Fundi i iluzioneve

Fundi i iluzioneve



Gjithnjë e më shumë, zhvillimet në Kosovë, jo vetëm ato politike, por edhe ekonomike, jo vetëm ato të marrëdhënieve “të paqarta” të organizatave ndërkombëtare në vend, por edhe me ato jashtë vendit, instancave të larta BE dhe OKB, po bëhen gjithnjë më transparente. Transparente në kuptimin se zhvillimet në Kosovë tashmë po dalin jashtë kornizës së të kuptuarit politik. Pra, kundërthëniet janë kaq të vrazhda dhe kaq konkrete që i pasqyron thellimi gjithnjë e më i madh i krizës, saqë opinioni nuk do të mund të “ushqehet” gjatë me “kundërthëniet” mbi situatën e opozitës dhe të pozitës, ose më së paku interesimi për këso “zhvillimesh politike”, të bie në masën aq të rrezikshme sa që në zgjedhjet e radhëve nuk do të ketë më votues. A mund të “konstruktohet” numri i votuesve, (përqindja në pjesëmarrjen e zgjedhjeve, kjo mbetet të shihet), por një gjë është e sigurt: nëse nuk paraqitet së shpejti një kualitet i ri i politikëbërjes, dhe nëse nuk do të ketë shanse që të merret një konsensus për veprime të reja kualitative, amullia që është thelluar do ta shndërrojë Kosovën në një vend, ku qytetarëve do t’u humbet besimi në institucionet e shtetit. Janë shterur të gjitha metodat e mistifikimit propagandistik të situatës në Kosovë: pengesat tashmë (haptas ndërkombëtare) për shtrirjen e pushtetit në tërësinë territoriale të Kosovës, pengimi i të shkelurit të Kushtetutës, dhe këndellja e Parlamentit që të dalë nga ai formati humoristik dhe sarkastik i dialogut parlamentar. Është koha e “iluzioneve të humbura” që janë krijuar gjatë një kohe 10-vjeçare (shumë, shumë të gjatë) të marrëveshjeve të Kosovës me bashkësinë ndërkombëtare. Qytetarët dëshirojnë të dinë se ku qëndron puna, jo që qytetarët kanë fuqi t’i ndryshojnë kahet e proceseve të devalvuara, por që së paku të mos jetojnë më me rrenat dhe premtimet që janë bërë për 10 vjet, dhe në emër të së cilave, qytetarët janë privuar nga çdo përmasë e të jetuarit normal. Kjo situatë mund të vazhdojë në pakufi, askush të mos mund ta ndryshojë status-quon, por vetëdijesimi politik i masave po ashtu e futë shoqërinë në një etapë të re të përpjekjeve për të gjetur modelet për të dalë nga kriza ekonomike dhe kulturore. Nëse dikush llogarit në zombizimin, ç’ kulturimin e shqiptarëve deri në përmasën e skllavorobërisë, atëherë llogaritë e tilla i përjashton si të pamundura vetë evolucioni i krizës. Qëndrimi i fundit i BE-së ndaj Kosovës, ka krijuar një zhgënjim masiv të qytetarëve, sidomos në marrëdhëniet e BE-së me Serbinë. Bashkësia ndërkombëtare, sigurisht ka sondazhe, që e bindin se është amputuar dhe është eliminuar (madje edhe mundësia) e paraqitjes së lëvizjeve të reja politike në Kosovë. Kjo edhe mund të ndodhë, sepse në ish-Jugosllavi, gati 50 vjet, nuk ka pasur lëvizje të mirëfillta (sepse ato kanë qenë të orientuara ideologjikisht, sipas sistemeve ekzistuese), por, megjithatë qytetarët shqiptarë nuk kanë pasur iluzione se në Jugosllavi do të mund të krijojnë kushtet që të mos jenë më qytetarë të rendit të dytë. Pra, humbja e iluzioneve është faza më e rrezikshme e vetëdijesimit të qytetarëve. Por, kjo fazë nuk do të mund të ketë kulmin e saj, përderisa media do të jetë e instrumentalizuar politikisht.