Mazllum Saneja: Poezia moderne polake - Jan Michal Stuchly (V)

nga **Agim Gashi** Thu Aug 20, 2009 12:30 am

Jan Michal Stuchly

POEZIA MODERNE POLAKE

JAN MICHAŁ STUCHLY

(Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja:

Mazllum Saneja)

SELBSBILDNIS

PORTRETI IM

Dëshiroj si Dorian Gray

që në portretin e Oscar Ëildit

te marr fuqinë

të mposht kohën

Dëshiroj

qe çdo portret imi

të jetë pasqyrimi më i bukur

i rinisë

Dëshiroj

që sikur vetëm

një portret i zgjedhur

autoportret

të jetë kryevepër artistike

Dëshiroj

që si autoportret dhe model

të mos hidhet fshehtas

po i ngazëllyer me magjinë e jetës

dhe

Leben ëie Genus… genißen

PËR ELIZEN…ANNA

Këndo fjalët

që ajo nuk i dëgjon

dita fillon

pulsom me Ritom

ngul sytë

që ta dëgjosh

duke përshkuar i dëshiron

lidhjet e papërshkrueshme të notave

fshehtësitë e melodisë

ritmet e shpirtit

derisa në muzikë

je laik

ndonëse thellë e ndien

forcën e saj qetësusese

aftësinë e ndijimit

të mendimeve tua shqetësuese Anna

dhe i këndojnë fjalët

që nuk i dëgjon

Anna

dita fillon

me ritëm pulson

diku larg

qetësohet muzika

DITARI

Diku në fshehtësi

Shkruaj

Ditarin

tagebuch

As vetë nuk di

Përse

Dhe kujt

Për cfarë

ditarin

e shkruaj

ndonëse

fletoren dhe kartat e saj

mbeten të zbrazëta

megjithëkëtë

përditë

unë shkruaj

ditarin tim

dhe kridhem

thellë

në mendime

DRITARJA

Vienë, Albertgasse 40/15

Pragë, Kobylske Namesti I

Krakóë, Kanonicza 21

Ërołaë, Podëale 5

Racibórz, Mickieëicza 7/2

Pllakati: avokat, rechtsanëalt, avokat

Kancelaria, kanzlei, zyra e avokatit

Profesioni … më i vjetër… ndër me të vjetrit

Profesioni i lirë

Secili ka dritëhijet

Për ca… me mite përfitime të mëdha dhe

me prestigj të dyshuar

Për të tjerët… me fillin e shërbimeve për njerëzit

ku fati i preku anën e vrazhdë të jetës

në kulmin e fateve të ndërlikuara

në labirintet e tyre njerëzore

dhe kalimtari

duke ngritur sytë lart

çdo ditë shikoi deri vonë

dritën në dritare

të zyrës së avokatit

Heret në mëngjes

në rrugë

organisti i bie organos

paguan për dhuratat e parashikuara me muzikë

këto melodi i kumton tërë bota

deri në të kaluarën kah rinia

Pasnesër

kalimtari

nga shprehia shikon lart

në dritare errësirë

nuk ndriçon

Në tavolinë të zyrës

akte të hapura

“thirrja” e pakryer në gjyq

dhe jeta që vjen pas

e përfunduar

Avokati yt jo djalli

Doli

Dhe nuk u kthye më

Vdiq

Kalimtari

me mosbesim përsërit

ai ka vdekur

Er ist Tod

On zemžel

Obobo

cfarë pati

ai ishte i gjalle

në zyrë e pashë

dje

MARATONISTI SIZIFI

DHE EKZISTENCA NJERËZORE

Themeluesi legjendar

i Korintit

për dinakërinë e papërshkrueshme

që ranë viktima madje edhe perënditë

i goditur nga rrufeja

i hedhur ne Tartar

dhe i dënuar

për rrokullisjen e gurëve të mëdhenj

nga një lartësi

duke i prurë sërish

në vendin e mëparshëm

duke qëndruar i deëshpëruar

dhe i molisur

Sizifi

thelle mendoi

dhe me sy lutës

iu lut Zeusit

që dënimin ta zëvëndësoj me vrapim

që mori pjesë edhe Filippi

dhe me kalimin e kohës - vrapimit

maratonistit të Athinës

që të mposht trasenë

iu është dashur të përdor

abolicionin ndaj Zeusit

Dhe Zeusi

u pajtua

ndonëse

këtë nuk e pa Sizifi

derisa korieri Filippi

duke sjell lajmin

për fitoren e Grekëve mbi Persianët

pas vrapimit ra i vdekur

nga cfilitja e rraskapitja

Atëbotë

kur të mendosh

sikur e di

se jeta jote

duket

si “punë sizifi”

dhe

“cak i vdekjes”

Antidotum

shkatërroje malin e të dënuarit

apo ne pafundësi

zgjate largësinë e Maratonistit të Athinës

që edhe më tej

të ekzistoj

GJURMË

Secili

duke kaluar

nëpërmes jetës

lë pas vete

gjurmet e veçanta

Njëri lë zbrazëtinë e pafund

Tjetri largësinë e paqart të kohës e hapësirës

Të tjerët: gjithçka dhe asgjë

gjurmë të padallueshme

Dikush shtëpinë e ndërtuar

gjurmë për arkeologët e ardhshëm

ai tjetri pasuri të madhe “il legal”

Krezusi i pasur

që pas tij korba grabitqarë të tjerë

që e copëtojnë në copëra pa vlerë

gjurmë të së kenes

dhe të krijuara vepra

art për art

ars pro artis

e artisti

do të lërë gjurmë

përmes Muzës

për fëmijët nipërit

pasardhësit

gjurmë brezash

ata që do të gvijnë

derisa unë

unë … nga inati

do të dëshiroja të kaloj nëpërmes jetës sime

pa ndonjë gjurmë të vogël

DASHURIA DHE ZEMËRIMI

TË KOTA

Kur mendimi im

tashmë

vetëm përmes

sitës së trurit

dremitet

si rërë e tharë

cfarë do të vlejë

dhe kujt

do t’i dużej

ende mburoja

e Empirisë

mbulohet

me mençurinë e stërgjyshërve

e mbeshtetet

e Ti si një bashkëkohës fuqishëm

tërësisht e e hedh

John Osborne

me revoltin e të rinjve të zemëruar

sërish përshëndetet

Ndaj

Ti njeri i moshuar

rri diku në një kënd

dhe prit

ndoshta do të marrësh vesh një ditë

duke studiuar

në universitetin e “shekullit të tretë”

për sëmundjet e Alzheimerit, Parkinsonit, Osteoporozës

Asgjë më tepër

se të gjitha udhët shpiejnë në Romë

dhe lumi i tyre i kohës

gjithashtu rrjedh

në oqeanin e mosqenies

PRANIM

Me hënën e plotë

ndriçoj

udhët tua të errata

Dëgjoj tingëllimën

thirrjet

e jehun tond

Me qiellin e kthjellët

pa re

të pranverës dimrit

zgjoj natuyrën për jetë

Pastaj bëj pyetje të ndryshme

jehona e përgjigjeve tretet

në asgjë në zbrazëti

Përtërij gjithçka

kinse për vetveten

ndonëse e di

se tashmë e panevojshme

EKZISTENCË

Dëshiroj të lë gjurmët e ekzistencës

me të vërtetë

ndaj

shkruaj

Dëshiroj të lë gjurmët e ekzistencës

me “forcë”

Dëshiroj të lë gjurmët e ekzistencës

megjithkëtë

ndaj krijoj

ekzistencën e sigurt

të jetës të çdonjërit

dhe kjo është një ndodhi

e zakontë

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30