Lex in politika

Lex in politika

Editoriali

Ta ligjësosh politikën, do të thotë të instalosh diktaturë. Tashmë e di krejt bota se shqiptarët luajalë të Evropës kanë ushtruar politikë qe dhjetë vjet sipas leksioneve të vendimeve politike të BE-së, e cila ka pasur sukses qe dhjetë vjet ta fsheh dorën prapa shpinës inekzistente politike të OKB-së. Zbatimi i politikës së UNMIK-ut (të dështuar) nga ana e shqiptarëve të Kosovës, në fazën e katarzisit të tij, kur u nënshkrua Deklarata e Pavarësisë së shtetit të Kosovës, rezultoi situatën katastrofale. Por, ata që imponuan “modelin e shtetit” tash e pengojnë të funksionojë ama pikë për pikë siç e projektuan ata. Tash po i pengon Serbia, nuk po e do kjo zonjë e përgjakur as Pakon e Ahtisarit, që pranon serbë të Kosovës dhe që kosovarizon shqiptarët e saj, që zbaton kolonizimin e ri që quhet “decentralizim” njëherësh duke e mohuar deklarativisht. Edhe kjo kinse i duket pak Serbisë terroriste, se sa më shumë që “mohon” Serbia, ne jemi mësuar po aq të “pohojmë” një standard kriteri politik që nuk është i yni. Po nuk jemi bash-bash kaq infantilë në politikëbërje, por na prenë në fyt sensi i mirënjohjes tipike folklorike, dhe me lahutë në dorë pranojmë këshillat e “miqve ndërkombëtarë”. Pastaj kur del ndryshe puna nga si premtojnë ata, miqtë ndërkombëtarë i rrudhin krahët, dhe nuk e përmendin Serbinë si problematizuese permanente të situatës politike në Kosovë, po na këshillojnë neve si do të duhej (edhe më tej se kaq) ta ndërtojmë “shoqërinë”, të cilën ne e pranojmë, kurse serbët nuk e pranojnë kategorikisht. Zvarritja deri në infinit e zgjidhjes së këtyre “konflikteve të ngrira” në Kosovë, tashmë u karakterizua edhe në instancat më të larta botërore, si situatë “katastrofale”. Kjo katastrofë është e durueshme aq sa një popull prej tre milionë njerëzish mund të qëndrojë përball një bote “kombesh të bashkuara” në Këshillin e Sigurimit. Por, që mësojmë diç një fije nga historia botërore, e sidomos nga historia e përmbysjes së perandorive të mëdha deri te ajo sovjetikja, atëherë del se “diçka e kalbur në mbretërinë daneze” të Hamletit po kundërmon, dhe ky kundërmim shumë lehtë mund t’i mbështesë njerëzit e dorëzuar për murin e përbaltur të një Bllace të re. Një popull që del nga një luftë gjenocidiale, e ka vështirë jo vetëm ta përmend luftën, (se dëshiron ta harrojë), por edhe ta merr me mend të kaluarën nuk ka fuqi, jo që t’i shkojë mendja në “reprizën historike”, kjo jo se jo! Kështu që dikush llogaritë në këtë “frikë kolektive” dhe kujton se kjo mund ta ushqejë situatën e status quo-s deri në një infinit që kap rubikonin. Por, sikur proceset e ndryshimeve statusore dhe sistemore politike të vareshin përfare vetëm nga shqiptarët e pafuqishëm, atëherë po, do të mund të supozonim një infinit të pafund. Infiniti do të jetë i pafund vetëm nëse në këtë botë moderne aktuale nuk ekziston më ndonjë fuqi vendosjeje që do të angazhohej për demokratizimin dhe humanizimin e njerëzimit. Nëse abstenojnë fuqitë e vendosjes së demokracisë dhe lirisë, sipas konventave në fuqi, atëherë ne duhet t’i ngrehim duar lartë e të dorëzohemi, tipikisht kështu siç jemi dorëzuar që 10 vjet. Por kur merret një vendim për përjashtimin e një populli nga “sistemi i demokracisë” si popull që nuk plotësuaka standarde të saj, a do të mund të justifikohet kjo me kinse “lehtësime” të “ardhshme” të Këshillit të Evropës, pra jashtë rregullave dhe ligjeve ku i trajtojnë “normat e standardeve” të preferuara për të tjerët, dhe këto standarde t’i imponojnë pikërisht ata që kanë shkaktuar Tragjedinë Ballkanike? Në kohën e “informimit elektronik”, kur politikat nuk mund të bëhen më në mënyrë konspirative, me metodën e komploteve historike, “premtimet” për “lehtësime” zbulohen për të shfaqur hipokrizinë tipike, po atë hipokrizi politike që është pasojë e situatës katastrofale në Kosovë. Serbia dhe BE-ja kanë kohë të bollshme të bëjnë kombinatorika rebusesh politike mbi lëkurën e shqiptarëve të varfër dhe të dekulturuar, por sa tatuazhe të tilla rebusesh mund të zë hapësira e lëkurës së njeriut të vdekshëm!? Përgjigjen e jep historia botërore e rënies së perandorive. Diçka që kalbët, zhbëhet vetvetiu.