Rrëfenja të shkurtëra

nga **Agim Gashi** Thu Jul 18, 2013 7:27 pm

Përparim Hysi:Rrëfenja të shkurtëra

1. "Amaneti" i një plaku.

Kish kohë që një burrë plak po lëngonte. Duket se i kish ardhur fundi. Mbledhur familjarët dhe e ruanin: pritej nga çasti në çast që të ikte nga kjo botë. Ata aty rreth e përqark,se ja: do ikë, po vallë ç'amanet do lërë pas? Dhe amanetin nuk e tretë as dheu. Plaku në grahmat e fundit, rënkonte dhe hajde t'ia mirrje vesh se ç'thoshte. Dhe ata,po sy e veshë. Kur, befas, plaku ngulur sytë mbi dyshemenë e dhomës dhe shikon se shfaqet një mi.
- Vrajeni atë mi!- tha... dhe,sakaq, i mbylli sytë...

* * *
2. Gjoleka

Gjoleka ka qenë një nxënës imi. Nxënës imi në atë kohë që ne, shqiptarët, çanim bllokadën imperialiste-revizioniste. Në një kohë kur ekonomia gri e socializmit ngadhnjmtar kish vajtur në zgrip dhe, si paradoks të këtij mjerimi që bënte mu, ne rrëmbenim nga UNESKO një stimul për sigurimin e bukës në vënd e lloj-lloj thagmash të tjera. Ishte kohë që në të vetmin dyqan të fshatit ( quhej dyqan me artikuj të përzier) binte miu dhe thyente kokën. Ishte ajo kohë që brezi im dhe ca më lart dhe ca më poshtë meje, e mbajnë mënd mirë: një sapun nga ata të RRogozhinës i dukej një amviseje sikur t'i kishe sjellë nga Parisi parfumin më të shtrenjtë. Shkurt: nuk gjeje asnjë gjë. Për të luftuar, sadopak, parazitët tek nxënësit, na kishte ardhur urdhër nga lart që djemtë në shkollë t'i qethnim zero. Si ushtarët. Natyrisht, kishte nxënës që këtë urdhër nuk e pëlqenin dhe rebeloheshin. Një nga këta qe edhe Gjoleka. Rebelohej Gjoleka, por urdhëri qe urdhër. Ndërsa Gjoleka i kërcënohej berberit, afrohem unë.
- Ulu mbi karrike!- urdhërova. Dhe Gjolek "rebeli" u ul. Beberi për dy minuta ia bëri kokën zero.
E bukura qëndron tek qëndrimi i Gjolekës:
- Ja, të shohësh, do qethem !!!
Gjoleka,tash, është bërë gjysh dhe, kur e takova në mes familjarëve të tij, i them:
- Ja, të shohësh! Do qethem?!!!
-Po rri, o profesor, mos na ço në ato kohë,- më thotë duke qeshur.

* * *
3. Zaçja dhe Hekurani

Qenë të dy bashkëfshatarët tanë. Një ditë prej ditësh, kur u kacafytën. Jo u zunë, por u rrahën keqas. U zunë për "motive të dobëta", siç thuhet në gjuhën e kronikave të zeza. Dhe siç në çdo zënie pati të humbur dhe të fituar. U pa açik që Hekurani e dëndi mirë e mirë Zaçen. Fajin e kish Zaçja që u ngrit dhe i shtiri çik. Epo shkon nganjëherë për lesh dhe kthehesh i qethur. Kështu ndodhi dhe me Zaçen.
Plaku i urtë dhe i mënçëm, Ismet Korita, e dënoi këtë sherr dhe, sado që kish të bënte me Zaçen, iu lëshua ashtu si dinte vet mbi këtë.
- Qysh, mor djalë, e "rrahe" të birin e botës?!!!
Dhe Zaçja që qe mbushur me hematoma nga grushtet e Hekuranit, zuri të kapërdisej në sytë tanë:
- E rrava po. Jo. Po do ta bëja sehir. Ia bëra kurrizin më të butë se barkun!!!
Dhe Ismeti aq i mëmçëm:
-Po ç'dërdëllis, mor të rënçin krahët fije-fije. Po ai të bëri paluze, more faqezi që nuk ke kokrrën e kripës.
Dhe, më pastaj, qe seç qe. Ngrihet gruaja e Zaçes dhe vete merr për burrë Hekuranin. Bëri "trafikim" votash, thuhet në kronikën e bardhë të lajmeve. Ka ndodhur qëkur kam qenë unë fëmijë dhe Xhuveli, kur bëri atë "trafikimin" e votave, duhet ta ketë ditur këtë histori krejt të vërtetë. Po ku votat e ku Zaçja me Hekuranin ?!!!

4. Njëra nga ato

Unë e kam njohur. E pashë atë mëngjes tek autobuzi. Ndërsa unë do hipja për të shkuar në zonë për inspektim, errdhi dhe ajo. Pothuaj me një frymë. Seç kish bërë, dukej nga fustani që kish veshur. Prapa me njolla bari jeshil, tregonte se qe "rrokollisur" mbarë e prapë në ato "net pasionante vere". Sa kish dalë pranvera dhe nata e verës ta bënte me sy. Mësueset që punonin tek fshati i saj, ia dinin "hallin". Por, kur e panë, që "rrokullisja" qe aq e dukshme, nuk e mbanin dot të qeshurit. Më e keqja qe, se Ajo, për fat të keq të saj ( po me të vërtetë vallë a do ketë patur shapka apo sandale?!!!), ishte fare e zbathur.
- Moj qyqe,- ndërhyri njëra nga mësueset,- po ku vete kështu zbathur?!!!
Dhe ajo: - Zbathur... të kem nderin, nderin unë, pa për të tjera as që pyes. Sa më bën nderi mua !!!
Të gjithë ia dhanë të qeshurit.
Ajo u ul në një nga sediljet dhe as që e bënte qejfin qeder.

* * *
Këto rrëfenja po i dërgoj sa për relaksim. Hiq të parën, të tjerat i kam përjetuar. Në vini ndonjë bisht mbi to, është punë për ju. Unë tregova ç'kam parë.

Tiranë, 18 korrik 2013

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30