Matilda Doka: Imazh i paqartë

Matilda Doka: Imazh i paqartë

Të vogël
e ndjeva veten
kur më shpërtheu shpirti.....
mu ...përpara syve të mi,
dikur i strukur
e cunguar
në ato përmasa katrore...
burgu-konturuar.
Nuk e kisha vënë re
aq imtësisht...
....edhe pse brenda meje...
flinte.....
.........i qetë
................i heshtur
tmerrsisht naiv.
M`u shfaq rebel
kur nuk e prisja....
....ndërkohë................
më nevojitej ....
bashkpunimi....i Muzës sime....
për ta qerasur....
me ëmbëlsirën-Paqe,
...duke ia shtuar
nurin si të një nuseje....
.....që vdekja doroviste.
...................................
Pse të vrau sytë,
diamanti i së Vërtetës..Njeri?
ngaqë rrezaton kudo
...............të njëjtin imazh?
Mos të shijojnë gjë
larvat shumëngjyrëshe..
të Gënjeshtrës-zbukuruar?
...duke e ditur fare mirë
që kjo të gërryen
edhe Egon deri në palcë....
...pikërisht atë ditë kur të
ndjehesh i dashuruar
me të vertetën e humbur?

Nuk ta lartëson
moralin,
suvatuar
prej mistrisë së Kohës ...
gënjeshtra Mik ...kurrë!
Ajo të rrotullon
si gurë shahu...
duke të bërë
herë Ushtar...
e të lë gjatë në shërbim...
e herë të bën Mbret...
gllabërimi i të cilit...
mbyll menjëherë lojën...
nisur
aq këndshëm
e vrullshëm!
..............................
Hap sytë ..............Njeri!
...ki respekt...................
për të një të vërtetë........
që shtrihet e plotë,
përballë
perceptimeve të tua
të paqarta.
................................
Në Heshtjen e gjatë
të stinëve 365-ditore,
....vetëm 1 ditë.....
nuk iu la Mëkatit.............
sepse iu transmetua falas
Ironisë së Fatit.