Një fitore e Qeverisë në OKB

Një fitore e Qeverisë në OKB



Prononcimi brilant i ministrit Skënder Hysenit, në Këshillin e Sigurimit, më shumë se sa porosia ndërkombëtare që i dha Kosova bashkësisë ndërkombëtare, demanton edhe opozitën që kanë hedhur gur e dru në ministrin Hyseni, duke kërkuar që ai dhe Ministria e tij e formuar para disa muajve dhe pa “infrastrukturë” minimale “t’i zgjidhë” kontestet diplomatike që ka Kosova, sidomos me shtetet që ende nuk e pranojnë pavarësinë e Kosovës. Demantohen, njëkohësisht, edhe analizat që janë bërë në gro lidhur me “lobimin” zyrtar përballë “lobimit” informal si e drejtë elementare e çdo individi të kontribuojë për të mirën e shtetit të tij. Derisa Ministria e Jashtme nuk i ka mohuar asnjëherë angazhimet e pakursyera të individëve dhe grupeve me vullnet të mirë dhe me bindje të sinqertë për t’i ndihmuar pranimit të pavarësisë së Kosovës nga ana e shumë shteteve, të tjerët nuk e kanë kursyer Ministrinë e Jashtme, edhe pse zyrtarë të saj (zv. ministri) publikisht gjithnjë është falënderuar për të gjithë ata që kanë bërë përpjekje duke lobuar për pavarësinë e Kosovës, qoftë në mënyrë të organizuar ose individualisht. Por më shumë se kaq, fjala e ministrit Hyseni në Këshillin e Sigurimit, garantoi dhe dëshmoi një platformë të qartë të Qeverisë së Kosovës lidhur me marrëdhëniet Kosovë-Serbi, sidomos për ata që e kanë keqkuptuar kryeministrin Thaçi, kur e ftonte Tadiqin ta vizitonte në zyrën e tij në Qeveri. Ftesa për në zyrë prejudikon faktoritetin e shtetit të Kosovës si Sovran përballë sovranitetit të Serbisë, dhe ftesa nuk prejudikon ndonjë “falje”, po përkundrazi ajo detyron përballje argumentesh, dhe supozon pranimin e Serbisë institucionit të Kryeministrit. Po të pranohej ftesa nga Serbia (punë që është e pamundur dhe që më së miri e ka të qartë vetë Kryeministri), do të pasonte edhe kërkesa e Serbisë për falje për krimet që ka bërë qe 100 vjet në Kosovë! Dhe kush nuk e ka të qartë se kërkesën për falje do ta aprovonte ose jo Parlamenti, se kështu janë ligjet ndërkombëtare. Por sidoqoftë, fjala e ministrit Hyseni në Këshillin e Sigurimit, shpreh platformën zyrtare të Qeverisë së Kosovës lidhur me të gjitha “kontestet” që Serbia po i konservon të pazgjidhura me ndihmën e instrumentit politik-administrativ të UNMIK-ut. Sado që në editorialet e gazetës sonë në kontinuitet kemi konstatuar gjendjen e status quo-së në Kosovë, në këto konstatime gjithmonë kemi thënë se kjo gjendje nuk është pasojë e një viti qeverisjeje të Qeverisë aktuale, por një proces në kontinuitetin dhjetëvjeçar. Së paku shihet, e jo vetëm me fjalën e ministrit Hyseni në Këshillin e Sigurimit, se gjatë këtij viti janë shprehur qëndrime zyrtare që e mbrojnë sovranitetin e shtetit të Kosovës përball UNMIK-ut dhe aleatëve të tij, sidomos me shpalljen e vdekjes së “6 pikave” të Ban Ki Moo-nit, që bëri kryeministri Thaçi. Le të dihet se prononcimi i kryeministrit Thaçi kundër “6 pikave” është një “jo” historike, që në mos asgjë tjetër, na përkujton faktin se gjatë dhjetë vjetëve të kaluara asnjë instancë qeveritare apo individ zyrtar nuk ka pasur guxim as tërthorazi t’i thotë UNMIK-ut – “jo”!