Akllapi Net - Forum i Hapur
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Rexhep Kasumaj:Mëkati i zanafillës!

Shko poshtë

Rexhep Kasumaj:Mëkati i zanafillës! Empty Rexhep Kasumaj:Mëkati i zanafillës!

Mesazh nga Agim Gashi Fri Nov 18, 2011 11:55 am

Rexhep Kasumaj:Mëkati i zanafillës! 195252_100001345856321_5443701_n

Rexhep Kasumaj:Mëkati i zanafillës!

Po përse, vallë, ky ngut i z.Ahmeti të betonojë (me emër, me Nato, me aderim komunitar) themelet e "shtetit të tij", Maqedonisë?

Ajo vuan e do ta vuajë përherë mëkatin e zanafillës: pothuaj të gjithë postulatet që bëjnë planimetrinë shtetndërtuese të saj nuk janë veçse një kumulacion falsitetesh: me historinë, emrin, gjuhën...

Për të pajisur tezën me armën e dëshmisë, ndoshta ia vlen të evokojmë cilsimin, ndonëse tepër pezhorativ, që i bënte „maqedonësve“ Edit Durhami në „Njëzet vjet ngatërresa ballkanike“, ku shkruante se në zonën „...mes Shqipërisë e Bullgarisë ka një banorsi a një substrat me një të folur të rëndë dialektore sa që më lehtë mund të merresh vesh me një kafshë se sa me ta“.

Por kështu, duke përfituar nga konteksti rrethanor dhe keqpozicionimi mbarëshqiptar, ata, me teknologjinë e dhelpërisë bizantine, do t'a bënin tashmë dialektin – gjuhë, pastaj nocionin gjeografik – pagëzim etnik dhe, së fundmi, historinë e lashtë të truallit të huaj – jetëshkrim të bujshëm kombëtar!

Një emigrant i varfër irlandez i quajtur Kenedi që, i ngulitur në Amerikë, do të bëhëj aq i pasur sa të arrinte, madje, të blinte vota presidenciale në udhë të dyshimtë me Merlinin a Sinatrën e famshëm nëpër kazinotë e Los Angjelesit, i thoshte një ditë Xhonit që gatitej për të marrë Shtëpinë bardhë: „ Mbaje mend gjithmonë, biri im, vendi i dytë i përket humbësit“!

Por shqiptarët janë mësuar tashmë, mjerisht, të identifikohen me tokat e tyre nëpërmjet humbjes. Fitorja e denjë luftarake dhe disfata e ligë salloneske – është drama, tashmë, fenomenale që shoqëron ata në përthyerje të mëdha kohësh. „Maqedonia e Ohrit“, nuk rrodhi, prandaj, veçse një rimodelim kozmetik i saj dhe shqiptarët, për pasojë, megjithë gjakun e rënë a hovin triumfator, nuk u bënë dot komb konstitucional.

Shqiptarët, që këtej, me çdo mjet e mënyrë duhet të kthejnë mbrapsht lidhjen e stisur organike të maqedonësve me krijesën kuazi-shtetërore që përjashton ingranimin e njëjtë të shqiptarëve në fabrikatin etnodomëthënës Maqedoni. Duke qenë, pra, një kategori parasëgjithash gjeografike, prej saj nuk mund të derivojë assesi përcaktori ekuvalent etnik si shprehje unike e saj „maqedonës“!

Remonti fundamental është i doemosdoshëm: gjasën e mirë të mbijetesës dhe prosperimit do t'a jepte vetëm ripërkufizimi i saj si një organizëm bikomunitar i sllavëve të cilët mund të zgjedhin vetë si do të quheshin (punë e tyre) dhe shqiptarëve me të drejta barazie absolute në aktin juridik themeltar dhe në jetë. Dhe aherë, Zvicra e cituar shpesh në kontekst krahasimi dhe e ëndërruar për mirëqenie, stabilitet e harmoni diversitetesh etnike, do të instalohej në Maqedoninë e Ballkanit hileqar. Banorësia e saj, si zvicëranët e bekuar, do të ishin veçmas etnikisht shqiptarë, sllavë ( apo bullgarë, kavadaras) e të tjerë – por të gjithë bashkë shtetësisht do të nominoheshin maqedonës. E sërish: vetëm e tillë Maqedonia (a me ndonjë emër tjetër) do të meritonte denjësisht të quhej „atdheu“ i Ali Ahmetit, si ka qejf ta definojë a, ndoshta ndjejë, ai shpesh disi jetimërisht e me përvuejtni dhimbsunore...

Por kjo, me gjasë, nuk është shumë e mundshme. Rrjedhimisht, impenjimi kaq i zjarrtë për ti forcuar ledhet kësaj "tampon-krijese" shtetërore, e tillë siç është, nuk del veçse, ipso facto, përmbarim i trishtuar i "vendit të dytë të humbësit" për shqiptarët...

Demokracia është e drejtë e shenjtë e zgjedhjes për të qenë ose jo i lirë: në rrafshin njerëzor dhe kombëtar.

Braktisja e rrafshit të dytë të lirisë do të na shpinte në parzmin e apostujve të Hrushovit, që, në kulmin e destalinizimit të Rusisë si një apotheozë që rrëgjonte keq kuptimin madhor të lirisë, thoshte moton proverbiale: ç'na duhen dogmat e idealet? Buka e lyer me gjalpë shijon më mirë!

Mirëpo gjaku i derdhur në altarin e lirisë ka haraçin e mnertë.
Dhe gjalpi, sado i ëmbël, nuk mund t'a zëvendsojë kurrë atë!
As t'i bëjë më të çlirta prangat e robërisë!

Agim Gashi
Agim Gashi
Administrator
Administrator

Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008

Mbrapsht në krye Shko poshtë

Mbrapsht në krye

- Similar topics

 
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi