe i përvetësonin më bindshëm njohuritë e mara, të cilat, në fund të fundit, kishin të njëjtin program, të njëjtat tekste dhe të njëjtën literaturë të detyruar. Një pjesë e kolegëve këtu ishin me përvojën e mësimdhënies së Shkollës së Mesme Ekonomike. Midis pedagogëve përmend: Sezai Bazaj, që më pas u bë Rektor i Universitetit ”Ismail Qemali”, Refit Hoxha, Agathokli Adhami, Lili Dodi, Tasim Lika, Mihal Laluci, Abedin Elmazi, Petro Koçi, Spiro Caushi, Gaqo Sheshi, Irfan Bregu, Bajram Abdullau.
Gjatë vitit 1975, pranë këtij Filiali, ndoqa kursin për “Metodat matematikore të aplikuara në ekonomi” zhvilluar nga matematikani Abedin Elmazi dhe u vlerësova me notën shumë mirë.
Një komedi e vërtetë ishin mbledhjet e Këshillit Pedagogjik në këtë Filial. Drejtori Paskal Dhimitri ishte pa takt, me shfaqie mëndje madhësie, që krenohej me të kaluarën e tij “revolicionare e patriotike”, duke u përpjekur të evidentohej orë e pa kohë dhe të diktonte vullnetin e tij për gjithçka. Kjo i ndrydhte ata dhe cenonte sedrën e pedagogëve të tjerë, të cilët përpiqeshin të mbronin pikëpamjet e tyre të drejta. Më shumë kundërshtonte dhe këmbëngulte Tasim Lika, që shpërthente, me temperamentin e tij lab, në mbrojtjen e argumentuar të tezës së vet. Drejtori, me autoritetin e tij, mund t’i imponohej Tasimit të vetëm, por ai mbrohej në bllok nga të tjerët e veçanërisht nga Lili dhe Sezaiu dhe kjo shkaktonte britma histerike, me fjalë dhe fyerje të pa kontrolluara. Këto skena, të përsëritura, na e zvenitnin kënaqësinë e madhe të punës në Filial, gjatë këtyre viteve.

Gjatë kësaj periudhe janë kryer edhe një sërë aktivitetesh shoqërore dhe shkencore:
- Në muajin Shkurt të vitit 1974, në Sesionin Shkencor të Rrethit, organizuar për problemet e politikës ekonomike, për nder të 30 vjetorit të Çlirimit të Atdheut, mbaj kumtesën “Mbi domosdoshmërinë e Planifikimit të Ekonomisë”
- Në Nëntor të vitit 1974 Instituti i Studimeve Ekonomike, pranë Akademisë së Shkencave Tiranë, me shkresën e saj nr. 157 dt, 19.9.74, mbështetur në punën time studimore dhe pasi ka mare pëlqimin e udhëheqjes së Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor te Rrethit Vlorë, miratoi caktimin tim si “bashkëpunëtor i jashtëm shkencor” dhe si pjesëtar i Aktivit të Institutit të Studimeve Ekonomike.
- Në Janar të vitit 1975 caktohem nga Këshilli Popullor i Rrethit Vlorë ndihmës arbitër dhe më vonë “arbitër” i Arbritazhit Shtetëror për Rrethin e Vlorës.
- Në Shkurt të vitit 1975 në Fakultetin Ekonomik të U.Sh. Tiranë, sipas porosisë paraprake, paraqes vërejtjet për tekstin mësimor “Organizimi dhe Planifikimi i Ndërmarrjeve Industriale”
- Gjatë kësaj periudhe unë dhe Sezai Bazaj, në janar – shkurt të vitit 1978, u angazhuam nga Katedra jonë pranë Fakultetit Ekonomik për të formuluar përfundimisht disa nga kapitujt e teksteve bazë mësimore, për lëndën “Statistika e Punës dhe e Pagave”, të cilat u përfshinë në materialin përfundimtar, pa ndryshime.

Kur punoja në Fabrikën e Çimentos, si Shef Plani, në muajin Maj të vitit 1975, erdhi aty një grup “Kontrolli Punëtor”, i ngarkuar nga Komiteti i Partisë së Rrethit Vlorë, që kryesohej nga Sanije çalamania, punëtore e Kombinatit të Konservave, njëkohësisht anëtare e plenumit të K.P. Ishte koha kur tentohej të popullonin dhe ndihmonin fshatin, për ta bërë atë, siç thuhej, njësoj me qytetin. Ky grup i kaloi të gjithë nëpunësit, midis tyre dhe mua, në intervistë, me thirrjen për të shfaqur mendimin për të shkuar, vullnetarisht, në fshat. Kur erdhi radha ime unë thash se jam gati të shkojë e të punojë direkt në prodhim, duke e lënë vullnetarisht zyrën, po me kusht që të qëndroja në qytet, se fshatin, u thashë, as që e njoh fare dhe, pa e njohur, s’kam si e ndihmoj. Kryetarja çalamane, mbante shënimet në bllok…dhe pasi u mendua tha: “Tamam kjo është një arsye më shume, ske qënë- të shkosh, se ke njohur- ta njohësh.”
Këtë ngjarje e kam paraqitur veças në tregimet e mia.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30