Nehat Jahiu: Poezi per nenen

AS UNE NUK E DI SI TE MORI, NUK E DI...
Nenes

Ta kerkova doren e holle, perkedheljen e ngrohte,
ti numerova ninullat qe mi kendove...
Por--OH!...Ti neneloke i mbylle syte dhe nuk me fole,
nuk pate ze me
e vetem kujtimet, lotet e dhembjen mi fale pergjithmone.

Njeqind lutje, njeqind thirrje ti thash, nena ime,
ne asnjeren nuk mu pergjigje,
te thirra, te thirra aty prane
e ti nuk fole, nuk pate ze...

Nga duart me ike dhe u fike, zemra ime,
gezimin ma ktheve ne lot e dhembje,
shpejt ike e trete te mos kthehesh me
e ne shpirtin tim rendon plage e rende.

Te vodhi tinezisht vdekja dinake
para duarve dhe syve te mi,
nuk munda ta ndal,nene e dashur,
as une nuk e di si te mori, nuk e di...

Dhe ende nuk e besoj se nuk te kam
dhe ende nuk e besoj se ke shkuar larg---
Do te kthehesh prap...


SYTE E MI DHEMBJE PIKOJNE...

Syte e mi dhembje pikojne,
prane varrit kerkoj
nje dritarez te vogel,
edhe njehere,
vetem njehere te shikoj, nene
e ta sheroj te mjeren zemer.

Me siguri per ty nuk do te jete e lehte
te me shohesh mua
lotet duke me rrjedhe,
po qysh ti ndal une lotet, dhembjen,
si ta ndal dhembjen,
kur i kujtoj mundimet e rrites sime?!

Qyshkur i mbylle syte une qaj perdite
trembshem zgjohem, jam i paqete,
duke te kerkuar ty- dashuri e vertete-

A thua paska dashuri qe ta sheron zemren,
pos asaj te nenes?!
E syte e mi dhembje pikojne...




... DHE ZGJOHEM NGA GJUMI

Endrroj nene, nenen endrroj,
me portretin e dashur ne zemer
ma mbysin lotet gezimin
Dhe zgjohem nga gjumi
nenen kerkoj,
peshtyj endrren qe me mashtroi...

Enderroj nene, nenen endrroj,
zgjas krahet drejt saj
malli e dashuria me gezojne
Dhe zgjohem nga gjumi,
nenen therras,
peshtyj endrren qe me mashtron.