Briliana Shaova:Cikël poetik

nga **Agim Gashi** Mon Feb 08, 2010 1:45 am

Ylli që shuhet para meje !

Tan i drita s’kemi, po mua errësira s’më tremb,
Vij anës parmakut me lule, qiellit me yje bredh vështrimin,
Numëroj pllakat gri, që me errësirën janë bërë trup,
Një yll shkëputet nga lart e mbi parmak lë gjurmë....,
...,ndërsa unë (ende) e mbetur pa fjalë humbas fillin e dëshirës,
E ylli shuhet para meje, si fëmija që qesh e meket pas lotëve !

Mesazh mes gjemimave

Mes gjemimave u ca yjesia ,
Nata e kredhur ne terr, strukur u tremb pas reve ,
Une me e heshtura dhomes sime te ftohte ,
Te uroj, _ naten e mire BAB ,
qe dhe ti te qetesohesh ne kete ore te vone !

Pritje e vrazhdë

Më le prerë, me atë vrazhdësi që shtroi pritja, tastjerës memece,
Ikja mbërthente zaje të rrudhura në bregun e thellë të memories.
Dita u ngrit me tjetër fytyrë mbi valët që krihnin fjalë-dallgësh,
Trembur si flakë qiriri, që dridhet murit të lashtë pikon brishtësia,
E kapërcen orë që thinjen buzë vatre, ku kreh flokët një fjollë tymi .

Çast pranë detit

E pash detin të kafshohej me sythe resh të virgjëra,
Hijen e kodrës trup-rrudhur t’i binte dallgëve,
E pash kaltërsinë, të mbytej në kaltërsitë e tij
Mes kripësisë që ndante thellësitë,
si një enigmë e mbetur në heshtje!

Vetmia që thyen gurët hënës

Vetmia ecën fshehtas dhe gurë thyen hënës ,
Shtrembëron forca e mallit fjalët e lamtumirës ,
…, bien si ortekët e plagosin shpirtra .
Diku, drithërimat e zërit s’i fshehin orët e ndarjes ,
Vetmia ecën e kthehet, përgjatë trotuarit të vjetër

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30