Adelina Dardha: Poezi "Lamtumire"

Adelina Dardha: Poezi "Lamtumire"



Lamtumire o rrugicat e mia,
mbuluar nga hapat,
hedhur ne ditet e stineve,
freskuar nga shiu, ngrohur
nga rrezet e diellit,
mbuluar nga debora
perkundur nga era
aty ngelen si statuja te gjalla
rreshtuar tortuareve,
duke me pershendetur.....

Lamtumire o shtepia ime,
peng i kujtimeve
do ngelesh viteve,
qe ndrisin ne trupin tim
te rritur me vuajtjet
e prinderve.
Te gjitha do t'i hedh si enderra
mbi shpine, neper gjumin
e embel do t'i mbuloj me shpresat
e diteve.
Si pulebardha krahgoditur,
nga reshjet e kohes,fluturova
neper dallget e jetes,
aroma jote m'i zbuti dhimbjet,
zemres m'i fali vec dashuri.....

Lamtumire o pragu i deres time,
me fal qe prej teje
dola per here
te fundit, pa fustanin e bardhe
e tufen e luleve.
Pelerinen si naten hodha kraheve
neper agimin e ri,
dhe fluturova
si zogu shtegtar, pa kthim.......

Lamtumire o njerezit e mi,
urimin e fundit,
ma dhate permes loteve
te ndarjes, mbuluar me petalet
e kuqe te trendafilave
dhuruar
gonxhe, qe sythat
i hapen me kripen e loteve.
Ishte ditelindja ime e fundit
me ju e festova
ate nate, me yjet
fola gjate, amanetet
i lashe
te pashkruara, dhimbjet
te fresketa,
e u nisa per ne rrugen pa drite......


Me lot lamtumire u pershendeta
te gjitheve,
fytyrat
tuaja i pikturova
me ngjyren e mallit,
fluturova
me koken mbrapa,
neper acarin e Janarit.
Me duar i preka
rete, lotet
ua nisa
si shiu, ju me pershendetet
mes buzeqeshjeve
te trishta, me syte
e ngrire,
ne qiellin, e mbushur me dhimbje......