Akllapi Net - Forum i Hapur
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

NË DITËT E KALTËRTA ( IRENA GJONI botuar te gazeta "FJALA" 15 shkurt 2004) PER SHËN VALENTIN MIQVE TË MI QË DASHURITË E MEDHA

Shko poshtë

NË DITËT E KALTËRTA ( IRENA GJONI botuar te gazeta "FJALA" 15 shkurt 2004) PER SHËN VALENTIN MIQVE TË MI QË DASHURITË E MEDHA Empty NË DITËT E KALTËRTA ( IRENA GJONI botuar te gazeta "FJALA" 15 shkurt 2004) PER SHËN VALENTIN MIQVE TË MI QË DASHURITË E MEDHA

Mesazh nga Agim Gashi Sun Feb 14, 2010 1:34 am

NË DITËT E KALTËRTA ( IRENA GJONI botuar te gazeta "FJALA" 15 shkurt
2004) PER SHËN VALENTIN MIQVE TË MI QË DASHURITË E MEDHA MOS TE VDESIN
SHPEJT, POR TE FRYMOJNË NË TË PËRJETSHME!



Mëngjesi e gjeti në një gjendje konfuze në të gjithë trupin. Si
gjithmonë, gjendjeve të saj të përcaktuara apo të papërcaktuara
s’kishte mundur kurrë t’ua gjente shkakun. Edhe konfuzicitetin e
shfaqur mëngjesit, e la pa bërë përpjekje për t’i dhënë një shpjegim.
Vetëm mendoi: “Konfuz koti”, si të thoshte emrin dhe mbiemrin e dikujt.
Në atë gjendje e përshkoi rrugën deri në punë.

Kur hyri në zyrë, u plandos tek karrigia e saj në anë të dritares.
I hodhi sytë përtej saj. Gjëja që i bëri përshtypje, ishte qielli me
një kaltërsi deri në infinitin e të kaltërtës së bukur.
“Nëse e kaltërta

do të vdesë një ditë,

Atë ditë do vdesë dhe qielli,

Edhe deti me jetë në mes,

Do vdesin sytë e tu,

Dashuria brenda tyre,

Do vdesë gjithë bota,

nëse një ditë e kaltërta

do të vdesë.”

Recitoi me mendje vargjet e një mikut të saj. Sytë vazhdonte t’i mbante
përtej dritares drejt qiellit. Kishte një pamje të çuditur krijuar prej
konturimit të vënies re të një hollësie: Sa herë që i krijoheshin
gjendje të ndryshme, (të përcaktuara apo të papërcaktuara), mendja pa
vetëdije i shkonte tek ai, “thurësi i së kaltërtës në vargje”.

“E kaltërta

nuk gjeti asnjë ditë për të vdekur,

Dhe s’vdiq,

Nuk vdiq as qielli, as deti,

Jeta e tyre s’u këput në asnjë pikë,

Por sytë e mi vdiqën

Vdiq dashuria e palindur

E jetuar mes moslindjes

Duke më dhembur më shumë

Se vdekja e të lindurës së jetuar

E parë me sy



Sytë vdiqën,

vdiq dhe dashuria

Por bota rrojti si më parë

E kaltërta nuk vdiq,

por vetëm lotoi

Duke marrë një nuancë zibardhë.



“Bota rrojti si më parë”. Ishin atëherë improvizimet e saj kur
mbeti vetëm mes lotit e heshtjes. “Askush nuk duhet të plagoset në
dashuri. Ne jemi në gjendje të përcaktojmë atë që ndiejmë vetë. Mund të
menaxhojmë ose jo, vetëm atë që ndiejmë vetë. Tjetrin nuk e kemi në
dorë për t’ia imponuar ndjenjat tona. As për ta bërë të ndiej atë që
duam ne të ndiej. Madje nuk mund ta bëjmë fajtor për këtë gjë”. E
megjithatë ajo ishte plagosur rëndë, pavarësisht se “bota rrojti si më
parë”. “Ditë e prerë për të recituar me vetë improvizime dorëshkrimesh”
– mendoi dhe vazhdoi të shihte qiellin. Më pas, përhumbshëm i hodhi
sytë mbi tavolinën e punës. Ngeli pak e befasuar. Një zarf, si një
zotëri xhentil, por i ftohtë, qëndronte mbi të. Pas një hezitimi, e
mori në duar. Nga njëra anë pa vetëm emrin e saj që e merrte. Nga krahu
tjetër ishte i bardhë. Një mijë gjëra i shkuan në mendje. Ndiente frikë
ta hapte. I dukej sikur brenda zarfit gjendej një përbindësh në gjumë.
Sapo ta hapte, ai do të zgjohej dhe inatçor do t’i hidhej sipër duke e
gllabëruar. Pas një dyluftimi me veten, zarfin e grisi. Lehtas -
lehtas, futi mollëzat e gishtave brenda. Çuditërisht, prej andej nxorri
... nxorri një degëz mimoze të vërtetë. Lulet e saj në trajtë rruzujsh
të vegjël të artë, nuk kishin tamam të artën e tyre që e vishnin në
pranverë. “Mimozë e paçelur mirë” - mendoi ajo. Degëza dridhej mes
gishtave të saj. Nuk kishte ftohtë pse doli nga zarfi. Nuk kishte
ftohtë pse gjendej pak padrejtësisht në një stinë tjetër duke
tradhëtuar atë të sajën. Dridhej degëza e mimozës, pse dridheshin lehtë
gishtat e saj prej kushedi kujt force të ardhur nga honet e shpirtit.

Prej zarfit rrëshkiti një fije letre që kishte udhëtuar së bashku me mimozën:

“Bukuroshe e paemër (ngaqë dua të të ruaj). Megjithëse e madhe, një
zemër mund të futet edhe brenda një luleje. Sytë s’duhet të gabojnë
duke menduar se është vetëm një imazh. Ndoshta kjo lule vjen tek ty më
14 Shkurt. Egziston një rit në San Valentino. Të dashuruarit urojnë një
person të veçantë që e duan shumë. Unë kam ty të tillë që të dua shumë.
Gëzuar festën e të dashuruarve! Në u dashurofsh me një të dashuruar,
prapë nuk bën mëkat. Është një ëngjëll që të mbron...” - dhe poshtë
lexoi emrin e ish - mikut të saj të zemrës. Duke besuar tek telepatia,
i lexoi edhe njëherë ato që shkruheshin. Lotët nuk i ndjeu kur iu
shfaqën dhe i mbuluan fytyrën.
“Festë të dashuruarish në mes të dimrit – mendoi ajo – 14 Shkurti i
sotëm, - dhe kujtoi të kaluarët. - Ndoshta Perënditë, apo njerëzit të
kthyer në Perëndi, kishin zgjedhur 14 Shkurtin për festën e të
dashuruarve, për të krijuar përshtypjen se një ngrohtësi mundet të
mbijetojë mbi akujt e dimrave të tmerrshëm. Të shfaqet papritur aq
ngadhnjyese, sa të bëjë që ata akuj të shkrijnë. Megjithatë dashuria
ime nuk është tamam si ajo ngrohtësia. Ajo vetëm egziston brenda meje
dhe nuk është në gjendje të bëjë asgjë. Ndërsa unë kënaqem vetëm me
egzistencën e saj, që do të thotë se unë ende rroj. Më mjafton ta dua
edhe në largësi. Më mjafton ta kem në mendje, duke u dhënë ditëve
shijen e kujtimeve përzier me aromën e nostalgjisë” – mendoi ajo.
Shikimi iu tret përsëri përtej dritares, lart në qiell. Gjendja e saj e
para një ore, ishte zhdukur. Vendin ia kishte zënë një tjetër. “Një
dashuri e kujtuar...” – pëshpëriti.

Lart, në kaltërsinë e qiellit, krijuar prej vetes, pa imazhin e
atij njeriu që e kishte dashur dikur. Imazhi dhe ai vetë në të, ngelën
mes kaltërsisë. Vetëm ajo mundte t’i shihte, privilegj që në të ardhmen
do ta kishte vetëm në ditët e kaltërta...
IRENA GJONI
Agim Gashi
Agim Gashi
Administrator
Administrator

Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008

Mbrapsht në krye Shko poshtë

Mbrapsht në krye

- Similar topics

 
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi