Lediana Kapaj: Përpëlitem!

Lediana Kapaj: Përpëlitem!

Nje trup krejt i shtrire me plage shume,
nje zemer renkon,jo smund te kete gjume,
provoj te mbyll syte po nata sme merr,
pres endrrat te vine me shpirt te perzier...

Sa shume perpelitem pafund duket nata,
jo smund ti duroj keto oret e gjata,
ne nje bote qetesie sa dua te futem,
e vdekur per gjume dhe dua te lutem!

Te lutem per veten te jem me e qete,
me lotet e derdhur do mbushja rrekete,
te lutem,te lutem,po kujt valle i lutem?
....As vete spo e di dhe ne shtratin thelle strukem...

Por gjumi i trembur,diku seç eshte strukur,
nuk do te ma fale nje enderr te bukur,
me le fill te vetme me te vjetrat kujtime,
sa shume eshte thyer...e brishte zemra ime!

Dhe lotet vazhdojne me bejne shoqeri,
me duket gjithcka e futur ne zi,
o hene me ndrico pak drite po kerkoj,
te me jape shprese jeten ta vazhdoj....!

Askush sme pergjigjet,asnje ska meshire,
pse duhet te vuaj nje zemer e mire?!
Ne shtrat perpelitem...sa shume po renkoj!
Si tja bej mos vuaj..si mund te pushoj?!

Lediana Kapaj