Matilda Doka: Obsesioni i Vdekjes

Matilda Doka: Obsesioni i Vdekjes


Tek jeton
rrëmujën e çastit....
përzier...
........copëza
..............pluhuri-harrese.
Nostalgjia ......
...mbret ngjan....
........e shërbëtori-kohë,
që shërben
.......dinakërisht të zotin..
I pastron Nderin
.......duke i vjedhur Jetën.
...................................
Bastard-mendimi..
për të tashmen...
...........fokuson të ardhmen.

Jeta....
që vazhdon shpërfill..
....pa lindur filiza..
........e definuar shpirtra...
përsos agresivin-stres.

Vdekja
Ironike..
më lëmon flokët
.............çdo ditë
..................çdo çast.
e më puth në ballë...
si për t`i bërë
.....................shoqëri.
e ecën para me kokën mbrapa...
......ta marr pastaj...
.....................ta marr tani.
Shpërfill pushtetin tim
e pasuron të vetin...
duke pasur
në pëllëmbë të dorës...
...................frymën....
që paditur
.....................u dha...
por pretendon
suksesshëm gjithnjë
.................për ta marrë.
...............................
Më kërkon dorën....
për të më vjedhë
..............shpirtin...
....................por kurrë Emrin...
Nuk mund të shuajë
vargun e gjatë
të pasardhësit-Gjallesë
...duke therur shikimin
.............e syve plot vesë......
...prej nga ku gjen rrugën...
....dhe aroma e trëndafilit-njeri..
e ndihmon të ngjitet..
...........në zbrazëti........

Ajo....

që të përbashkët kemi

Unë e Ti.