Matilda Doka: "Absurdi i Vetmise"

Matilda Doka: "Absurdi i Vetmise"

Me ndodh shpesh qe ne rruaza ditesh te kryqezoj fate ndodhish,per te plotesuar ne axhenden-kohe dhe rastin me te fresket qe rezulton vrapues pa me pyetur.
Memoria rendon tabanin prej pasojave,me ose pa efekte,te shkaqeve paresore....Angazhon sistemin nervor,te nderthuret me larmishmeri mendimesh e perceptimesh,qe ku duket sikur mbushin njera-tjetren e kur duket sikur veteinjorohen.Me pershtypjen se egzistenca e njeriut,lindi si rezultat i vazhdimesise se kapriçove te universit mbi saçin-natyre....dhe me idene e ngurtesuar tablove te Uneve njerezore,jane krijuar difuzione konceptesh ende te paformuara ne trajten e tyre te plote..................................
E keshtu mbillet stres me titullin "Absurd"
Evoluimi i tepert ka ndikuar ne shumezimin e faktoreve stresante,duke e ftuar qenien "njeri" te depertoje thelle vuajtjeve te veta shpirterore,ne pamundesi per te gjetur shkaqet e shkaqeve te verteta.
Kjo e gjitha si paranteze nuk konsiston ne deshiren time te çuditshme per te realizuar lojera fjalesh,perkundrazi kam nje deshire te habitshme per te gjetur gjenezen e ngjarjeve ne pamundesi per te prekur fundin...
Problemi nis e veshtiresohet ne faktin e te qenurit te pakuptueshem ne situata te pakuptimta dhe anasjelltas......se ndryshe e kunderta;te qenurit te kuptueshem ne situata te kuptimta a nuk do te na lehtesonte pune?...Nuk mund te pretendoje askush te jetoje "pa u vene re"...edhe pse te gjithe e enderrojne nje menyre te tille jetese.
Mendimet duke u perplasur balancojne njera-tjetren,duke e detyruar Egon te kaloje mevetesi veprimesh shpesh te pakontrolluara.Egoja e terheq dhe e fundos njeriun ne qoshe te erreta duke e kthyer mbrapsht ne nivelet e krijesave obskurantiste...dhe nuk e lejon shpesh personin tone te gjykoje mbi nocionin e shendoshe te se vertetes.Te verteten e deshiron,por i paafte per te qene konkret perballe saj,zhytet si pa dashje ne ferrin e ngaterrueshem e pa kurrfare shijeje te nje genjeshtre,duke e perpunuar e duke i veshur atributet e te vertetes.Ashtu si e vertete,ajo triumfon per nje kohe te gjate,per aq kohe sa vete e verteta,nuk ndjell reagim......dhe ndonjehere per çudi,per aq kohe sa genjeshtra i ofron kompromis se vertetes.Ne pamundesi per revolucion,e plote,e qarte dhe e sakte,e verteta nuk kundershton,duke u mjaftuar ne pastertine e saj.Ajo mendon se kjo bardhesi reflekton kudo....pa menduar se nuk perfillet aspak prane asaj genjeshtre qe eshte veshur me vete te verteten..............................................................................................................
Ne kete bote,ku dhe vete thjeshtesia eshte absurde,dritaret e jetes,perplasin dyert nga presioni i eres,shkaktuar prej ndryshimit te stineve-ndodhi......dhe ne perballemi me 4 stinet e vitit,fokusuar brenda nje vit-jete te tere.
Duket absurde,por jo e pavertete.Vertetesia thellohet ne ciklin jetesor,te vargmaleve te mendimit,pa te cilat njeriu do te ishte nje krijese e paorientuar drejt kapriçove te stineve,natyres e pse jo te fatit.....e duke qene i papergatitur prej tyre,nuk do i emertonte shkaqet e verteta qe sjellin rrenimet madhore,duke semurur e lenduar ndergjegjen.Biem ndesh dhe barazohemi me egoizmat e vete fatit,qe kryeneç mbi shpine njerezish,vendos dhe vulos panderprere.
Indiferenca e mosperfillja ndaj vulgarizmave te ofruara prej natyrave njerezore,kthehen ne virtyte,duke e ditur fare mire qe prania e tyre pengon dhe degjeneron emancipimin e nje shpirti human.
Vete pushteti i Vetmise te ben gardian e te pergatitur kundrejt mostres-stres.