Ilir Muharremi: Aktorët depresivë

nga **Agim Gashi** Fri Feb 13, 2009 5:22 pm

Aktorët depresivë

Nga Ilir Muharremi*

Nëpër disa shfaqje që kam parë nëpër teatrot tona, shumë aktorët dështojnë me rolet e tyre, dështimi ju vije befas dhe ata shpesh mendojnë se kanë realizuar mrekullisht rolin, kanë arritur ta zgjojnë atë kuriozitetin më të thellë. Por, jo tejet qartë vërehet dështimi mungesa e provës dhe punës me regjisorin dhe personazhin e vdekur i cili pret të ringjallet. Pak ringjalla të personazheve kamë parë, edhe nëse i kam parë ato nuk kanë qenë të gjalla deri në fund, por vetëm në disa momente të caktuara. Sfida me personazhin, ballafaqimi, beteja më e ashpër, bëhet atëherë kurrë aktori është i shëndoshë nuk është depresiv dhe pa brenga. Jeta e mundimshme, ose materiale ndikon shumë në psikologjinë e aktorit, realizuesit të personazhit. Aktori për mua është njeriu më i shenjtë, e jo primitiv, sepse disa aktor mundohen ti ringjallin personazhet antike, por harrojnë të marrin frymë sikur ata, e në pah ju del ana komike dhe primitive. Kalojmë në kohën bashkëkohore. P.sh Po e marr shfaqjen “Tartufi”, e cila është kritikuar ashpër nga kritika. Në këtë shfaqje shumë aktorë duke u nisur prej Bajrush Miakut, Çun Lajqit, kanë arritur të futen në polemikat e fshehta të personazhit, por ju ka munguar koncepti regjisorial i regjisorit, ai i ka vendos nëpër disa vije jo funksionale dhe ata vazhdimisht janë munduar të ecin arsyeshme nëpër këtë shteg të gabuar, thjeshtë kanë aktivizuar karburantin në disa vende të gabuara. Por, ata janë munduar me mish e shpirt të futen në imagjinatën e spektatorit, gjë që ja kanë arritur, këtu unë fajësoj regjisorin drejtuesin e kësaj barke të madhe.

Aktori të jetë i mirë e i suksesshëm duhet të ketë shëndet të mirë, mentalisht të qëndroj , sepse nuk mund ti bëjë sfidë këtij profesioni. Tw ketë një pagë tw mirw, tw mos ndikoj negativisht nw jetwn e tij, pwr cudi e kundërta ndodh tek ne. Pagat janë ne nivel mw tw ulwt, sepse respekti pwr aktorwt nga pushtetarët wshtw primitiv.

Aktroi çdo gjë që e bënë e bënë për vetën e tij, ai është pianist dhe instrument, në të njëjtën kohë është skulptor dhe material për tu përpunuar, brumë për tu krijuar. Aktori duhet të jetë i vetëdijshëm se nganjëherë suksesi i tij bie poshtë, por kjo nuk duhet të ndikoj në gjendjen e tij mentale. Nëse personi i cili dëshiron të jetë aktor, nuk duhet të jetë i vetmuar ose depresiv ngase nuk mund ta realizon situatën stimulative të ngjarjes, atëherë çdo gjë që e ofron vije si e mjegulluar pa kurrfarë shije, e zbehtë, e pa tejkaluar. Aktorët gjithnjë duhet të luftojnë, se jeta e tyre të jetë sa më e shëndoshë pa brenga, kjo njëherësh është dhe një rregull për profesionin e tyre. Më kujtohet kur isha më i ri, kur shkoja në shumë premiera, dhe mendoja në vete pse ky aktor s’ka luajtur mirë, kurse kolegu ka qenë më i mirë dhe më profesional, ndoshta për shkak problemeve reale të jetës së tij të përditshme, natyrisht që po, ne jemi pjesë e së përditshmes, ndjenjat tona, kanë raporte me të, andaj, çdo gjë negative ndikon në mossukses. Ansambli i aktorëve ose kopeja e shëndoshë, po e quaj të shëndoshë sepse duhet të jetë e atillë, duhet të gjejnë instrumente gëzimi të cilat do ta zëvendësojnë depresionin e tyre. ‘Përdore dhimbjen si instrument gëzimi” ka thënë një filozof. Dita ditës tek ne në Kosovë aktorët janë disi anësh, konsiderohen si një skllav i bariut-regjisorit. A nuk janë të vetëdijshëm se e tërë shfaqja është në dorën e aktorit, regjisori bëhet i padukshëm në premierë duke mos humbur koncepti i tij regjisorial.

Më kujtohet para disa jave, në Teatrin Dodona kur u dha shfaqja e regjisoret Burbuqe Berisha “Shumë urime për ty’ me tekst të Sahadete Beqirit. Teksti i shfaqjes ishte i krijuar vetëm me një personazh, me një aktore të moshuar e cila vazhdimisht qëndron e mbyllur në shtypin e saj elegante. Ajo shpikë personazhe imagjinare e që i duken të vërteta. Në këtë shfaqje unë kam parë vetëm tekst të mrekullueshëm, një tekst i “kalibrit” botëror, kur them botëror, futet në rangun e Joneskos, Sartrit dhe Kamys. Një tekst brilant, por nuk mjafton vetëm kjo, aktorja e cila luante këtë personazh ishte Sheqerie Bucaj, teksti ka arritur ta sfidoj aktoren, të jetë më pushtetar dhe më tërheqës, mungonte ajo dinamika e cila ishte vetëm në tekst dhe thuhej përmes bukurisë së fjalës. Këto janë disa vërejtje të cilat nuk guxojnë të ndodhin nëpër shfaqje, por ja që janë të pranishme.

Dhe për fund: Aktori duhet të jetë përgjegjës për vetën, të jetë njëri i mirë, korrekt me personalitetin e tij, të ketë një kulturë të thellë, të jetë i uritur për komunikim profesional, vetëm kështu mund të jetë aktor i mirë.

*Autori është magjistër i dramës

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30