Gjakush Tana: NËPËR DALLGË PIKËLLIMI

Gjakush Tana: NËPËR DALLGË PIKËLLIMI

Turfullimë shpërndan , për asgjë , derdh lot.
Përse dridhesh ,shtrydhesh si gjeth në erë ?
Të mbretëroj hidhërimi , të shpalli poterë !

Si shpjegohen linjat ? Më thuaj çka flet ndjesia ?
Ka ikur si shtegrarët se këtu do të bëjë acar ?!
Si legjendë del loti - të ndizet behar!

Nuk e di ? Ishe Ajo që flisje - zëmekur në tel ?
Mbete në kujtime , si syth që do të dalë !
Bryma e një çasti - më ka djeg me fjalë !

Përse pak ma gjatë nuk të shkoj mirësia
t'ia bësh lapidarin durimit me heshtje !
Zemra ime shkronja - nuk ka për përleshje !


Në gjymtyrë një shpatë më pret e më grin
shpirti i vrerosur - klith e hesht në terr.
Në përmasë akuzat si shesh me mermer !

Sa flakë në damar , sa zjarr në lirikë !
Përballë keqkuptimit të dalin në breg
ti shpirt'i mbetur, i ndryrë - pa një shteg!

Nëpër rrezeshpresa , nëpër dallgë pikëllimi ,
Ti ujvarë që derdhesh , më krijon shkretëtirë !
vullkan lamtumira - magmë si errësirë !