Sabir Krasniqi: Si mendoni - Të tillë edhe jeni!

Njerëzit, megjithatë, akoma nuk arrijë ta kuptojnë se burimi i gjithë të këqijave gjendet brenda tyre, në mënyrën e të menduarit të tyre. Pra, ata vet janë kreator të vuajtjeve dhe mjerimit, dëshpërimit dhe dështimit, anomalive dhe fatkeqësive etj., pasi të gjitha ligjet e natyrës - ligjet hyjnore, janë krijuar për të mirën e tyre, ndërsa ata, punojnë kundër vetes! Dhe prapë pyesin: E çfarë duhet të bëjmë?! Përgjigja është shumë e thjesht - vetëm programojuni pozitivisht dhe do të jetoni në harmoni me ligjet universale, me farën hyjnore.

Për problematikën e mësipërme, pra për ndikimin e mendimeve në jetën e njeriut, janë shkruar shumë e shumë libra. Librat si: “Sistemi i sukseit” - Oskar Shelbah, “Forca e ndërdijes” - Xhozef Marfi, “Mendimet e zemrës” - Lujza Hej (që mund ta shkarkoni falas në sektorin “Literaturë”), “Mësojmë me të gjitha shqisat” - F. Zwissin/G. Klinger (që gjithashtu mund ta shkarkoni falas në sektorin “Literaturë”), “Suksesi në jetë” - Harry Box, “Shtatë ligjet e jetës e të suksesit” - Dipak Çopra e sa e sa libra të mistikut dhe filozofit të madh Indian, Osho-s (disa prej tyre, po ashtu mund t’i shkarkoni falas në sektorin “Literaturë”) etj., sot mund të gjendën edhe në tregun tonë, dhe janë gjithnjë e më të kërkuara. Sot kemi edhe autorë të shumtë shqiptarë që me veprat e tyre kanë kontribuar në pasurimin e këtij thesar shpirtërore siç janë librat e Daut Demaku: “Mendimi dhe suksesi”, “Magjia e urtisë”, Thuaji jetës mirëmëngjes” etj. Pastaj, librat e Adnan Abrashit: “Në vorbullën e jetës I dhe II. Librat e Adem Demaçit: “Filozofia e jetës”, “Libër për Vet mohimin”si dhe shkrime të autorëve të tjerë. Dhe të gjitha këto vepra flasin për fuqinë e madhe që fshihet në thellësitë e mendjes së secilit njeri. Për fuqinë e mendimit pozitiv - burimin e çdo gjëje. Fuqinë e cila konsiderohet më e madhe se fuqia nukleare. Fuqi, të cilën ne duhet vetëm ta aktivizojmë dhe ta përdorim në mënyrë të duhur për t’i shijuar efektet e saj: sigurinë, pasurinë, shëndetin, kënaqësinë, lumturinë etj.

Se mendimi është kreativ, këtë askush nuk e vë në dyshim. Ashtu si mendoni, ashtu edhe jeni, ashtu veproni, ashtu jetoni. Dukja e botës suaj të jashtme është pasqyrim i botës suaj të brendshme i botës së mendimeve. Pra, të menduarit është një aksion, prej të cilit edhe çdo gjë fillon, një mekanizëm, që vë në lëvizje gjitha proceset pasuese.

Formimi i mendimeve fillon që në fëmijëri të hershme. Shumë hulumtues të lëmit të psikologjisë, mendojnë se ky proces, bashkë me proceset tjera të edukimit, fillon gjysh në barkun e nënës, përkatësisht që nga lindja. Ashtu si edukohemi nëpër këto faza, ashtu edhe do të sillemi në vazhdimësi.

Në këtë shkrim nuk do e elaborojmë edhe atë që ne, si shpirt, e sjellim me vete gjatë lindjes, pra, programimin nga inkarnimet e mëparshme, nevojën karmike sipas teorisë së inkarnimit (lindjes së re në një kohë tjetër dhe trup tjetër), e as teori të formave tjera me origjinë religjioze apo okultike, por do e shqyrtojmë vetëm atë që i përket jetës sonë të tashme. Pra, ndikimet e faktorëve aktual në ne dhe marrëdhëniet tona ndaj tyre, qofshin ato pozitive apo negative, dhe çfarë mund të bëjë ne që të ndikojmë mbi to.

Siç e cekëm edhe më lartë, ashtu si edukohemi ashtu edhe do të sillemi. Pra, tërë atë që prindërit tanë e kanë programuar në ne, atë dhe do ta realizojmë në mënyrë të pavetëdijshme, përderisa, për këtë, nuk vetëdijesohemi dhe nuk marrim masa për ndryshim. Nëse p.sh. ata gjatë gjithë kohës na kanë folur se jemi të prapët, ky mendim do të regjistrohet thellë në ndërdije dhe, herdokur, do të vijmë në aso situatash që ajo thënie të vërtetohet, pasi ndërdija jonë do të veproj sipas atyre sugjerimeve. Çdo sugjerim, çdo urdhër, çdo programim që hynë në kokat tona, që depërton në qelizat tona, në gjenet tona, automatikisht edhe realizohet, nëse jo menjëherë, atëherë me siguri më vonë.

Një gjë duhet ta kemi të qartë: ndërdija nuk është selektive. Ajo reagon në çdo aksion. “Ndërdija juaj është shumë e ndjeshme ndaj mendimeve. Mendimet, nga ana e tyre, krijojnë modelin e matricës nëpër të cilën rrjedh inteligjenca e paskajshme, mençuria, forca jetësore dhe energjia e ndërdijes suaj. Po guxuat t’i përdorni ligjshmëritë e mendjes, në vend të skamjes do të keni pasuri, në vend të besimeve të kota dhe mosdijes - mençuri, në vend të dhembjes - qetësi, në vend të mërzisë - gëzim, në vend të frikës - besim, në vend të mossuksesit - sukses.” - thotë Xhozef Marfi në librin e tij të famshëm, “Forca e ndërdijes”.

Pra, nëse mendojmë: “Kurrë nuk do të dalë nga kjo situatë!”, natyrisht që ndërdija jonë do të na përgatisë për dështim - “shkatërrim”. Do t’i ndërmerr të gjitha masat e mundshme, në mënyrë që ky mendim i yni edhe të realizohet. Dhe fare nuk është e rëndësishme se a e themi këtë mendim me zë apo në vete, mjafton që ky mendim të ekzistojnë diku thellë në ndërdijen tonë dhe sigurisht që kurrë nuk do të dalim nga ajo situatë.

Aq më keq është nëse ne për këso mendimesh jemi të vetëdijshëm. Sa më të vetëdijshëm, një hapë më pranë katastrofës do të gjendemi. Akoma më i madh do të jetë hapi nëse mendimet e tilla i themi me fjalë, ose edhe më keq nëse ato fjalë rregullisht i përsërisim. Këtë gjë e ilustron shumë mirë Daut Demaku në librin e tij “Sekreti i lumturisë” (që mund ta shkarkoni falas në sektorin “Literaturë”): “Çdo gjë lindë në shpirt. Në xixën e parë lindë IDEJA, pastaj ideja formësohet në MENDIM, mendimi shprehet me FJALË, fjala krijon ENERGJI, energjia rrënon ose ndërton JETËN”.

Shumica e njerëzve janë lypsar. Ata mundohen që përmes mëshirës t’i zgjidhin problemet e veta. Zgjidhjen e kërkojnë gjetkë, jashtë vetës! Ka edhe të tjerë që fatin e kërkojnë përmes formave të ndryshme: teknikave psikologjike, shtigjeve religjioze, fenomeneve paranormale, veprimeve magjike, etj., që në realitet shpeshherë gjejnë edhe fatkeqësinë, pasi bien pre e matrapazëve, e sharlatanëve të shumtë, veprimet e të cilëve mund të jenë me pasoja mjaft të rrezikshme.

Se a do të arrijmë të bëhemi ashtu siç duam, varet tërësisht nga vendimi ynë se a dëshirojmë vërtet një gjë të tillë. Secili prej nesh është i aftë të lirohet nga prangat shpirtërore që ia ke vënë vetes. E rruga më e lehtë, më e shpejtë, më e lirë dhe më e mirë për të dalë nga errësira është ajo rrugë që kalon përmes dritës. Vetëm me anë të dritës mund të dalim nga errësira, vetëm me anë të mirës mund ta mposhtim të keqën, vetëm me anë të mendimeve pozitive mund të lirohemi nga mendimet negative dhe të bëhemi kreatorë të ardhmërisë sonë.

Mendoj se të gjithë e kemi dëgjuar shprehjen se jeta është një lojë teatrale, ndërsa ne, individët, jemi artistë me role të ndryshme. Prandaj, varët tërësisht nga ne, se a dëshirojmë ta luajmë rolin e lypsit apo të njeriut të pasur, rolin e të vuajturit apo të te lumturit, rolin e të dështuarit apo të të suksesshmit. Pra, të bëhemi vet ne, regjisor të skenës së jetës dhe të mos e lejojmë vetën që dikush tjetër të jetë përcaktues i qëllimeve tona.

Inteligjenca krijuese, qenies njerëzore, pra neve, na ka lënë në dispozicion gjithçka. Bile shumë më shumë se sa aftësia e logjika sonë mund t’i akceptoj. Pra, neve na është dhënë mundësia e lirë që vet të zgjedhim mes të mirës dhe të keqes. Dhe për të qenë në baraspeshë me ligjet e mençurisë universale ne duhet edhe të sillemi në harmoni me to. Duhet ta kemi parasysh, edhe pse ne vërtet kemi të drejt të bëjmë pothuajse çdo gjë, pasi që gjithçka edhe është krijuar për ne, megjithatë, duhet t’i respektojmë disa norma, së paku etike, për të mos e lënduar as vetën e as të tjerët. Nuk do ta lëndojmë as vetën e as të tjerët nëse themi: “Unë jam i lumtur por edhe ti je i lumtur”. Për një sugjestion ose formulë të ngjashme si kjo: “Unë jam OK, ti je OK”, E. Berni ka shkruan një libër të tërë, nga i cili edhe do të veçojmë diçka që koincidon me temën tonë.

Berni thotë se ekzistojnë njerëz të një kategorie që kanë marrëdhënie negative ndaj vetes, e pozitive ndaj të tjerëve. “Ata zakonisht flasin: “Unë nuk jam OK, ti je OK”. Këta janë njerëz që punojnë çdoherë kundër vetes, pra në dëm të vetës, megjithëse janë të vetëdijshëm se meritojnë më shumë. Ata gjithnjë e gjykojnë vetën, shpesh bile deri në vetëvrasje. Nuk kujdesën për trupin e tyre, zakonisht kanë mbipeshë ose janë shumë të dobët. Nuk kanë vullnet për jetë, nuk angazhohen për asgjë dhe ankohen rregullisht. Janë përtac e përtacia është sëmundje. Edhe varfëria është sëmundje! Ajo paraqite kur ju mendoni se nuk jeni të aftë të krijoni pasuri ose edhe kur mendoni se pasuria sjell fatkeqësi! Pavarësisht situatave dhe krizave të kohës, edhe pasuria edhe lumturia mund të arrihen. Çështja është vetëm se a jemi ne të gatshëm për këtë, a dëshirojmë t’i posedojmë ato”.

Ekziston edhe një grup i të paaftëve sipas Bernit. “Ata fajin ua lënë të tjerëve me qëndrimin: “Unë jam OK, ti nuk je OK”. Ose me fjalë të tjera: “Ti më rrezikon”. Në psikologjinë, pra në mendimet e këtyre njerëzve vend qendror zënë vetit negative dhe të dëmshme si: xhelozia, narcizmi, paranoja etj”.

Berni nuk preferon lidhje të ngushtë me ta. “Për ta lidhen vetëm ata që kanë dëshirë të mundohen. Në një lidhej të keqe, çdo herë do të gjeni dikë që krijon probleme dhe dikë që gjithnjë vetën e dënon. Shpeshherë, njeriu duke dashur të bëhet shpëtimtar, shumë lehtë bëhet viktimë”. “Nëse nuk ndjeheni mjaftë të sigurt” -thotë Berni, “atëherë më mirë të mos përziheni aty”.

Mendime të tilla, të lartpërmendura, lindin zakonisht në situata krizash të ndryshme si: ekonomike, politike etj., e që janë aktuale edhe sot e kësaj dite në pjesën më të madhe të globit, pa përjashtuar këtu as trojet tona. E këto mendime, nëse situatat e tilla zgjasin gjatë, zënë rrënjë thellë në ndërdije, duke asfiksuar kështu mendimin pozitiv. Mungesa e besimit në mendimin pozitiv është humbje e shpresës. Humbja e shpresës është gjë e tmerrshme - është humbja e gjithçkaje.

Dhe përsëri lind pyetja: e si të dilet nga kjo situatë?

Nëse ne vazhdojmë t’i luajmë lojërat tona negative ose pajtohemi me rregullat e këtyre lojërave, dihet si mbarojmë - zakonisht tragjikisht. Nëse ne shprehim së paku guxim për ndryshim dhe dëshirojmë të shkëputemi nga ajo logjik e pavlerë dhe e dëmshme, së pari duhet të sjellim vendim të fuqishëm se jemi të gatshëm që ta ndërrojmë rolin tonë në skenën e teatrit të jetës. Të fillojmë një rol të ri me një regji të re, që do të reflektohet drejtpërdrejt edhe në skenën e ndërdijes sonë.

Duhet ta ndjejmë vetën të gatshëm për ndryshime, ta njohim atë ndjenjë, ta përjetojmë atë dhe ta pranojmë në mendime. Të nisemi nga sugjestioni: “Unë jam i gatshëm për ndryshime!”. Bile edhe nëse nuk jemi plotësisht të gatshëm, ta fillojmë me bindje artificiale, t’ia imponojmë këtë qëndrim ndërdijes sonë: “Po, unë jam i gatshëm për ndryshime!”. Një sugjestion të tillë duhet përsëritur disa herë gjatë ditës: në shtëpi, punë apo rrugë. Se besimi, është i vërtetë apo i rrejshëm, gjithmonë vepron, e ka vërtetuar para pesë shekujsh edhe alkimisti dhe mjeku u njohur zviceran, Filipus Paracelzus. Ai shkroi një fjali që edhe sot merret si fakt shumë domethënës: “Pa marrë parasysh se objekti i besimit a është i vërtet apo i rrejshëm, efekti i të besuarit është i njëjtë”.

Ne duhet t’i ndërpresim me çdo kusht ndikimet negative, ndjenjën e pamundësisë, ndjenjën e paaftësisë, dhe në vend të tyre, të ndërtojmë qëndrime optimiste, të mendojmë pozitivisht pavarësisht krizave të kohës. Pra, ne duhet të përpiqemi në çdo formë ta ndryshojmë veten dhe t’i aktivizojmë të gjitha resurset e brendshme pozitive, duke mos lejuar që të infektohemi nga dukuritë e shëmtuara përreth, nga forcat e errëta negative. Suksesin duhet ta kërkojmë brenda nesh, e jo jashtë nesh. Edhe nëse në fillim na duket se nuk po kemi sukses, nuk duhet të dëshpërohemi, as të demoralizohemi, po të vazhdojmë me vendimin jetik: “Jam i gatshëm për ndryshime!” dhe, me siguri, herdokur, ndryshimet pozitive do të ndodhin. Pjesa më e madhe e njerëzve më të famshëm, janë nisur nga hiqi. Ndoshta një hiq edhe më tragjik se yni, e megjithatë kanë arritur suksese madhështore. Çdo gjë e madhe buron nga fillimet e vogla. Prandaj, besimin në arritjen e suksesit nuk duhet ta humbim kurrë. Edhe në mbrëmje kur të shtrihemi, duke i zhveshur rrobat, duhet larguar nga vetja, nga mendja jonë, tërë atë që ka ndodhur ditën që po e lëmë pas, sidomos situatat e pakëndshme. Të shtrihemi me besim të madh se edhe nesër na pret një ditë e re ku do të korrim suksese të reja, ku do të ndihemi edhe më mirë. Dhe, çdo ditë, do të jemi mirë e më mirë.

Duhet të mësohemi që shikimin ta hedhim përpara. Ajo që na ka ndodhur dikur, pra gabimet e mëhershme, duhet t’ia lëmë së kaluarës përgjithmonë. Sa më herët që ta fillojmë ndryshimin, aq më herët edhe do të jemi pranë qëllimeve tona - pranë sukseseve dhe lumturisë. Për të arritur diku, duhet patjetër së pari të nisemi. Prandaj të nisemi sa më herët. Ta hedhim hapin e parë. Nuk humbim asgjë nëse fillojmë që sot me ndryshime. Ne jemi farkëtarë të fatit tonë, ndërtues të ardhmërisë sonë.