Monda Korca: Jam "shaganeja" jote - Poezi - nga - Raimonda Moisiu

Monda Korca: Jam "shaganeja" jote - Poezi - nga - Raimonda Moisiu


I dashuri im…

Ti? ….Më ardhe sërish?

O Zot i madh!

Ku më ardhe këto caste,

Te ky vënd i shënjtë.

E shikon sa i shënjtë që është?

I shtruar i tëri me sixhade persie,

Me kurorë trëndafilesh .

Mes petaleve të panumurta ngjyrangjyra,

Qëndroj …marr frymë!

Unë!

Një trëndafil i bardhë,

Që sapo ka filluar të shpërthejë,

Që mezi pret një krisje vetëtime,

Nga përplasja e reve të qiellit, …aq

Sa t'i jap dritë,

Fytyrës sime e tëndes.

Që ato retë e panjohura me shiun,

Të më vaditin mua,

Trëndafilin e bardhë,

Me gogësimën e tyre të kristaltë.

Marr frymë.....!

Buzë kopështit me trëndafilë.

Mes bardhësisë sime,

Rri fshehur instinkti,

I intimiteteve të mia,

Që rrahin si tik taku i sahatit,

Në brëndësi të kërcellit,

Që është

një ishull i pashkelur.

ëngjëlli im!

Pushtomë me krahët e tua,

Guxo!

Prek petalet e lules me të bukur,

Që ti adhuron.

Afroje te mua

Fytyrën e dlirë, ëngjëllore,

Si i afrohet kupës së kaltër të qiellit,

Kurora praverore e luleqershive.

Afroje…afroje buzën,

Edhe më, edhe pakëz….

Edhe një cikëz hapsirë ka mbetur,

Sa është e hollë,

Cipa e buzëve!

Buzët e tua ....,

I ndjej te cepi I buzës sime.

Janëëë...

Të nxehta, të kuqe, të turpëshme, të clirëta,

Si cigania e vogël Esmeralda,

Që shkruan mbi rërën e detit,

Emrin e të dashurit të saj,

Që nuk e ka parë kurr!

Dhe që u buzëqesh valëve,

Që ia fshijnë atë emër papushim,

Dhe ajo shkruan e shkruan,

......sërish.

Dua këto caste,

Të ndjej si shpërthejnë gonxhet,

Në kërcellin tim të trëndafiltë.

Lulet e përgjumura të qënies sime

Po presin përkëdheljen tënde,

me buzë, me duar, me mërmërima,

që të gjallërohen, të mbushen me aromë,

Dhe me bletëza plot mjaltë,

Si lulet e livadheve,

Që i zgjon duke i përkëdhelur

pranvera.

Eja të thithim aromën,

......e luleve të sixhadesë,

Ka fluturuar që nga kopështet e Persisë.

Nuk e ndjen pëshpërimën e petaleve,

.... dashnori im?

Janë harlisur e ndezur nga puthjet!

Paskan shpirt, dashurokan, qënkan ziliqare,

Edhe lulet!

Lulet e kësaj sixhadeje

U paskan ikur nga duart,

Poetëve të Persisë

Dashnori im,

Më puth shumë, fort, papushim

Kemi vec lule përqark,

Nuk ka askund,

tymra të padjegura makinash,

zhurmë boriesh,

Vringëllima thashethemesh,

Vetëm fërfëritje krahësh të fluturta.

Shiu asqë duket gjëkundi ...

Jam Shaganeja* jote!

Të dua.!



-.-

* Shaganeja – personazh poetik nga poezia e Eseninit, simbol i dashnores romantike.



Nga Raimonda Moisiu

Hartford Ct USA