Edhe pas Rugovës, vetëm deklarime (e jo qëndrime) - djathtas!

Edhe pas Rugovës, vetëm deklarime (e jo qëndrime) - djathtas!



Pse jo “qëndrimi” po deklarimi - djathtas! Për shkak të konvertes politike, për shkak se konsiderohet ende se (nuk) vendnumërojmë në fazën e “tranzicionit politik”. Mund ta marrim për shembull Partinë Socialiste të Shqipërisë, sa gjenerata dhe sa kohë do t’i duhej asaj të reformojë programet “socialiste”, duke i barazuar me nivelin kualitativ të programeve të “socialistëve të sotëm evropianë”? A janë emrat dhe kalendari kohor çështje esenciale që ndihmon reformat, apo janë proceset e zhvillimit të shoqërisë, që sipas Marksit e ndërtojnë vetëdijen njerëzore, t’i themi për këtë rast, qytetare, e jo nacionale, se hidhërohet Marksi. Pra çështja e “vetëdijes politike” varet prej proceseve zhvillimore ekonomike dhe kulturore të një shoqërie kombëtare, të organizuar në shtetin e ligjit. Pra, jemi ende te Partia Socialiste: 1. Enver Hoxha, 2. Ramiz Alija, 3. Fatos Nano dhe 4. Edi Rama. A e ka mohuar vazhdimësinë historike të partisë ndonjëri nga këta, qoftë R. Alija, qoftë Nano, qoftë Rama? Jo! Sa ka mundur socializmi aktual evropian “të vetëdijesojë vetëdijen” brenda katër “brezave” revolucionarë, kjo mund të konfirmohet në bazë të “kritikës (vetëkritikës) politike” të liderëve socialistë, po i quajmë shqiptarë, edhe pse ata, katër vjet më parë, do të hidhëroheshin t’i quaje kështu. Megjithatë, ka katër vjet që ata kur flasin për Shqipërinë, tashmë i përmendin edhe shqiptarët! Do Zoti le të jenë jo socialistë, por edhe leninistë, stalinistë, socialistë, vetëm le ta pranojnë se janë shqiptarë, siç e kanë pranuar më në fund. Por, ky pranim edhe pse ende është vetëm “deklarim”, ne duam ta konsiderojmë të sinqertë, por “qëndrimi” vazhdon ende të mbetet ortodoks, sidomos në bazë të kauzës kozmopolite që indoktrinojnë ata në anëtarësinë e tyre “nostalgjike” të PPSH-së, e cila, këtyre ditëve, për së dyti, do ta presë në një koncert të madh kompozitorin e këngëve mbi luftën e Bosnjës, Goran Bregoviqin. Shqiptarët do të dëgjojnë në këngët e Bregoviqit gjuhën që kanë dëgjuar fëmijët e Kosovës, derisa i rripnin me thika. Deklarimi djathtas (tradicional për demokristianët dhe republikanët) si dhe “demokratët” e tjerë që janë ndarë nga “partia mëmë” (Aleanca) para njëzet vjetëve, po ashtu mbetet deklarim. Më i djathti i Shqipërisë, zoti Berisha, fjalën e parë të djathtë e tha gjatë promovimit të superstradës Durrës-Morinë, kur tha se kjo është rruga “e bashkimit të kombit”.
Derisa socialistët e Shqipërisë na e kanë vizatuar hartën e integrimit tonë në Evropë nëpërmes Beogradit, djathtistët e Shqipërisë qe dhjetë vjet nuk e rrisin një trohë nivelin e deklarimeve (edhe qëndrimeve) mbi statusin e Kosovës, fare pak për një fije më ndryshe nga se e përcaktojnë këtë status Kombet e Bashkuara dhe BE-ja.
Qëndrimi politik i Presidentit Historik, Ibrahim Rugovës, ndaj komplet strukturës politike “socialiste” apo “djathtiste” në Shqipëri, ende mbetet qëndrimi më i dobishëm politik, sepse mund të ndikojë që “në proceset” zhvillimore që ndryshojnë vetëdijen politike, kjo të bëhet (ndryshimi) nëpërmjet kritikës shkencore. Rugova ka pasur qëndrim stoik dhe të pandryshueshëm për “djathtizmin” në Shqipëri publikisht nja 20 vjet me radhë, ndonëse natyra e tij e pengonte që të deklarohej publikisht mbi pakënaqësitë e tij ndaj qëndrimit të Shqipërisë për Kosovën. A ka ndryshuar situata e kohës së Rugovës, tash kur në Shqipëri shqiptarët i thonë vetes (politikisht) shqiptarë? Jo ende, sepse neve ende na quajnë kosovarë, njësoj si Ahtisari! Zyrtarisht kështu na quajnë, kurse në popull ka mjaft shumë që thonë “shqiptarët e Kosovës”, por popullin e përfaqëson politika e shtetit zyrtar.