Vehbi Miftari:Kultura politike dhe shenjat e identitetit

Kultura politike dhe shenjat e identitetit

Vehbi Miftari


Kohë më parë një hulumtim i cili përveç tjerash synonte të nxirrte një rezultat për formën në të cilën mbështetej elektorati i partive politike, theksoi një fakt tepër interesant: LDK-ja, doli të jetë njëra nga partitë e rralla elektorati i së cilës besonte fuqishëm në programin e saj. Madje, mbi 60 për qind e tyre e theksuan programin e saj si vlerë identitare me të cilën donin të identifikoheshin. Meqë teoria e identitetit politik njeh anëtarësinë, liderin, dhe programin si vlera identitare, kurse rajonalizimin, karakterin etnik dhe atë gjuhësor si pjesë të përkatësisë së votuesve, besimi në programin përpara se në anëtarësinë ose në liderin, si dhe përpara karakterit etnik ose atij gjuhësor, sado i pakapshëm mund të duket, shpreh qartë një segment të kulturës politike të cilën LDK-ja e ka kanonizuar në programin e saj nacional, i cili është mbështetur në vlerat tradicionale dhe i cili është trashëguar si vlerë e përbashkët me të cilën qytetarët e Kosovës duan të identifikohen. Kjo e dhënë bëhet veçanërisht e rëndësishme nëse kemi parasysh faktin se tradicionalisht në Kosovë partitë politike funksionojnë duke u mbështetur në forma të tjera dhe jo në programin politik. Për të provuar një shpjegim të këtij hulumtimi, le ta krahasojmë kulturën politike të cilën LDK-ja e ka trashëguar nga vitet ‘90, duke e ballafaquar atë me shenjat ideologjike dhe me filozofinë politike të cilën e ka kultivuar për dy dhjetëvjetësha, filozofi e cila prek ideologjinë e saj.
Pyetjen mund ta artikulojmë kësisoj: çfarë ka ndikuar që LDK-ja të krijonte te elektorati i saj tradicional një besim kaq të madh në programin e saj, nëse ajo është themeluar si lëvizje për pavarësi dhe nëse ajo është afirmuar si artikuluese e vullnetit qytetar për liri dhe, më tej akoma, si lëvizje e solidaritetit të gjerë qytetar?
Para së gjithash, fakti se ajo është krijuar si parti me orientim nacional, e cila synonte hapur ta përmbyste ideologjinë komuniste dhe të ndërtonte një sistem vlerash sipas rendit demokratik. Kjo ndikoi që filozofia e saj politike, si dhe koncepti realist për zëvendësimin e ideologjisë komuniste, të zëvendësohej me një sistem të papërsëritshëm në të cilin bërthama intelektuale-kulturore, e cila ishte edhe bërthamë strukturore e saj, u identifikua plotësisht me vetëdijen për përfaqësim politik mbi një sistem vlerash. Ajo e artikuloi këtë qëndrim duke e theksuar se karakteri kulturor, i mbështetur në premisa nacional-kulturore, do të jetë thelbi i veprimit drejt lirisë universale.
Theksimi i identitetit nacional, i kulturës dhe i vlerave të traditës ishin dhe mbeten premisa për programin politik të LDK-së. Vetë dr. Rugova i kërkonte dhe i kultivonte me pasion arketipat e kulturës dhe të identitetit shqiptar. Njohja dhe identifikimi me figurat e mëdha të kulturës e të historisë kombëtare i shërbyen atij si premisa për ta ndërtuar një model të veçantë të kërkimit të identitetit personal në arealin e madh të kulturës e të dijeve nacionale. Prijësi nacional i shqiptarëve mbështetej fort në ruajtjen e trashëgimisë kulturore dhe historike si vlerë nacionale dhe në mundësitë e ripërtëritjes së saj sipas normave të modernitetit, duke nënkuptuar edhe një situatë të kapërcimit nga ajo që po e quajmë këtu idealitet kulturor në vizionaritet politik, pra nga leximi i shenjave nacional - kulturore e i paradigmave të tyre në artikulim të mendimit politik dhe të një strategjie vepruese që nënkupton edhe përfshirjen e kodeve të mëdha vepruese. Nuk ishte aspak e rastësishme pse ai mbështetej në figurat e heroit nacional të shqiptarëve, Skënderbeut, dhe në shëmbëlltyrën morale të cilën e përfaqësonte Nënë Tereza. Përmes tyre, ai i shpaloste paradigmat e ekzistimit të kodeve kulturore e nacional-kulturore, të cilat u shndërruan shpejt në premisa për program politik.