Azem Hajdari

Nga Gazeta 55

Kryeministri Sali Berisha deklaroi të hënën se 'Azem Hajdari hyri në historinë e kombit si lideri lëvizjes së dhjetorit 1990, e cila çliroi shqiptarët nga diktatura më e egër që ata kanë njohur në tërë historinë e tyre'. Në 18 vjetorin e lëvizjes studentore të dhjetorit '90, Kryeministri Berisha, Kryetarja e Kuvendit Jozefina Topalli dhe ministra të kabinetit qeveritar vendosën sot kurora lule në memorialin e 'Pishtarit të Demokracisë', Azem Hajdari. 'Sot ne përulemi me nderimin më të madh dhe respektin më të thellë para veprës së tribunit të lirisë, bashkëpunëtorëve dhe shokëve dhe shoqeve të tij studentë, të cilët 18 vjet më parë me një guxim legjendar do të përballeshin me diktaturën më të egër të Europës në rrugët e Tiranës dhe do ta gjynjëzonin atë', tha Kryeministri. 'Më 8 Dhjetor në krye të një grupi të gjerë studentësh dhe pedagogësh të rinj, Azem Hajdari në një nga rrugët më kryesore të qytetit zhvilloi një betejë e cila do të sillte gjunjëzimin e diktaturës dhe vendosjen e sistemit pluralist në Shqipëri'. 'Liria që lindi 18 vite më parë, lindi në një regjim terrori, shtypje të egër, por ajo u mbrojt dhe u rrit nga uragani i shpresës që buroi nga rinia shqiptare, qytetarët shqiptarë. Ndaj dhe sot ne nderojmë më krenarë se kurrë këtë ditë, nderojmë heroin e saj legjendar, Azem Hajdarin, studentët liberatorë, qytetarët e Tiranës dhe mbarë Shqipërisë të cilët u quajtën atë ditë dhjetori si engjëjt e demokracisë shqiptare', u shpreh Kryeministri Berisha. I pyetur lidhur me rolin e Kyetarit aktual të PS-së, Edi Rama në lëvizjen e dhjetorit '90, Kryeministri Berisha u shpreh se, 'ai erdhi më vonë por për shkak të disa kritereve radikale ose gjysëm radikale të vendosura nga PD dhe për shkak të lidhjeve të tij, kur nga njëra anë ishte nip i byrosë politike dhe ishte bir i Komitetit Qendror, nuk u pranua në lëvizje'. 'Ai krijoi një parti të çuditshme të quajtur Partia Kristiano Islamike. Me atë parti bëri një veprim jashtëzakonisht të mbrapshtë, sepse kërkuan të përziejnë fenë me partitë dhe me shtetin, por atëherë ndërhynë institucionet ndërkombëtare, institucionet e mëdha fetare të botës, pasi, feja, kisha, xhamia janë të ndara nga shteti. Edi Rama erdhi më vonë për t'iu bashkuar PD por nuk i lejuan disa grupe, për ato probleme që kishte', tha Kryeministri Berisha.

Sot 18 vjet më parë, më 8 dhjetor 1990, një grup studentësh e pedagogësh të Universiteteve të Tiranës, banorë të qytetit 'Studenti', u bënë iniciatorë e protagonistë të kthesës së madhe historike: protestave paqësore që sollën rënien e komunizmit dhe lindjen e demokracisë. Akti i tyre publik, sa qytetar aq edhe politik, i dha fund në mënyrë paqësore epokës të gjatë të vetëizolimit dhe të sundimit ideologjik, duke i hapur kështu rrugën e ekonomisë së tregut dhe shoqërisë së hapur. Studentët protestues të dhjetorit '90 kishin aspirata dhe ideale të larta kombëtare, të cilat mbeten shkolla më e mirë e demokracisë. Me shprehjen 'E duam Shqipërinë si gjithë Europa', ata kërkuan ngritjen e sistemit të vlerave perëndimore dhe të shtetit të së drejtës; integrimin në Europë dhe garantimin e pluralizmit politik si bazë kryesore për një shoqëri të lirë e demokratike. Me lëvizjen dhe idetë e saj u bashkuan pedagogë, akademikë, intelektualë qytetarë të Tiranës dhe të qyteteve të tjera kryesore duke e shndërruar Lëvizjen Studentore në një revolucion kombëtar demokratik. Vlerat e kësaj dite bëhen gjithnjë e më shumë vlera kombëtare, sepse ndryshe nga ngjarjet e tjera 8 dhjetori nuk pati dy palë: një fituese dhe një të humbur. Koha tregoi se të fituar ishin të gjithë, shteti, shoqëria dhe individët, partitë.

Fjala e plotë e kryeministrit Berisha

Përshëndetje,

Jam i lumtur që jam sot këtu, sepse unë askund nuk e ndjej veten më mirë, më të gëzuar, më të sigurtë, më krenar dhe më të fuqishëm sesa midis te rinjve dhe të rejave, midis jush; sikundër askund nuk ndjehem, i frymëzuar, më i detyruar dhe më mirënjohës sesa nga ju dhe ndaj jush, të rinjve dhe të rejave të këtij vendi. Me vite nuk jam moshatar i juaj. Ju keni fatin e madh të jeni moshatarë me lirinë, ndërsa unë mbi katër dekada kam humbur në diktaturë. Por unë sërish jam fatbardhë dhe i lumtur sepse jam dhe do mbetem për jetë bashkëmoshatar i juaj në idealet e lirisë, në qëllimet, në aspiratat, në ëndrrat, në projektet për vendin tim, që 18 vjet më parë do t’i pagëzonim të gjitha së bashku “Shqipëria si Europa!”. Unë sot së bashku me ju kremtoj 8 Dhjetorin, ditëlindjen e vërtetë të lirive dhe dinjitetit tim individual; ditëlindjen e lirive dhe të drejtave të mbarë qytetarëve shqiptarë që erdhën në dhjetorin e vitit 90 si qëniet më të shtypura, më të tjetërsuara, më të shkreta e më të izoluara të kontinentit Europian. Në 8 Dhjetor të vitit 90, studentët e Universtitetit të Tiranës me në krye heroin e tyre të pavdekshëm Azem Hajdari, në një betejë që do mbetet legjendë e vërtetë e trimërisë dhe guximit njerëzor u përballën në rrugët dhe sheshet e Tiranës me diktaturën më të egër, më barbare të Europës, e gjunjëzuan atë dhe me vrullin e shpirtit të tyre, shkallmuen dhe hapën me shpejtësi të rrufeshme për shqiptarët dyert e mbyllura të lirisë, sollën ndryshimin e madh, big bangun shqiptar, përmbysën një epokë, ndanë historinë.

Azem, ti je gjallë! Nder për jetë studentëve liberatorë!

Më 8 Dhjetor të vitit ’90 unë pashë, ndjeva dhe besova se ideali, aspirata e lirive të mia po shndërrohet në realitet. Kështuqë nga ajo ditë, për mua, por dhe për cdo shqiptar, rinia dhe liria janë dhe do mbeten sinonime të njëra tjetrës. Që nga ajo ditë e bekuar unë aq sa i besoj lirisë, po aq i besoj rinisë. Që nga ajo ditë e bardhë jam ndierë dhe do ndjehem gjithnjë bashkëmoshatar me ju në idealin tonë të lirisë europiane. Sot dhe përgjithmonë, shqiptarët do të nderojnë këtë ditë. Rinia e bëri atë! Engjëjt e lirisë së shqiptarëve kanë qenë, janë dhe do të mbeten të rinjtë shqiptarë. Zoti i bekoftë ata! Në Dhjetorin e vitit ’90, liritë dhe të drejtat tona erdhën në jetë në një realitet të zhytur në dëshpërimin më të thellë, shpërfytyrimin më të madh të dinjitetit njerëzor, mjerimin më të skajshëm dhe shtypjen më të egër, terrorin dhe frikën më të thellë dhe izolimin më të plotë. Për shumicën e qytetarëve të shtypur shqiptarë liria e sapolindur ato ditë do të dukej thjesht një vegim, një flakëz të cilën do t’a shuante me shpejtësi dimri i frikshëm i dëshpërimit që mbulonte vendin. Por ne nuk mendonim kështu. Për ju dhe për mua liria e sapolindur përmbante jo vetëm guxim, trimëri, lavdi dhe dinjitet por dhe shpresën e pashuar si mburojën e saj, shpresën për rritjen e saj, shpresën që buronte nga një besim tek vetja jonë, tek njëri-tjetri, tek Shqipëria. Sërish më duhet të theksoj se, unë vërtet nuk jam moshatar me ju në vite, por jam bashkëmoshatar me ju në shpresën time që buron para së gjithash dhe mbi të gjitha nga besimi im i palëkundur tek ju, pranvera e përjetshme e kombit tim. Prandaj dhe ata që celën dyert e mbyllura të lirisë në Dhjetor të vitit 90 do të ishin jo vetëm ëngjëjt e lirisë së shqiptarëve, por dhe ëngjëjt e shpresës të një kombi të dëshpëruar dhe shpresëhumbur. Ata së bashku me një grup intelektualësh, punonjës dhe qytetarë të Tiranës do të vërshonin me shpejtësi si një uragan në të katërt anët e vendit, në qytetet, fshatrat, fushat, kodrat, malet, sheshet, rrugët e rrugicat e tij, do të mbillnin shpresën në vatrat, në mendjet dhe zemrat e qytetarëve të shtypur shqiptar duke përzënë nga aty frikën e ngulitur për gjysëm shekulli nga terrorri i rregjimit komunist barbar. Në marshimin tonë të lirisë ne ja dolëm të përmbysim diktaturën më të egër të Europës dhe të inagurojmë më 22 Mars të vitit 92 stinën e parë të lirisë për Shqipërinë dhe shqiptarët. Në udhëtimin tonë të përbashkët drejt të ardhmes që meritojmë, unë midis jush ndjehem më i sigurtë se kurrë dhe se kudo tjetër Kjo për faktin e vetëm se unë ndjehem bashkëmoshatar me ju në idealin e të ardhmes sonë të ndritur europiane e cila ka projektin e saj më madhështor në ëndrrën, në shpirtin, mendjet dhe zemrat tuaja, nga të cilat si nga një shatërvan i pashtershëm buron energjia, entuziazmi, forca, për shndërrimin e tij në realitet. Rruga jonë drejt të ardhmes është një histori e shkurtër, histori 18-vjecare; ajo ka moshën tuaj, ka moshën e lirive tona. Të ardhmen e ndërtojnë vetëm njerëzit e lire, vetëm kombet e lira. Liria dhe e ardhmja janë një dhe e pandarë. Pushtimet , copëtimet, diktaturat, shqiptarët e të gjitha gjeneratave para jush i dënuan me mbijetesë, ndërkohë që kombet me të cilat ne duam të bashkohemi kanë rendur të lirë në rrugën e të ardhmes dekada dhe madje shekuj. Ne duhet të bashkohemi me ta. Ne kemi dhe kemi patur një udhëtim me një mijë e një vështirësi, por ne vështirësitë nuk n’a shkurajojnë; në cdo vështirësi ne shohim një mundësi. Ne jemi guximtarë; ne nuk n’a trembi 18 vjet më parë diktatura. Ne vështirësitë i marrim si sfida për t’i zgjidhur. Ato vetëm sa shumëfishojnë motivimin, përkushtimin dhe qëllimin tonë. Ne sot jemi të lirë. Ne jemi ata që lirinë e sapolindur në dhjetorin e viteve ’90 e rritëm dhe e bëmë vajzë të bukur 18-vjecare. Ne do t’a bëjmë atë nuse, Shqipërinë zonjë në Europë. Ne po e bëjmë atë! Tre vite më parë mbi projektet tuaja rinore, ëndrrat e bukura fisnike, kishte ngulur kthetrat e zeza të tij rregjimi i kleptokracisë, i ndërtuar nga ata që ne përmbysëm në 22 Mars të vitit 92. Shqipëria e ëndrrës suaj të bukur Europiane po venitej cdo ditë. Tre vjet më parë, brënda dhe jashtë vendit, të pakët ishin ata që besonin se ne me votat tona do të mund të përmbysnim sistemin e kleptokracisë. Kurse unë, njëlloj si në vitet ’90, isha i bindur se ju sërish do t’a ndryshonit Shqipërinë. Unë, në pranverën e vitit 2005, njësoj si në atë të vitit 1992, cdo ditë dhe në cdo takim në fytyrat tuaja të bukura, në sytë tuaj shpresëlënës lexoja fitoren tonë të sigurtë.

Ju e sollët atë!

Këto tre vite ishin vitet e rolit vendimmarrës më të madh të të rinjve në historinë e lirisë së vendit tonë. Këto tre vite, së bashku ne ia dolëm që Shqipërisë së kronikës së zezë Europiane gradualisht t’i japim imazhin, pamjen e fytyrës suaj dhe e bëmë që ajo të rendë e sigurtë drejt të ardhmes që meriton. Në këto tre vite, në përputhje me zotimet ndaj jush, unë dhe qeveria ime shkollimin e të rinjve, dhuratën më të cmuar që familja dhe shoqëria mund t’i bëjë secilit prej jush e kemi patur përparësinë e të gjitha përparësive. Ne së bashku dhe për ju, hapëm dyert e universiteteve të vendit dhe mbi-dyfishuam numrin e studentëve, për të ecur të sigurt drejt trefishimit të tyre. Me ju dhe për ju, ne shpallëm nismën “Internet për të gjitha shkollat e Shqipërisë!” dhe po e shndërrojmë atë në një realitet. Jam këtu për t’u zotuar se përderisa të ketë të rinj që nuk ndjekin shkollat do të bëj gjithshka që cdo fëmijë shqiptar të shkollohet; se përderisa të ketë të rinj që nuk ndjekin shkollat e mesme do të bëj cdo gjë që ata t’i përfundojnë ato; Përderisa të ketë të rinj që nuk ndjekin universitetet do bëj cdo gjë që ata t’i përfundojnë ato; Përderisa të ketë të rinj që të mos kenë internet në shtëpitë e tyre, pas shtrirjes së tij në çdo shkollë, do bëj cdo gjë që sa më shpejt të jetë e mundur, ata të lundrojnë në universin e tij në banesën ku jetojnë.

Punësimi jua është përparësia jonë madhore.

Këtë vit, ne së bashku me ju e ngjitëm Shqipërinë në vendin e dytë në botë për reformat e tregut. Shqipëria është sot vendi i rritjes ekonomike më të shpejtë në rajon, vendi i besimit më të madh nga qytetarët e saj dhe bota, vendi më tërheqës për investitorët, vendi me miqtë më të mëdhej dhe më të shquar se kurrë më parë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Europë. Unë jam këtu që t’u zotohem sot se, derisa të ketë të rinj që largohen nga ky vend do të bëj gjithshka që ata të punësohen; aftësitë dhe energjitë e tyre t’i përkushtohen Shqipërisë.

Miqtë e mi të dashur, Shqipëria po ndryshon!

Pushtetërimi juaj, krahas shkollimit dhe aftësimit tuaj, është qëllimi im i madh; është kushti i të gjitha kushteve që Shqipëria të vrapojë drejt të ardhmes që meriton. Me ju në Bruksel firmosa marrveshjen e Stabilizim Asociimit me Bashkimin Europian, kontratën historike të ëndrrës suaj “Shqipëria si Europa”. Me ju së bashku do të firmosim për lëvizjen tonë të lirë, por dhe për realizimin e plotë të ëndrrës sonë europiane. Me ju në Bukuresht morëm ftesën e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, të shndërrimit në realitet të ëndrrës suaj të bukur atllantiste. Me ju së bashku Shqipërinë do t’a bëjmë anëtare të aleancës më të madhe të lirisë që kohërat kanë njohur. Me ju ne ecim të sigurtë drejt një mandati të dytë, mandati për rinine e vendit tim, për shndërrimin e plotë të ëndrrave të saj në realitet. Ne do t’a fitojmë atë! Unë ju dua shumë! Zoti e bekoftë Rininë Shqiptare.