Hervis Nakuci: Nuk e leshova zemren.

Hervis Nakuci: Nuk e leshova zemren.



Nuk e leshova zemren,
edhe pse gjendem i renduar
nga psheretimat e mia.
edhe pse jam i veshur
me deshperim,
nuk e leshova veten.

Nuk e leshova zemren,
edhe pse hapet e mi
drejtoheshin drejt denimit,
edhe pse ndeshkimet
me brengosen.

Nuk e leshova zemren,
edhe kur fillikat gezohesha,
edhe pse s'gjeta prehje
nga deshirat, lotet, fjalet.
Nuk e leshova zemren.

C'kenaqesi kur mes druajtjesh
mendova se trishtimi pushoi !
Nuk e leshova zemren .

Ndonese jam trishtuar,
s'banoj me idhuj druri,
nuk shfaqem i harruar,
per zemren flet dhe guri.

Dhe shkurret me gjemba
me flasin te gezuar,
edhe toka ku shkel kemba
me ka ngushelluar.

Nuk e leshova zemren,
edhe pse si perhere,
jeta ime,
ngjason me gjethen
qe loz ne ere.
Edhe pse kjo eshte bota ime,
nuk e leshova zemren.