Haxhi Muhaxheri:Në vend të homazhit

nga **Agim Gashi** Sat Nov 13, 2010 3:38 am

Në vend të homazhit

Din MEHMETI

NATA E POETËVE

Kur heshtja mbulon çdo gjë
Kur të gjithë flenë
Zgjohen poetët
Për t’u djegur nëpër vargje

Ata ia shtrydhin
Gjakun e keq mendimit

Shpirti i tyne shesh betejash

Nga temperatura e fjalëve
Vdesin ngadalë pa klithma

SYTË QË SHKREPIN DASHURI

M'janë shkimë dritat e syve të gjallë
kthinave të mbrëmjeve luginave të nxira
e vragëve të fëtyrës së shterrur
derdhi pust e fryrë të shpiertit
në shtratin ku të rrita ,o fëmij.
Eja ,biro,
të mbledhi rreth stomit të gjinjëve të brenjtur,
ti ngrohu brinjët e kërrusura
ulrimave të fërfëllazave të mallkuara
eja,bir-o,ta ndijë gjakun duke vluar!...
Eja në dashurinë e thithmave të rjepur
se me dhëmbë të rinjë në gjakë mi i ke skurruar
e kurr s' të kam terratuar ballin
me shuplak mallkimi
e kurr s'të kam shkrumuar jetën me
me nam e rredhime,
eja bir-o,ta ndijë gjakun duke të vluar!...
Të kam përkundur buz vatrës
nën flaken e zbeht të një une
e shpesh kamë ikur përrenjve
me djepin tand ngarkuar
në tojt e një plunge.
Eja,bir-o,ta ndij gjakun duke vluar!...
bregores sime të lulëzuar
eshtërat le të më kallen nur
për tokë e diell
se në sytë e tu që shkrepin dashuri
është gjaku i vatres së re
duke vluar...

KËNDO OSE VDIS PA KLITHMË
Bëhu i blertë si unë
më tha bari një natë
këndo derisa të vallzojn yjet
rreth diellit
si fëmijët rreth zjarrit në tokë
e pastaj dëgjo oshtimën
pa fjalë nër botë
lart do të mbesin kodrat duarthatë
e gurë breg rrugëve në mendime çarë
Këndo derisa të pëlcasiësh
si kripa në flakë
vajto po të duash
kosave të egra s'do të mundesh t'u ikësh kurrë
kur çmenden kohërat në furtun...
Bari ma tregoi ëndrrën e vet:
majet më të larta e hëngrën qiellin
e zjarrtë
e shteku i rrezeve kërkon veten në breg...
e bregu bregun pas bregut në breg....
I bukur është vetem zogu në fluturim
që me puhin e krahëve të rreshk
këndo ose vdis pa klithmë...

PA GAZ E PA DRITA
Emigrant i ikur moti
Nga vulat e mercenarëve
Afishe të leckosur fytyrën

Rrëkëllënte gur në diell
Hapte varre në gjinjt e Nënës:

Këmbonë mortare zërin
Kur pagëzohej grek

Vetëvrasje fjalësh
Në ballin e shkretëtuar
Kur pagëzohej shqiptar

Nga sytë e thellë
Pa gaz e pa dritë
Rigonte terr -
Bënte intriga tradhëtia...

Janinë, 1976

SYTË QË SHKREPIN DASHURI

M'janë shkimë dritat e syve të gjallë
kthinave të mbrëmjeve luginave të nxira
e vragëve të fëtyrës së shterrur
derdhi pust e fryrë të shpiertit
në shtratin ku të rrita ,o fëmij.
-Eja ,biro,
të mbledhi rreth stomit të gjinjëve të brenjtur,
ti ngrohu brinjët e kërrusura
ulrimave të fërfëllazave të mallkuara
eja,bir-o,ta ndijë gjakun duke vluar!...
Eja në dashurinë e thithmave të rjepur
se me dhëmbë të rinjë në gjakë mi i ke skurruar
e kurr s' të kam terratuar ballin
me shuplak mallkimi
e kurr s'të kam shkrumuar jetën me
me nam e rredhime,
eja bir-o,ta ndijë gjakun duke të vluar!...
Të kam përkundur buz vatrës
nën flaken e zbeht të një une
e shpesh kamë ikur përrenjve
me djepin tand ngarkuar
në tojt e një plunge.
Eja,bir-o,ta ndij gjakun duke vluar!...
bregores sime të lulëzuar
eshtërat le të më kallen nur
për tokë e diell
se në sytë e tu që shkrepin dashuri
është gjaku i vatres së re
duke vluar...

KËNDO OSE VDIS PA KLITHMË

Bëhu i blertë si unë
më tha bari një natë
këndo derisa të vallzojn yjet
rreth diellit
si fëmijët rreth zjarrit në tokë
e pastaj dëgjo oshtimën
pa fjalë nër botë
lart do të mbesin kodrat duarthatë
e gurë breg rrugëve në mendime çarë
Këndo derisa të pëlcasiësh
si kripa në flakë
vajto po të duash
kosave të egra s'do të mundesh t'u ikësh kurrë
kur çmenden kohërat në furtun...
Bari ma tregoi ëndrrën e vet:
--majet më të larta e hëngrën qiellin
e zjarrtë
e shteku i rrezeve kërkon veten në breg...
e bregu bregun pas bregut në breg....
I bukur është vetem zogu në fluturim
që me puhin e krahëve të rreshk
këndo ose vdis pa klithmë...

Mbrëmë në Gjakovë në moshën 78 vjeçare u nda nga jeta poeti ynë i mirënjohur Din Mehmeti.
Din Mehmeti lindi në 1932 në fshatin Gjocaj të Junikut. Ka studiuar për gjuhë dhe letërsi shqipe në Universitetin e Beogradit. Ka qenë profesor shumëvjeçar në Shkollën Pedagogjike të Gjakovës.

Edhe pse ka botuar kritika letrare dhe një dramë, Din Mehmeti njihet kryesisht për poezinë e tij figurative, e cila është botuar që nga viti 1961 deri në vitin 1999 në 16 vëllime. Poezinë e parë e botoi në vitin 1949 në revistën letrare Jeta e re.

VEPRAT MË TË NJOHURA:

Në krahët e shkrepave (1961),
Rini diellore. (1966)
Dridhjet e dritës (1969),
Heshtja e kallur (1972), (1974),
Fanar në furtuna (1981)
Agu, dramë (1982),
Prapë fillimi (1996),
Klithmë është emri im ( Tiranë 2002),
Mos vdis kur vdiset (2001).

12.11.2010

/h.m/

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31