Agim Gashi:Për Ty dhe vetëm për Ty!

nga **Agim Gashi** Mon Jun 15, 2009 1:15 am

Agim Gashi

Për Ty dhe vetëm për Ty!

(Parapjesë e asaj që do ta rrëfej)

U ngrys qielli e u ngrys moti

Nuk bjen shi, borë as breshër,

Vetëm rrufeja gjun e vret

N´zemrën time qëllon e djeg.

S’kenka gjë kancer hakeri

S’kenka gjë as plumbi n´ballë,

S’kenka gjë me t´kafshue kobra

Kur të len ajo që e do!

Me ftoftësinë më t´madhe t´jetës

Pa më thënë as lamtumirë,

Por më tha kam jetën time

Du t´jetoj nga tash e lirë.

Deri dje përbehej n´Zot´

Edhe „çmendej“ Ajo për mu,

Dje më tha s´jetoj pa ty

Ndërsa sot më nuk të du!

Në momentin më të vështirë

Që ke mund me pritë dhe pak,

Shumë kollaj ke mund kësaj pune

Me ia verë një kapak!

Përse deshte t´më lëndosh

Përse deshte t´më ofendosh?

Gjeje një m´the që ha bar

M´bëre derr e m´bëre kal´ !

(Rrëfimi)

Ndarje dhe kthim në të kaluarën

Por a kthehemi vallë vërtet?

Të vdekurit kanë vetëm një epërsi

Ndaj të gjallëve, ka thënë Niçe:

Nuk kanë nevojë të vdesin përsëri!

E dashur! Të deshta, të deshta shumë dhe prapë të dua,

Edhe pse ma errësove botën përfije

Në ditët më të vështira

Derisa fjalët për Ty sot janë hije.

Janë boshe, janë ëndërr,

Sepse s’kemi më mundësi

T’presim sëbashku edhe një vit të ri!

Fjalët burojnë si uji nga një pus i vjetër

Duke u kthyer diku në të kaluarën,

Në jetën e hijeshisë të dashurisë,

Mbetën vetëm kujtimet e së kaluarës

Atëherë si mendonim këto

Se plane tjera kishim.

Të paramendoj të ulur pranë këtu përballë

Duke biseduar e duke lexuar poezi,

Dhe nuk zgjidhnim kohë edhe për t’u puthë

Për t’u dashuruar!

A e mban mend dashuria ime

Kur isha mjalti yt?

E sot? Çka jam për Ty sot,

Kush ta zëvëndëson mjaltin tim?

Jeta ime pa Ty mbeti pa gjallëri.

Për Ty s’di a je gjallëruar

A je përtri!?

Apo edhe Ty të humbi gjallëria

Se kur të humbë dashuria

Të humbë edhe shpresa për jetë!

Kur ma dhe lajmin se më nuk je për mua

M’u duk se m’u këputën dejt e gjakut,

M’u duk se m’i preve me dorën tënde

Që mos të rrjedhë më gjak,

Por as kjo nuk të mjaftoi-më sulmove,

M’u duk se çdo gjë që ndodhi në muajin e luleve

Sikur ishte sajuar vetëm për mua

Ndërsa Ty e dashur ftohtësia të erdhi

Aq rrëmujshëm e aq qetë

Kur trupi im ishte prerë në disa pjesë.

Dhe unë e di

Ai që vazhdimisht jep

Dikur do të lodhet

Poqëse nuk merr asgjë si shpërblim

Ndërsa unë s’pata asgjë të të ipja ty,

Pos që të futa në botën dhe zemrën time

Në vetëveten time;

Duke t’i këputur krahët

Që mos të fluturosh më askund

Përtej strofullës sime

Doja të fluturonim sëbashku me krahët e mi

Por edhe këta m’u këputën sot!

Ti e dashura ime

Je e mëshirshme, e pëjetshme,

Sa pak ke marrrë e sa shumë ke dhënë

Sa ke bërë dhe bën për të tjerët,

Ti që je engjëlli i dashurisë sime

Ti që ke të akumuluar fuqinë magjike,

Besimin e mrekullueshëm për suksese;

I bëre njerëzit më të mëdhenj se sa ishin

I rrite dhe i zmadhove përherë

Jua këthjelle trurin e turbulluar

Pse në fund ma vrave zemrën mua!?

vijon

nga **Agim Gashi** Mon Jun 15, 2009 1:17 am

Kurrë s’kam pasë dëshirë

Si i mençur dhe i urtë

I urtë isha dikur e tani jam sa ti,

Ndërsa ti je përtri!

Zemra më çahet në dysh

Kur të parafytyroj sa e bukur je e më s’të kam

E ti as që e merr dot me mend

Se dikur isha mjalti yt

E sot? Sot jam i idhëti yt

Më duket se të kam deshtë një jetë

Se të kam njohur që kur ke lind

Se dje të kam dashur shumë e shumë,

Por nesër do të të dua edhe më shumë.

Ti më njeh dhe e din mirë

Se shumë vite isha i shkëputur

Nga jeta normale, nga lumturia,

Dallgët e jetës më çonin kah donin ato

Derisa një ditë të njoha Ty,

Që më solle në një jetë normale

Ma ktheve dashurinë e jetës

Se isha as i gjallë e as i vdekur!

Kur ishe te unë

Të tregoja Ty:

Se unë kam fjetë kohë e pa kohë

S’kam pasë nevojë të humbi gjumin për askend,

Vetmia më hante e gërryente në shpirt

Dhe po të mos ishte lilja ime e Ilirisë

S’do ta kishe fatin të më njohësh

E as të më thuash tani lamtumirë

Kur u përpëlita me jetën

Dhe në luftë me sëmundjen

Por betejen do e fitoj për ideal

Edhepse akoma gjendem në spital!

A të kujtohet kur më erdhe nga larg

Ti krijesa e qiellit dhe e tokës

M’u hodhe në përqafim e më puthe fort,

Ishe e re dhe më e re se të gjitha të rejat

Sa bukur dije se ku duhej të prekësh

Në çastet e lumturisë epshore,

E shpesh më shkonte mendja

Mos vallë po e aktëron të dashuruarën,

Por jo, sepse ti kishe degë

E rrënjë të dashrisë së pastër

Me bukuri e personalitet zemëror

Më magjepse aq shumë- diell

Me dukej se fluturoja në qiell.

Kërkova shumë nga Ti,

Por unë nuk isha ai që i plotësoj kërkesat

Ti mos u tremb nga asgjë,

Gëzohu, vetëm gëzohu

Se lumturia u përket trimave

Çdo triumf i yti do të jetë gëzim për mua.

Sot jam zgjuar i tronditur nga gjumi

Të kam parë në ëndërr Ty, dhe

Dashuria për ty më rridhte nga çdo pore e trupit

Aq pak të pashë ndërsa shkrihesha nga dashuria

I shtrirë edhe në shtratin e sëmundjes

Vetëm Ty të dashuroj.

Sa i lumtur aq edhe fatkeq jam

Mërzitem që s’të kam më

Por gëzohem kur e di që egziston,

Sa plak më duket vetja nganjëherë

Por i ri si njëzetvjeçar

Se kam një dashnore diku në këtë dhe

Besoj se një ditë do të shihemi përsëri.

Të kujtohet e dashur kur ishe te unë

E laje trupin në banjon time

Unë të fërkoja e pastaj të krihja

Flenim në dyshekët e shtruar në tokë

Se shtrat për dy veta s’kam pasë kurrrë

Sa na merrte gjumi e sa zgjoheshim

Bisedonim, putheshim, shkriheshim....

Unë isha vetëm i yti

E ti vetëm e imja, pa vesves

Dashuri që nuk harrohet as kur të vdes.

Duart prekeshin vetëvetiu

Buzët valë të nxehta nga dashuria,

Vetvetiu dilnin fjalët: „Sa të dua shpirt“!

Gjithmonë më thoshe: „Je mjalti im“!

Por unë mendjen e kisha tek dita kur do të ikje Ti

E dija se unë përsëri, përsëri në vetmi.

E ti më thoshe se kurrë më nuk do të rri pa ty

Ta ndjeja frymarrjen në qafën time

Në fytyrë, në gojë e në ballin tim,

Ah sikur kurrë të mos agojë dita

E të jemë kështu një jetë me Ty,

Në dyshekët e mi të shtruar në dysheme

Rrafsh ishte në të gjitha anët

Ti fleje e qetë e unë të vështroja

Edhe fjetjen si mjalti të ëmbël e kishe

Por ikja jote më shqetsonte

E gjumë në sy s’më vinte.

Por e dashura ime që të dua akoma

Kur ia kthen shpinën dikujt

Nuk ke se si të marrësh forcë

Ti kthehesh përsëri

Këtë e di unë, e di edhe Ti,

E ti vazhdoje jetën se nuk ankohem në Ty,

Dhe bindu njëherë e përgjithmonë

Akoma i tëri s’kam vdekur

Jam gjysmë i gjallë sa me të dashuruar

Duamë s’do të të them kurrë

Se askush nuk mund të më bindë

Se ti nuk më do akoma më shumë

Më dashuron marrëzisht

me të gjitha të metat që i kam

Njeri të përsosur nuk ka!

Në çdo orë e në çdo sekondë

Të dua shumë e më shumë

Edhe pse më s’të kam, këtë e di

Por ja që ti je qielli im

Ti je hapësira ime e veprimit

Ti je drita e syve të mi

Dhe për hatrin tënd dhe lulës sime

Unë jam e do të jem

Edhe pse s’të shoh, beso se të dua shumë.

Po mos të ishe ti në jetën time

Unë s’do të kisha as sy e as dritë

Dashuria jote rrugën ma ka ndritë

Ajo ndritje që shndërrohet në rreze misterioze

E që më dha forcë të jetoj

Të jetoj e dashur që Ty të dashuroj!

Eh sa gjatë e kemi kërkuar njëri tjetrin

Ti dhe unë si mund ta imagjinojmë

Se më nuk jemi dashnor të vërtetë

A është e mundur vallë kjo?

Unë gënjej veten time

Duke të paramaneduar se të kam pranë, se po të prekë,

Ndërsa Ty s’të kam gënjyer kurrë

Edhe tani të vërtetën po ta tregoj

Sa keq që s’të kam më.

Duart më janë lodhur

Gishtat më janë ngrirë

Por zemrën valë dashurie për Ty e kam

Moj lulebore e malsisë

Oj valë e dallgë e Shkëlzenit

Më beso se vetëm për Ty po frymoj.

vijon

nga **Agim Gashi** Mon Jun 15, 2009 1:18 am

Ti kënaqu atje ku je

Dhe e di që sot mirë je

Ndërsa unë do jetoj për hatrin tënd

Gjithmonë kam menduar të të bëj të lumtur

Edhe pse s’kam mundur të jem princ mbi kalë të bardhë

Asnjëherë s’kam menduar me të sjelllë fatkeqësi

Përpos, dritë, fat e lumturi

Me dashuri.

Oj e bukura malësore e mbushur dashuri

Kot më shkruan e më sulmon

Se i tillë unë nuk jam

Mirësinë, dashurinë edhe vdekjen

I mbaj afër e për to mendoj

Ndërsa atë të shkretë hakmarrjen

E urrej dhe larg e më larg e largoj

Në dreq të mallkuar e dërgoj

Kush hakmerret s’ka nder e s’ka idol.

Ti më ishe si flladi i pranverës

Ti më ishe ndihma e bukës

Ti më ishe sofra ime,

Ma ke shtruar si është më së miri

Sepse je lule që çel tërë një vit

Je diell që më bën dritë,

Hënë e plotë gjithmonë për mua

Oh sa shumë sa shumë të dua,

Të dërgoj perëndia në jetën time

Të më mbushësh me gëzime.

Je brilante e prauar

Ënderr e dashurisë se paharruar

Por ky i paharruari po vdes ngadalë

Me britmën e dashurisë sulem drejt vdekjes!

Deri dje s’pata kohë për dashuri

Se Kosova ime ishte në robëri

Dhe tani erdhi koha e dashura ime

Që sëpaku një orë luftën të mos e mendojmë.

Lamtumirë oj e magjishmja ime

Të falenderoj për gjithëçka

Për zemrën që ma fale

Se dy zemra askush nuk i ka!

Por a mund të harrohet aq shpejt

Koha që kaluam sëbashku

Jo, jo kështu s’mund të jetë

Se nuk është e mundur fare

Që ti dhe koha që e gëzuam

Të më ikni si guralecat e Drinit

Që la i bart në vende tjera

Se s’ka asgjë në botë

Të m’i fshijë kujtimet

Se çdo gjë ka mbetë në mua,

Edhe kur më ke ndihmuar,

Edhe kur më ke qortuar

Edhe kur më ke dashuruar,

Ti te unë ishe dhe mbete e madhe

E tillë si ke qenë do jesh ndër mote

Grua bukuroshe e lule me kurorë

E bukur dhe e imja Aurorë!

Të kam lutur, shumë të kam lutur,

Të më bëhesh nusja ime

Të të veshi në velin e nusërisë

Ta bëjmë një dasmë të pastër,

A i ke akoma të gjalla këto kujtime?

Ndoshta do të bëhesh nuse e tjeterkujt

Ndoshta ishe nuse e llastuar

Por pranoje moj pllumbesha ime

Se në mua ishe e dashuruar

Pse u largove, pse më ike?

Oh Zot! Sa mirë që ishim.

Të uroj nga zemra që të plotsohen dëshirat

Që zemra jote të mos vuaj kurrë,

Fluturo si flutur, si engjëllushë…

Kodra e male, fushë më fushë

Ka ardhë koha të shlodhesh nga mundimet

Që jeta t’i përplasi Ty,

Tani jeto e qetë e në lumturi.

Pëllumbat letra e lajme do të të sjellin

Se diçka e çuditshme ndodhi

Me mua e me Ty,

Pëllumbat janë më të fortë se skyfterët

Kanë butësinë dhe mblidhen pranë teje

Ja nga këtu nga po të shkruaj

N´dritare t´spitalit të Bierkesdorfit

Qëndron një pëllumb i bardhë

Ai e din se jam me shpirt të trazuar

Pret ti jap një lajm për Ty

T´gjitha të mirat nga zemra e shqetsuar

Jeta nuk na do neve zemërbutëve

Jetojmë jashtë kohës

Jeta po i do ata që janë plangëprishës.

Sot është e diele 7 qershor 2009

Është një e diele e trishtuar

Edhe moti i vrerët është

Thua se edhe koha po vuan për Ty,

Në television këndon Madona

Një këngë të dhimbshme të dashurisë,

S’e kuptoj mirë por e ndjej

Se dashuria nuk iu kthye kurrë!

Ah e dashur, as ti s’do të më kthehesh kurrë

Por do ta përballoj edhe këtë

Se akoma i them vetes burrë

Ti do shkosh diku, do ecësh

Në jetën tënde më shoqëri tjetër

E pa mundur ti kthehesh njeriut

Që të dashti aq shumë,

E di, e di që s’do të më kthehesh kurrë.

Vetëm unë mund ta përballoj

Me burrëri e forcë njerëzore

Me guximin e forcë si guri,

Kujtimin për Ty që ma turbullon shpirtin

Të hy e të dal nga ajo dhomë gjakftoftë

Në të cilën ti më hyre si hyjneshë

Me një fustan të hollë bilur

Si një engjëllushë e zbritur nga qielli

M’u hodhe në përqafim maratonik

Duke më thënë: Ti je mjalti im!

Ndërsa mua aroma jote më ngjalli

Aromë gruaje që ta mbushë shpirtin lumturi,

Thuase fluturoja horizonteve plot dritë

E sot i kujtoj ato ditë që shkuan në pakthim

Dhe i qetë vetëmevete them:

Moj bletë e mbushur nektar

E gjithë kjo ka ndodhur, vallë!?

vijon

nga **Agim Gashi** Mon Jun 15, 2009 1:18 am

Pranë e kam lulen time ulur

Më flet diçka që s’e kuptoj

Më thërret përsëri: babi, babni me ty po flas

Mendjen ku e ke?

Më shikon përmallshëm dhe më përqafon

Duke më thënë: ajo do të kthehet përsëri,

Se fjalët që ti ka thënë i ka mahi

Ajo të don shumë, na don mua edhe ty,

Unë e dëgjoj dhe në shpirt më përvëlon

Kur plagën në barkun tim ma ledhaton.

Por unë e di që bota u kthye mbrapsht,

Munde sëundjen më thotë

Se të shëndoshë çdo kush të do

Ndërsa i sëmurë je barrrë edhe për të tjerë

Babi shërohu edhe njëherë.

Dola të shetis në Rur-Parkun e Dürenit

Dhe mendjen tek ti e kisha

Me aparatin e pastrimit të plagës në krahë

E mbaj si një armë të ftoftë

(Edhe pse armët s’i kam dashtë kurrë),

Duhet ta mbaj një kohë edhe më të gjatë...

Sa lule kishte buzë Rurit

Asnjë Lulëbozhuri këtu s’mund ta gjesh

Ato rriten e lulëzojnë vetëm në Kosovë

Ngjyrën e gjakut e kanë...

E unë si ta lejoj veten time

Të vdes nga një sëmundje e turpshme?

Duhet ta mundi ore se s’ka ndryshe

Si e mundi miku im Hafizi

I dha lamtumirën dhe e shporri tutje

Për të jetuar akoma me miq e familje.

E dashur, kur shetitë buzë lumit

Unë i vetmuar si gjithëherë,

Mendja të shkon edhe tek imtësirat

Vetëm e vetem të falenderova mijëra herë

Për parfymin “Bullgardi” që ma ke dhurua

Sa e ndjej veten në terezi

Kur aroma e parfymit tënd

Ma zëvëndëson aromen e trupit tënd

Edhe të luleve të parkut që erë nuk kanë

Andaj të quaj engjëll që më ke lumturu

Do të më lumturosh përsëri

Neser a pasneser këtë se di!

Dhe Zoti do të të shpërblejë

E unë të dërgoj nga larg

Mijëra falenderime dhe përqafime-pse jo?!

Mendonim të jetonim në Kosovë

Kështu më thoshe ti e unë ta pohoja,

Kosova kurrë më mirë s’ka qenë

Armiku u largua në vendin e tij,

Nuk ka shenja rreziku të madh

Si gjithmonë çdo ditë e re që agon

Po na vjen si dhuratë nga perëndia,

Shqiptari sot çan male, kodra e brigje

Kalimashi bashkoi Shqipërinë

Kjo ishte plotësia e jetës shqiptare

Ringjallet e bashkohet shqiptari,

Pse të mos bashkohemi edhe unë e ti!?

Oh Zoti është kah merret me ne

Por ne nganjëherë e harrojmë Zotin!

Kur Zoti harrohet atëherë edhe Zoti harron robin

Ndërsa unë s’kam harruar se ti je si ngjala,

Ngjalë e rrëshqitshme dhe e bukur

Të përshëndes nga spitali

E lumja ti që je në shtëpi!

Ti moj krijesë qiellore

Më shkruajte ashpër përsëri

Për një fjalë për një mahi,

Qetësohu! Brezat tanë do të pikojnë dritë

Festat do të jenë më të këndëshme

Më tutje vitet kalojnë

E ne nuk do të jemi më

Por vitet e bukura të lumturisë

Brezat do të na e kenë lakmi

Për një dashuri në vitet e bekuara.

A e mban mend e dashur

Natën e fundit kur dashta të shkrihem me Ty,

Por m’u ngrit tensioni e zemra rrahte me shpejtësi

Më hypi edhe zjarrmia

Tërë natën nuk fjeta, të vështrova Ty,

As ti gjumin s’e bëre të qetë

Duke u ngritë shpesh e duke më pyet: A je mirë?

Si të isha mirë dashuria ime

Kur ajo ishte parandjenjë

Se nesër do të të përcjell

E s’do të shihemi më kurrë!?

E magjishmja ime, ngjala ime

Bukuroshja ime, e vetmja dashuri,

Po e përmbylli këtë letër për Ty,

Mendoj se ta kam bërë me dije

Se ky që jam tjetër s’mund të bëhem

Dhe nuk hidhërohem në Ty,

Ruaje kujtimin, ruaje të freskët

Duke ta dërguar edhe zemrën time

Me gjithë mend të them: Të falemnderit!

Shkruar më 07.06.2009, Spitali i Bierkesdorfit –Düren Ora 16.45

nga donati Mon Jun 15, 2009 1:01 pm

nga **Rrebele** Tue Jun 16, 2009 12:56 am

Poezi shume e bukur shpresoj qe mbrenda je ti ndjenja eshte gje e madh,
vazhdo keshtu se poezia eshte shpirt eshte dicka shum e kendeshme qe smund ta pershkruash dot me fjal.