Sabit Rrustemi: Tubë poezish me një dashuri

nga **Agim Gashi** Mon Dec 27, 2010 3:00 pm

Sabit Rrustemi
Tubë poezish me një dashuri

E DIELA ZGJATË ËNDRRËN

E diela zgjatë ëndrrën

vonon agun

atë trokitje në dritare

jashtë shtëpisë

bryma tinzare e natës

dogji atë jeshil buzësh

u vonuam e dashur

një orë u vonuam

duke e pritur atë puthje

në ëndërr

të dielën e shterrim solo

si kafenë e zezë

të një mëngjesi

31 tetor 2010

MA GJEJ

Ma gjej atë varg

atë imazh

ma gej atë Po E zi

që flakë mërzi

veten tënde

ma gjej në mua

veten time në Ty

e m'i kthjell këta Sy

në dritë hëne e dielli

deri te ajo kupë e kaltër

të prekim

e të prehemi

sall me dashuri

1 Nëntor 2010

TEK RRËNJA JOTE

dyshimi

për dallim nga krimbi,

nuk e gërryen atë ZemërMollë,

po atë LoçkëZemre

mos i jep rast

të të futet në brendi

trupit jeshil

qerpikëve të zi

strehë e tij

mos u bë

moj peh’rri

se ajo zemërrëmollë

do gërryhet

do bëhet zi

ajo loçkëzemre

do rrudhet

do t’kurret

e do varet syve të mi

plot mërzi

as dyshimit

as krimbit

strehë

nuk do t’i bëhesh ti

verë e dimër

tek rrënja jote do rri

plagët të t’i mbyllë me dashuri

nëpër sythat me lule

të buloj përsëri

me frut të ri

Gjilan, 6 nëntor 2010

VJEN ME DIELL

e diela vjen sërish

me diell

lutje e vetmi

vjen dhe me të dridhshmen dashuri

fshehur diku

nën gji

vjen

e më gjen mua tek ty

ku rri

të gjen ty

nën këtë strehë zemre,

si zog vjeshte nën çati

të t’mos lag ai shi

e diela vjen

e më gjenë atje ku dua

ku me ëndje rri

tek ai Çepur i lashtë

nën një meditim të ri

i flakëruar me dashuri

14 Nëntor 2010

DITA JONË

I morëm mësysh ditës,

pa u parë në katër sy,

tërë natën prej dhimbjes u gri,

me mendjen tek ty,

vrërët agoi e mbuluar mërzi,

vetëm sa nuk është shprazur në shi...

dita jonë përherë merr mësysh ,

nëse mes nesh ka mëdysh !

17 Nëntor 2010

VJEN...

ai moment

bëhet monument

aty ku zemra lumnon

dashuri e paqtë

zë vend

një ëndërr të re

end

e dashur

falja pritjes

një biletë pa kthim

e kthehu tek unë

puthjes që shenjtëron

t' ia shkruajmë një urim

(20 Nëntor 2010)

NATËS QË S’LAHET

Nata lahet në shi

ajo rrugë me mërzi

ankthi i pritjes

ato gjurmë kah vjen ti

po zërin ta vjedh era

simfonia e vjeshtës me shi

me murmurima

stinë e vonë për vetëtima

se nuk shihen fytyrat tona

përshëndetja nuk shtypet

as në tastaturë

nuk belbëzon as në dritare

e dashur

rrebeshet e pritjes

vërshojnë bebëzave të mia

natës që s' lahet

nga tërë ky shi

vetëtimë bëhen sytë e mi

(22 Nëntor 2010)

MONOLOG DIELLOR

ajo sillet njëzeekatër orë

rreth meje

ditë e natë

me mijëra vjet

në sistemin tim

e kam më të bukurin planet

ia kam dhënë të gjitha

të gjitha

ato që i fsheh në brendësi

dhe ato që i shihen në jashtësi

dhe të bukurit sy

oh,

po nuk di ç'i mungon tashti

pos meje

nga dhimbja

se mund ta shkrijë të tërën

nuk ju futa nën qepalla

nën të shkriftin gji

për pa e krijuar një planet të ri

ajo më rrëshqiti faqesh

ra në tjetër dashuri

(23 Nëntor2010)

FESTIVE

…

nga rrënjë e emrit tënd

të njomë e plot shend

piptha të flamurtë

bulojnë

e lëshojnë shtat

luleshqiponjat

me aromë

atdhedashurie

...

(28 Nëntor 2010)

NË MESNATË

Hyre qetas shpirtit tim

Si një ëndërr

Në mesnatë

nuk ndjeva zë

nuk ndjeva gjëmë

as fytyrën

nuk ta pashë

brenda syve t'u isha

vetëm nuk të lashë

gjumin nuk ta prisha

asnjë fjalë s' ta thashë

veten time krejt ta dhashë

moj

ta dhashë

(1 dhjetor 2010)

NATA RREBELE

nata u bë rrebele

shtyp portrete

pllakateve prej letre

e i ngjet nëpër mure

trungje

rrugëve

shesheve

hyrje daljeve

buzëqeshjet e ngrira

fshehur mes numrash

slloganesh

na ftojnë për t'i shpërgjumur

nga botë e heshtur

tek kanë mbetur

të dergjur

presin

të lagur

vjeshtave me mjegull

dita gdhinë

e vjen

dora tinzare

gishtërinjtë shtrinë

e gris e gris e gris

kudo që rastis

(2 dhjetor 2010)

POPULLI ECËN I LAGUR

vërshojnë retë mbi gënjeshtra

vërshojnë gjerë e gjatë

tokës së mpirë shpresash

me premtime boshe

gënjeshtarët nën ombrella

struken katesh të larta

po populli ecën rrugësh

këmbëlagur i qullur

se s’ka si struket xhepash

vetëm pritjeve thahet

prej fjalëve

që pa prekur tokën

barten prej ere

sa shi bie

e pritet me ra

këtë soj gënjeshtarësh

për me la e shpërla

(3 dhjetor 2010)

E FSHEHUR N’THELLËSI

rrëzë Çepurit struken ëndrrat

nën kaçuba

vetullave të mia

thellë diku në gji

hirin e kujtesës shprushë

për zjarr të ri

janë tharë çufurraket

pritjeve nën diell

nën erë

nën shi e stuhi

e dora ime s' është aty

as buzët tua

e mëngjesit puhi

se si ndizen të shkretat

si ëndrrat marrin flake

e më kthejnë aty

ku tash jam dhe unë

je dhe ti

një ëndërr Çepuri

e fshehur n' thellësi

( 10 dhjetor 2010)

BESOJ

E diela e lutjeve

e diela e pritjeve

e diela e pendesës

kjo ditë e shërbesës

troket nesësr

si ditë e shpresës

maje Çepurit

me atë fytyrë diellore

e bukë nore

të pres

e nuk zbres pa ty

për dore

ëndrra ime

për një puthje

që mbeti pa prehje

e nuk pushoi

ende ku desh'

e diela ime

me ty vjen

nuk ka rrugë tjetër

pritja ime

zgjatet deri nesër

11 dhjetor 2010

PËR DRITË TË LLAMPËS

për dritë t' llampës

i futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme

për ta hedhur

atje ku s' binte

më pas

futën dhe këmbët

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

shpërgjumja ndodhi vonë

diku në mesnatë

kryemjeshtri i hajnisë

pa gojë la një popull

në qendër të Dardanisë

historia

aty ku përsëritet

nuk është mësuese e jetës

fituesi edhe njëherë

shpallet përmes gënjeshtrës

(13 dhjetor 2010)

(VARIANT)

Për dritë të llampës

futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme

për ta hedhur

atje ku s' binte

më pas

futën dhe këmbët

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

shpërgjumja ndodhi vonë

pasi mjeshtëri i vjedhjes

cipricullak la të zonë

(13 dhjetor 2010)

MUNGOJNË

teshtinë Kosova

nga të kundërtat

zbresin gradat përjashta

temperaturat ngriten përmbrenda

dyert hapen

koridoreve të mbyllura

mungojnë shkallët për të zbritur

zonave të lira

e mali harxhohet

muret nxihen

trarët e shtëpisë

mushkëritë e njerëzisë

tabletat

si përkujdesje çasti

vetëm fshehin dhembjet

të kundërtat rikthejnë teshtimat

lutjet

bëje mirë o zot

(15 dhjetor 2010)

KOKRRAT

Dimri ha kashtën

Leje ma kokrrat

Dilni

Përpushni

Ç’prisni

Mblidhni më

Ato dokrra

Kokrra...

Hajni e borë po reshë

Si brenda

Si jashtë shtëpisë

TROJËS ju shterr zëri

Ju mpi goja

Prej acarit

Veshtë na lanë

Ku me gjetë lesh

Pojatën kush s’ e ruan

E ujqit

Bartën kopenë

Dimër i shtirë

Do vijë

Mbi ne do n’lurë

Do teshtijë

Dhe flokët do të na bien

Prej kresë

Duke kruar

Dimrit ju sos kashta

Kokrra po ha

(16 dhjetor 2010)

UDHA E SOTIT

N' gushtohet njeri

në ditë të sotit

shtirë me ecë drejtë

...me metë n' kamë

përfundi akull

e naltë

nji qiell i vratë

e lehtë

e lehtë i qoftë udha

kush ka me udh'tu

gjatë

deri tek ai lis

me maje t' thatë

(20 dhjetor 2010)

THELLËSISË SATE

(maleve të Karadakut në dimër)

Heshtja e bardhë

si paqe e ftohtë

ma mbulon trupin

të shtrirë nën lisa

mb rrënjë malesh

vetëm flokët

m' i shkund era

degëve krahëlehta

ka pak gjethe

shpresë pranvere

i vetëm ha veten

ditët që ikin

me ushtimë ere

zë a gjëmë s' ka

sall kur thyhem

prej jugu a ngrice

rri e pres

sot e mot

nuk shkulem dot

e kanë kot

vetëm yti lot

më djeg

dhe ai zot

fshehur në mua

prej dhimbjeve

shtrydhem

shpërthej në krua

buzëve tua

(21 dhjetor 2010)

BJERI TRUP

ka shumë shtigje

deri tek ajo maje

kahdo që t' i biesh

ecja jote do shihet

nuk ka se si fshihet

mali që patëm

më parë është prerë

tash po digjet

bjeri trup përpjetzës

diku gjunjaz

diku me duar

e di sëpaku

që arrive vetë

kurdo që ta prekësh atë majë

tagër s' i paguan askujt

dhe pusho pastaj

pusho e kënaqu

krejt i qetë

(22 dhjetor 2010)

ORËZEMRA

Orëzemra

në dymbëdhjetë dritare

trokiti

dymbëdhjetë herë

për t'u bërë një me ty

dhe u bë

mes zerosh

u shfaqe Ti

në pikë të natës

përmes puthjesh

ditë e re agoi

(24 dhjetor 2010)

ORËZEMRA

(variant)

orëzemra

në dymdhjetë dritare

trokiti

dymbëdhjetë herë

për t'u bërë

një me ty

dhe u bë

ditë e re

fytyres sate

për sytë e mi

nga Pika e Natës

në Pikë Ditë

prarohet me dashuri

deri në zenit

SHPORRE DHIMBJEN

( Mikut tim, Abedin Gashit, që po sfidon një sëmundje të rëndë)

Rrallohet mali n’ Karadak

E tymi fjollë shkon n’ Obiliq

Meraku s’u shkul na ha ngapak

Kësaj bote për atdhe e miq

Ku je fshehur lum miku

Bëhu i gjallë me tëndin zë

Një verë e vjeshtë na iku

E dimri sall borës nuk sjell gjë

Hajde ma dil te ajo kështjellë

Dridhe atë Shtolberg sot e mot

Dhimbjen që po të mbështjellë

Shporre pashë të lumin zot

Se m’ ka marrë malli o burrë

Për ta pirë natën deri n’ mëngjes

Të ’ keqen me mbyllë në kurrë

Peng i fjalës për ty do mbes

Lëshoje atë zë o Gur i Gashit

Dejve t’u le të ndizet ai gjak

Stolise kullën me brirët e dashit

Midis Kosove a n’ Karadak

(24 dhjetor 2010)

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30