Poezi kushtuar Presidentit Historik Dr. Ibrahim Rugovës

nga **Agim Gashi** Tue Nov 18, 2008 12:19 am

RUGOVA

Shkruan: Ali Podrimja

I. Rugovës

Pa na kallëzuar ëndrrën deri në fund
për Dardanin
ike mik i dashur

Ja vjen koha jote
dhiareve ballkanike dëgjon
frymëmarrjen e marathonomakut

E zeza nuk është krejt e zezë
ka diçka të bardhë ku një popull
kërkon fatin

Në thue shpesh zura në Ty
më tmerronte qetësia jote

ku fshhej Kepi i Pikëllimës

Lamtumirë President i Dardanisë
perënditë tek bredhin tokave të zjarrta
do takohemi njëherë

Yll i këputur nga Grigja

-----------------------------
Ulpianë, 24. 1. 2006

Shkruan: Ferhat Ymeri

Rilindës Fisnik
Uratë e bekuar mbi greminë
Gemb i shpresës së bardhë
Ora e mirë e Fatit
Vegimtar i parë i Atlasit të
Arbërisë – Ardhmërisë – së Re

26 janar 2006, Kent, Washington
----

Ngushëllime Kosovë

Shkruan: Roi SHKRELI

Ngushëllime Kosovë,
për Njeriun e Kryetarin
per burrin e shqiptarin...

Vajtoje me vargjet e Nolit
këndoje me zërin e Fishtes
vërja plisin e Boletinit -
percille te Hasan Prishtina

Ngushëllime Kosovë
për prijsin e Kryetarin
për njeriun e vizionarin

Mbuloje me ngjyrën e Gandit
bekoje me gjuhen e Terezes
percille te Pjeter Bogdani.
vendose te Ismail Qemali

Ngushëllime Kosovë
për këtë njeri - Rugovë
për këtë burrë - Kosove

Ngushëllime Kosovë
për Njeriun me Shallin - flamur
për njeriun me Shallin - qiri

Ngushëllime Kosovë
për këtë njeri të madh
mbi dhe - e nën dhe...

New York 2006
--------

Dardania Antike-Vendi Ynë i Shenjtë
(Ibrahim Rugovës)

Shkruan: Ndue Ukaj

Kur t’lypsej të veshësh lëkurën e Dardanisë antike të rrudhur e të përdhosur
Nëpër shekuj të harruar dhe pluhurosur
Ne s’dinim as për Florin as për Laurin
As për ëndrrën e ringjalljes

Në mësove shumë, o sa shumë,
Shkëmbinjtë dhe zemrat e ngurrta t’i bëjmë të qajnë,
T’qajnë edhe gurët, edhe gurët të qajnë
Me lotin e tyre të ujisim shekujt në harrim
Kohët e zeza t’i zbardhim, t’i zbardhim kohët e zeza
Të mbjellim Pemën e Jetës

O Princ, kur tu kërkua të veshësh lëkurën e Dardanisë Antike
Hoqe të mbathurat nga këmbët
Dhe shekujt e harrimit i kap me shuplakë dore
Lak i lidhe shekujt fortë e më fortë
E me yllin e shenjtë në ballë ece e ece e ece...

Tundej e tundej pluhuri i kohëve të zeza
Na zihej fryma
A, nga buzët Tua dëgjonim:

Hiqni të mbathurat nga këmbët, sepse vendi ku shkelim është i shenjtë

Eh, ne trishtoheshim nga heshtja e magjishme e ëndrrave shekullore
Trishtoheshim nga nata e gjatë, o sa shumë e gjatë

Për premtimet e Tokës së Bekuar

Sa shpejt kënga mori malin, fushat, qielli këndonte, këndonin edhe zogjtë
Zogjtë bashkë më qiellin bashkë me fushat
E zëri Yt u shndërrua n’simfoni
Ne ecnim dhe dëgjonim peshën e rëndë,
O sa të rëndë të Fjalëve
Dardania, ky Vendi Ynë i Shenjtë

Ëmbël tingëllojnë, o sa ëmbël, tingujt e magjishëm të muzikës së fjalëve tua
Vendi ku shkelim është i shenjtë

Kur buzëqeshja t’ngrysej
Ne dridheshim në ankth, O Prijës Mojësi

Çdo të premte si Krisht na dëftove profecinë e ringjalljes
Të mësuar në pluhur e errësirë,
S’dinim as për dritë
As për këngën e dashurisë

Çdo kohe i dhe shpirt, me shpirt i mbushe kohët
Shekujt e harruar, shekujt në trishtim
T’pllandosur thellë e më thellë me shpirt të egërsuar
Historia e çnderuar përballej me egërsinë
Ballëhapur nëpër flakë zjarri ece e ece, derisa triumfove

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Kënga t’u ndal ne maje gjuhe
Dardania u mbyt në Lot
Në lot u shndërrua Dardania
Qanin fushat, malet, o sa shumë qanin
Qante buzëqeshja jote, drithërimat dëgjoheshin n’qiell
Qante refreni i ëmbël i këngës, o sa përmallshëm qante
Që askush s’mund ta këndon më si Ti

Pluhuri shekullor i shkundur
S’jetonte
As Dardania e rrudhur
Vetëm fjalë të shenjta, të shenjta bekimi dhe dëftimi: Dardania e Shenjtë
Ne pamë ëndrrën tënd të fashitur nga vdekja
Sa triumfalisht këndohej
Jo vetëm nga ata që këndonin Ilirisht

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
Në humbëm diellin, ngrohtësinë e tij

Atë ditë ku vdekja t’i puthi buzët
N’katër anë dëgjonim zërin e Kangës tande
Uashington, Bruksel, Vatikan, Londër, Berlin:
Kosova, Dardania, Ky vendi Ynë i shenjtë.

Atë ditë kur vdekja t’i puthi buzët
E Dardania u mbyt në lot

Qielli galdonte
Sa mrekullisht u bashkove me, më të dashurit e Tu, që aq shumë i mbaje në gojë, Gjergjin e madh, Bogdanin, Nënë Terezën, Papa Gjon Palin e Dytë

Ne dridheshim, dridheshim deri në palcë dhe fshinim sytë, teksa kënga jote dëftohej e dëftohej:

Pas së Premtes së Vdekjes vjen E Djella e ringjalljes
Na shpalle Ringjalljen triumfalisht-por tash me sy të vdekur

Poetët mbetën pa fjalë, pa fjalë mbetën poetët

Grigja këndonte refrenin tënd, që askush s’mund ta këndon më si Ti,
Jehonte, o sa furishëm jehonte:
Grigja sa mirë këndonte: të duam Dardaninë Antike, këtë vendin Tonë të Shenjtë
---------

Emër e Mbimër – Kosovë

Shkruan: Demir Behluli

Kur përmendet emri Rugova
Mendohet Kosova
E kur zihet në gojë Kosova
Mendohet Rugova

Që mbante në qafë një shall
Se në shpirt kishte një hall

Dëshironte një Dardani të lirë
Me Himti e Flamur Kishte të madhe atë dëshirë
T'mos rirobërohet më kurrë

Ai rreth qafe mbante atë shall
Se në shpirt e mundonte ai hall

Gjithmonë në gojë kishte
Pavarësinë
E buza ëmbël i qeshte
Kosova të fitonte Pavdekësinë
Se ashtu shpirti ia deshte.

E rreth qafe lidhe atë shall
Se në shpirt kishte t'madhin hall

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31