Ismet Tahiraj: Erotike (Cikël poetik)

nga **Agim Gashi** Sat Feb 14, 2009 12:57 pm

Ismet TAHIRAJ

EROTIKE

TRËNDAFILI YT

E shoh afshin tënd
Shkrumb i fikur
zambak i ligur
zogun e bardhë n’ të ikur
që zemrën ma rëndon
E shoh trëndafilin e mekur
Erën e tij , që shpirtin m’i trazon
Kurrë(s’) gëzon.
Nuk eci, me dhunë, as me mashtrime
Jam botë ne vete, yll pa shëmtime
Ti shtrihesh vetëm për vetëm n’ shtrat
Më shtjerr n’ guvën e zemërimit përnatë .
Me ty, kur ( të) zgjohesh nga gjumi
Apo letargjia
Do nisim nga e para
E jo nga fjalët e mëdha , nga magjia
Do të zdirgjemi deri në trëndafil
Unë kercell lulje , e Ti pistil.
Natën e zezë , do ta lëmë pa terr
Do të ndezim fenerë
Po dhe llambadarë të tjerë. Do nisim një lojë , lojë të re
Pa fund me cak , me nge
Pemën së bashku do ta hamë
Që n’ agim
DEHJE
Do të thëmi me plot kuptim.
Lumin tonë të vardisjeve
S ‘ do ta pakësojmë
S’ droj mullinjtë të blurit
Do ta ngadalësojnë
E ne për mospunë
Për hiliqarë
Do na dëftojnë .
Do t’i gici , majat e forta t’ gjoksit
Si gicet pema e shijshme e pjekur
Përherë je diçka e paarritshme
Por për mua bëhu frut i vjelë .
Mos shko, fshehtas pas erës
Mos ik me stinën e pranverës
Lauresha ndër grunaja të pret
Dhe një tubë bar , që të shtrohet dyshek .
Ashtu të thjeshtë , pa fustan
Lulenusërinë, a e vë nishan.
Të vë kryet në Ty. Në trupin tënd
Me gjuhë zjarri, të ndez si pishën e thatë
Ne dhomë me erën tënde
Qe s’ më lë rehat më ngacmon .
Dhe t’i këqyri buzët e lëmuara
Me llak karmin
Dhe thonj e kuq,
Dhëmbët si thelpinjë arrash.
E prehesh n’ mbretërinë tënde vetë perëndi
Gjak të më presë nuk kam
Por sa shtatë dragoj kam fuqi
Trëndafili yt , mbretërinë time zgjon
Flokët e tu , t’i gërshetoj unë vetë
Dhe pse(nuk ) i ke gërshet , gërshet .
Toka gëzohet , e shtrati madhërohet
Lulet harlisën po (s) i shikon
Tek , ti mjalti
Tek , ti hoja
dehje vetë kërkon
dehjen ( pse s’ më) dhuron .
II
Ismet Tahiraj: Erotike (Cikël poetik) U1_kissing-couple

Ismet Tahiraj: Erotike (Cikël poetik) U1_kissing-couple

Do të bie ndërmjet dy këmbëve tuaja
Si ndërmjet dy degëve, të lisit rrap
Dhe ngadalë , ngadalë
Hap më hap
Pa ta lënduar qetësinë
Pa e vënë shpejtësinë në vrap
Që i dhuron atë çka i duhet një lypsari
Cka e merr atë, çka i duhet një vashës - skofjare.
Se nesër ndoshta është tepër vonë
Hëna harron t’ lindë , e dielli t’ perëndojë
Më afër se vdekjen
S’ e kemi as këmishën tonë
Bile dy gjurma dhëmbësh
Që qetas të kenë jehonë
N ‘ trupin tim të qëndrojnë Medaljon .
As në portokalle , fluturat e pranverës
s‘i thurin gërshetin erës …
Ëndrrën e re , lule për mall
Etjen e madhe n’ krua do ta shuaj
Ujë të ftohtë, bilur ujë
Më ndez akoma , etje e flakë
Qe më përthekojnë trup e shtat
Frut i pjekur , qershi e arrirë
Po të kalojë koha bëhesh e pështirë
Qëndro mos iu dorëzo t ‘ ligave
T ‘ pabesëve , intrigave
Se ta bëjnë vetën
Të bëhesh çapraz
Lule e shëmtuar pa gaz .
Të nemurat mos të futën në kokë
Si ti harrosh shpifarakëtë
ata ndërtojnë shpifje tjera
Prapë për dashuri përzier me erëra
Ku rrahin tufanet
Ku derdhet gjaku
Ku thyhet dera
E fiket konaku .
Le t’ i marrë bufi , këto gjallesa
Ose butakët t’ i venë në nënkresa
Lëri lulet e bukura të gëzimit
Të shpërthejnë gonxhet e mosharrimit .
Pranverë pas pranvere
Ujin në sy , u nxirr të tjerëve
N ‘ konakun tend të bujarisë
DEHJA
Le të gjezdisë.
Me fluturat e pranverës
Qe thurin gërshetin tend
Gërshetin e erës .
18.08. 1988
Prekaz .
TI JE …….
Ti je statuja e perëndisë
Unë jam bazamenti i lashtësisë
Betimet e tua janë
Krojet që rrjedhin
E jetën ma shtojnë .
Duart e tua , janë jetë
Bukë e mbrëmjës pas lodhjes
Dyshek i shtruar në shtrat
Mbëltim lulesh n’ saksi
Sytë e tu , yll zjarri gjithësi .
Ti je kënga ime djaloshare
Shtigje të bjeshkëve të harruara
Dritaret që kanë ngelur t’ hapura n ‘ kulla .
N’ Trapazan
Që është pluhurosur llulla
Djepi
Që nuk bë cek , cek , në ninulla
Dhe Vargu i nuseve në Ditën e Granisë
Për Rend të Paluara .
As nikoqire me hurma
Kur gostit vargun me burra
Ti je , vetë Statuja e perëndisë
Unë s’ jam bazamenti yt i pabesisë .
Shkele pa e njohur mirë
Livadhin e mërisë
Ti që je ujë i amaletës
S’ je qelb i kënetës .
NE MË THËNÇIN ……
Ardhjet e tua nuk kanë më vend
Shkuarjet e tua nuk ishin të nemura
E Ti , në mua je
Vetëm guri i Akullt
Me Prushin qe zjen
Udha e Betimit
Besën ta rrëfen .
II.
Kur shtrihesh n’ shtrat
Me dolli verë
Urtisë sime , mos ia prish gëzimin
Kryengritjes sime , kallëxoi rrugëtimin .
Këto të trija i dua dhe unë
Siç I thotë i madhi Çajupi
I do zotëriu dhe hajduti
Rrugë e mundimshme shumë
Por e ëmbël për fatlum .
Det i bukur det , zemër të gjerë që ke
Dashuri e bardhë , e bardhë dashuri je .
E syzeza , mejtohet , rri qetas buzëgaz
Je vetë trëndefili n mëngjes që le maraz ..
Det i gjerë , det
Pulëbardhë je
Ti syzezë vetë .
Dita lëshohet më bardhësi
Ti kokën tënde, e fut n ‘ timin gji .
Nata është terr, terr
Pa të parë të tërën
Mos vdeksha as një herë .
Lanet në më thënçin , lanet
Për Ty
Dy herë do të vdes këtë jetë
Do vdes kur të puth
kur të zë ngushtë
Lanet në më thënçin , lanet
Pa ty , dita as nata s’ ka lezet .
III.
Kroi ujë argjendi rrjedh
Ujë derdhet nëpër vijë
Ti ecën me nallane
Ti ecën për në shtëpi .
Në më thënçin marroq
Do bëhem lypsar me kërroç
Ndanë rrugës më rri dritare
E nuk shqepesh fare .
Me lëshon buzagazin e delirë
Qëllimin e mirë .
Syzeza e bardhë
Qafëgjata gastare .
Vreshti jep rrush të zi me gjak
Unë jam dehurë n’ty prapë
Kokëkrisur në më thënçin , kokëkrisur
Një faculët e ftua i juaj , përherë më ka grishur .
N’ atë shami të bardhë
Dy lotët e tua i mbaj si sumbulla
Se mendjen në ty e humba .
Në më thënçin torollak
Do të bie pas dhe ( me ) pa duvak
Syzezë e bukur
Gishtërinjtë me llak
Merrmë moj
Se më ke hak .
Diell e hënë do t’i ulja n’ prehër
Buzët e tua qershi , do t’i thirrja me një emër ,
Me fal këtë zemër
Ta fala këtë zemër .
Se guri i akullt
Shkrihet në ty
Livadhi me lule
Hijeshi për sy …..
DO TË JESH...
Ti , do të jesh më e bukura në Arbëri
Qerpiku më i hijshëm në lëndinë
Do ta vallzosh vallen si një gjeraqinë
Me tridhjetëegjashtë vasha , ti je e vetmja biondinë .
N ‘ krua do të shkosh me bucela të bardha
N’ dy rreshta graria , ty do të lihet radha
Me nallane kurmin do ta derdhësh mbi prag
Tafes i pambukut dhe kumak .
Terri i largët do të vijë si me inat
Hëna do ta ndris fytyrën e artë .
Në trupin tim do të ndizet një trup i zjarrtë
E di se do ta kesh të qartë .
Ti do të jesh lulja më e bukur në Arbëri
Qepalla jote që ta shton magjinë
Do të jesh Serafinë , këtu e tutje
Unë të bëj Be .
Do të shtrihem kopile Ty në lëndinë
Kaçurreli yt , që marros djalërinë .
Do të puth dy faqet si pjeshkë
Do të ndizem n’flakë o si eshkë .
Ti do të jesh më e bukura në Arbëri
Qafën do ta kesh të stolisur me shtatë rubinë .
Po që se vdes , o vjen Ti , te varri
Mos eja pa ardhur behari
S’ mund të marr droj në vithe kali .
Ti do të jesh më e urta në Arbëri
Të vetëtin balli , mu si gjeraqinë .
Kokërrat e rrushit të zi
Janë sytë e tu
Por janë dhe sytë e mi
Për Perendi .
Ti do të jesh më e bukura në Arbëri
Unë Princi yt , i vetëmi rubin
Krizantemë lëndinë ……
(1998, 1999)
PUSHI
Pushi yt do të më çojë n’çmendi
Siç do ta çmendte,
Një çamarrok të padirsur
Ose do të bëhesha i babëzitur.
Dhe ndër karantina
Po t’buja,
Pas pushit tënd
Vallen e çamarrokut do të luaja.
Se ndër përralla nuk te gjeta
As n’këngët e dashnisë,
N’çarçafët e bardhë
e hullitë t’lavartarisë.
Pas pushit tënd
Do t’i shkulja hardhitë…..
VIRGJËRESHA EPSHORE
Ndajnatë n’ëndërr
N’gjunjë kishte rënë,
Fytyrë engjëlli n’urtësi.
Dhe kishte ofshe e djersitur
I qullur ishte çarçafi,
Zjarri që shton flakë, zjarri
Oh ishte lemerisur…
E agimi e kishte zbardhur
Nata e kishte lëçitur.
AROMË VIRGJËRIE
Aromë
Virgjërie shkumëzon
Nëpër dallgë,
Erërat e tërbura
Pëplasën n’ palcë…
Ëngjëjt n’ përrallë
dhe tamam ashtu
nëpër tymin e dalldisë,
I vuam perdet e hekurta
N’ sevilën e humbetirës.
Ngërçeve t’ burimeve

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30